สุขหรือทุกข์ ยินดีหรือโสมมนัส
ล้วนเกี่ยวพันกัน
สุขก็ตาย ทุกข์ก็ตาย
ชอบก็ตาย ไม่ชอบยก็ตาย
การระลึกถึงความตาย เพื่อฝึกผจญความตาย
ตายอย่างมีสติ
เพื่อให้ช่วงเวลาแห่งวิกฤตกลายเป็นโอกาสของจิต
ที่ระลึกถึงความดีงามที่ผ่านมา
และจากไปพร้อมจิตที่เบิกบานในผลของกรรมดีที่ผ่านมา
และหรือจากไปพร้อมจิตที่เศร้าหมองคิดถึงแต่กรรมไม่ดีที่ผ่านมาของตนเอง
ไม่ว่าคิดอย่างไรก็ไม่อาจหลีกพ้นความตายไปได้ แต่เลือกที่จะตายแบบไหน
ก็อยู่ที่ชีวิตปัจจุบัน ปัจจุบันคืออนาคต
เบิกบานจากการทำกรรมดีด้วยการฝึกระลึกรู็สึกตัว และทำกรรมดีอย่างต่อเนื่อง
โบราณาจารย์ท่านจึงให้หมั่นระลึกถึงความตายทุกวัน.doc
ขอบคุณค่ะ
The picture sends me to another plane of thought.
The lone little fish struggled for live in the net, and failed.
The fish died in horror -- not knowing, not understanding, not loved, no...
We are all caught in the net of Dhamma -- whether we know it or not!
ขอบคุณครับ
สำหรับความตายที่ไม่แน่นอน..