กูไม่ผิด กูไม่ผิด ในใจเรามันไม่ผิดจริง แต่ความไม่ผิดนั้นมันเป็นศีลหรือเป็นธรรมไหม
แค่ยึดว่ากูไม่ผิดแล้วเอะอะโวยวาย โกรธโมโห ยึดว่ากูไม่ผิดอยู่นั่น มันก็ไม่เป็นศีลแล้ว คนมีศีลนั้นเย็น อยู่ใกล้ก็สบายใจ
ไม่เป็นธรรมด้วยเพราะยึดมั่นตัวกูว่ากูถูกกูไม่ผิด ธรรมะไม่เคยให้ยึดตัวกู มัวแต่ยึดความกระด้างก็มีมาก อ่อนโยนไม่ได้นอบน้อมไม่ได้เพราะใจมัวแต่ยึดว่ากูไม่ผิด
...
๒๓ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๖
"เอากรอบของศีลและธรรมมาพิจารณาค่ะ ... เคยได้ยินเรื่องเล่าของพระธิเบตที่ท่านไม่ได้ทำความผิดอะไรไหมคะ แต่ท่านถูกทางการดำเนินคดี และนำตัวไปลงโทษทุกข์ทรมาณกาย ท่านก็ยอม แต่ในใจท่านรู้ในเจตนาท่าน แต่ถ้าถึงในระดับดั่งพระธิเบตนั่นก็เนื่องมากจากจิตของท่านฝึกเข้าไปสู่ในระดับปรมัถตธรรม ยอมและให้อภัย ... แม้ภายนอกจะถูกกระทำเช่นใด "ยอม...อดทน และให้อภัย คือหัวใจของพระโพธิสัตว์ที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตาและให้อภัย"..."
...
กูไม่ผิด เพราะยังมีตัวกูอยู่ครับ ถ้าหมดตัวกูเมื่อไร ก็เข้าสู่มรรค ผล นิพพานครับ