ความสัมพันธ์ทางใจ...

งานมุฑิตาจิต ผศ.ศุภลักษณ์ จารุรัตน์จามร

เมื่อวานวันที่ 14 ตุลาคม 2549 เป็นวันที่ชาว Guidance and Counseling จากหลักสูตรจิตวิทยาให้คำปรึกษาและการแนะแนว จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ตั้งแต่รุ่นที่ 1 ถึง รุ่นที่ 13 รวมตัวนัดหมายกัน จัดงานเลี้ยงมุฑิตาจิต ให้กับท่าน ผศ.ศุภลักษณ์ จารุรัตน์จามร "แม่และครูผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้ทางด้านจิตวิทยาการแนะแนวและให้คำปรึกษา"แก่พวกเรา มาตั้งแต่กี่รุ่นต่อกี่รุ่น สิ่งที่เราได้จากบ้านหลังนี้ ไม่ได้เพียงแค่ใบปริญญาเท่านั้น แต่สิ่งที่เราได้ตามมา คือ ความเป็นมนุษย์ และความเข้าใจแห่งความเป็นมนุษย์...

จำได้ว่าสมัยที่ดิฉันเรียนนั้น เป็นรุ่นที่ 3 ของปริญญาโท หลักสูตรนี้ (รหัส 40) มีเพื่อนร่วมรุ่นทั้งหมด 8 คนมีทั้งครู นักจิตวิทยา นักสังคมสงเคราะห์ พยาบาล นักวิชาการ คละกัน สิ่งที่เราได้มาก คือ ความผูกพันเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ตอนนี้เวลาก็ผ่านไป 9 ปี แต่ความผูกพันนั้นยังคมมีอยู่...พี่หมู นักจิตวิทยา จากสถานพินิจเด็กและเยาวชนจากพิษณุโลก ขับรถมาตั้งแต่เช้ามืดของวันเสาร์...พี่เอียดนักเดินทางคนเก่งของเรา นั่งรถมาจากหนองคาย ส่วนคุณน้องพิชชา จากสำนักบริการวิชาการ มข. พี่สายชล ครูคนเก่งและศิลปินสร้างสรรค์เสียงดนตรี และดิฉันปกติเราก็อยู่ที่ขอนก่อนอยู่แล้ว งานนี้ขาดโอ่ง..คุณอรอุษา นักสังคมสงเคราะห์คนเก่ง บัวผู้ไปใช้ชีวิตที่เมืองเหนือ และพี่ตุ๊ก พลนุชพี่สาวที่แสนดีของพวกเราจากเมืองเลย แต่อย่างน้อยในรุ่น 3 ก็สามารถมารวมกันได้เกินครึ่งของทั้งหมด...

เดิมทีพี่ติ๊ก...คุณธีรภา ธานี จากโรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ เป็นพี่รุ่น 1 โทรมาหาเมื่อสัปดาห์ก่อนว่า "กะปุ๋มจ๊ะเราจะมีงานเลี้ยงมุฑิตาจิตให้อาจารย์ศุภลักค์ ให้กะปุ๋มส่งข่าวเพื่อนในรุ่นของกะปุ๋มด้วยนะ.." จากนั้นดิฉันก็รีบติดต่อไปที่คุณพิชชา ณ ศูนย์บริการวิชาการ และโทรหาพี่สายชล เพื่อส่งข่าวและส่งข่าวกันต่อเป็นทอดๆ...ครั้งนี้เป็นการรวมกันที่อาจเรียกได้ว่า ไม่มีกำหนดแน่นอน เพราะเราทราบเพียงแค่ว่าเป็นวันเสาร์ที่ 14 ตุลาคม แต่ไม่ทราบกำหนดการอื่นๆ..ใดเลย สถานที่ เวลา รายละเอียดเราก็ไม่ทราบ...

แต่เมื่อทุกคนทราบแค่ว่าจะมีงานนี้ ต่างก็รับปากว่าจะมาร่วมงาน ซึ่งสมัยก่อนที่เราเรียนจะมีงานพบปะสังสรรค์ กันทุกเดือนซึ่งพวกเราเรียกกันว่างาน Guidance Family ที่เราชาวแนะแนวและให้คำปรึกษาจะมีการพบปะกันระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง และอาจารย์...ซึ่งค่อนข้างทำให้เรามีเครือข่ายและเกิดเป็นความผูกพันกันเป็นพี่น้องกันมาก เรามักมีกิจกรรมทำร่วมกันอยู่เสมอ มากกว่าที่จะมุ่งมาเรียนเพื่อเอาใบปริญญาอย่างเดียว

งานนี้เริ่มขึ้นเวลา 16.00 น. ทุกคนต่างทยอยมาครบเกือบทุกรุ่น ต่างคนต่างพูดคุยทักทายกันถึงความเป็นมาว่าเป็นอย่างไร...กันบ้าง เพื่อให้หายคิดถึง สักพักไม่นานท่านอาจารย์ศุภลักษณ์ก็เดินทางมาถึง พวกเราแต่ละรุ่นก็ขึ้นไปเสมือนรายงานตัวว่ามีใครบ้าง และร่วมกล่าวอวยพรให้อาจารย์ จากนั้นท่านอาจารย์ก็ขึ้นกล่าวและให้ข้อคิดดีดีแก่พวกเรา และเล่าถึงเหรียญที่ระลึกที่ท่านได้มาแจกให้พวกเรา...และก็มีการพลัดกันร้องเพลง งานนี้ Ka-Poom ร่วมร้องเพลงกับน้องรุ่นที่ 12 ดิฉันก็เลยแซวๆ เวทีไปว่า "เพลงแห่งความร่วมมือระหว่างพี่รุ่น 3 กับน้องรุ่น 12..ใช้ได้เพราะหน้าละอ่อนใกล้เคียงกัน..." (ฮา)...งานดำเนินไปเกือบสี่ทุ่ม...อาจารย์ท่านก็ขอตัวกลับ และเราพี่ๆ น้องๆ ก็สังสรรค์กันต่อตามอัธยาศัย...เป็นที่สนุกสนานมาก..

ค่ำคืนนี้..รุ่น 3 เราต่างไปรวมตัวกันที่บ้านของดิฉัน...คุยกันจนเกือบสว่าง...แล้วค่อยเผลอหลับ...งานนี้คุณพิชชา (บุคลากรมือขวาของท่าน JJ) แอบเคี้ยวขนมบนที่นอนเราด้วย (แอบเมาท์)...แม้จะนอนดึกกันมากแต่เราก็ตื่นแต่เช้าเพื่อไปคาระวะท่าน รศ.ฉันทนา กล่อมจิต...และร่วมทานอาหารมื้อเช้ากับอาจารย์ด้วย...งานนี้ได้ความอิ่มเอมใจอย่างยิ่ง คือ ความรักและประทับใจยิ่งนัก...ของเราชาวจิตวิทยาให้คำปรึกษาและการแนะแนว แห่งมหาวิทยาลัยขอนแก่น...

งานนี้คุณพิชชาเธอชิงเล่าเรื่องก่อนเชือดเฉือนไปเพียงแค่...ไม่กี่ชั่วโมงเองคะ...ไปดูที่นี่เลยคะ

มอบของที่ระลึกร่วมมุฑิตาจิต จากรุ่น 3 คะ