ความคาดหวังก่อนเข้าสู่กระบวนการ "ต้นกล้าพุทธธรรม"


เมื่อวันที่ ๑๕ - ๒๐ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๖ ที่ผ่านมา ได้มีการจัดโครงการค่ายพุทธธรรมต้นกล้าอาสาพลังแผ่นดินเอาชนะยาเสพติด

ของเด็กและเยาวชน จากโรงเรียนพลาญชัยพิทยาคม จ.ร้อยเอ็ด จำนวน ๓๕ คน ณ วัดป่าหนองไคร้ อ.เมือง จ.ยโสธร

ความคาดหวัง

เด็กๆ ได้ช่วยกันเขียนความคาดหวังของการมาร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ ซึ่งเมื่ออ่านดู ก็สะท้อนถึงใจที่อยากไปให้ถึงแต่ในความเป็นจริงนั้นพลังของใจเด็กๆ จะไปถึงหรือไม่

ความคาดหวังที่เกิดขึ้นหลายคนบอกว่า "อยากเป็นคนดีและได้บุญ" "นำสิ่งดีดีกลับไปใช้ในชีวิตประจำวัน" "ทำบุญให้พ่อแม่" "ได้รับความรู้" "ได้สวดมนต์ ได้ฝึกตื่นเช้า" "หวังว่าจะปรับตัวให้ดีขึ้นได้"

ซึ่งเป็นความคาดหวังที่เป็นทั้งด้านรูปธรรมและนามธรรม

การฝึกให้เด็กๆ ได้สำรวจใจตนเองผ่านการตั้งคำถาม คล้ายกับให้เขาได้เกิดโอกาสของประสบการณ์การเรียนรู้การสำรวจใจตนเอง

หากเราฝึกตั้งคำถามต่อตนเอง...ที่เป็นคำถามนำไปสู่การแสวงหาคำตอบที่ปรากฏขึ้นหรือผุดขึ้นในใจของเรา จะทำให้เราเข้าใจในตัวเราลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ...

ความในใจของวันแรกแห่งการเรียนรู้

เมื่อสอบถามความรู้สึกที่เกิดขึ้นในวันแรก...สิ่งที่เด็กๆ ได้ในเบื้องต้นนั้น คือ...

- ได้แนวคิดในทางที่ดี

- ได้กินอยู่ร่วมกันกับเพื่อนๆ

- ประทับใจในที่พักและห้องน้ำ

- ดีใจมีความสุข อาหารอร่อย

- ได้รู้เรื่องความดี และการทำบุญ

- ดีใจได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้มาก่อน

- ได้บุญ 

- ได้ปรับตัว

- ได้รู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ

- ได้เจอเพื่อนเยอะ

- ได้นั่งสมาธิ ได้สวดมนต์ไหว้พระ

เด็กๆ เหล่านี้ยังอยู่ในวัยการศึกษา และอยู่ในช่วงวัยรุ่นอารมณ์และความคิดอยู่ในช่วงความคึกคะนอง ดังนั้นหากเราสามารถประคองการดำเนินไปของชีวิตให้ผ่านพ้นช่วงวัยไปได้ พวกเขาเหล่านี้จะเป็นกำลังสำคัญของประเทศชาติ ที่เต็มไปด้วยกระบวนการคิดที่เป็นเหตุ เป็นผล และเป็นระบบ บวกกับจิตใจที่มีคุณธรรม พวกเขาก็จะสามารถนำพาตนเองให้ผ่านพ้นสิ่งต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิตได้

วันแรกถือว่าเป็นวันสำคัญ...ที่เด็กๆ จะต้องเผชิญหน้ากับการปรับตัว หากว่า พื้นที่ใหม่ที่เขาได้มามีความรักความอบอุ่นใจ ก็จะสามารถช่วยสนับสนุนกระบวนการปรับตัวในใจของเขาให้ผ่านไปได้ด้วยดี

ข้าพเจ้าจำได้เสนอและตระหนักในใจในคำสอนของหลวงปู่ ...ที่ว่า "คนเขามาให้เขาสบายใจ วัดเป็นเขตอภัยทาน ใครมาได้ทั้งนั้น มาให้เขามีความสุขใจ"

ซึ่งการมาของแต่ละบุคคลก็หาใช่ว่าจะมาแบบสงบ ... มาแบบพาลๆ ในใจ ในความคิดมากมายหลายคน แต่โจทย์ของเราที่เป็นดั่งผู้ที่ได้มาดำรงอยู่ที่นี่ จะช่วยเอื้อหรือสนับสนุนให้ผู้คนได้อยู่ที่นี่ด้วยใจที่รุ่มร้อนน้อยลงได้อย่างไร

ดังนั้นในทัศนะของข้าพเจ้า หากว่า การมาวันแรก ผู้มาเยือนได้สัมผัสถึงบรรยากาศแห่งความรักความเมตตา คล้ายที่นี่เป็นที่พักพิง เขาก็จะสามารถเปิดใจเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้ได้อย่างเปิดกว้างมากขึ้น

...

 

 

หมายเลขบันทึก: 546242เขียนเมื่อ 22 สิงหาคม 2013 14:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 สิงหาคม 2013 14:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท