เมื่อวันที่ ๑๕ - ๒๐ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๖ ที่ผ่านมา ได้มีการจัดโครงการค่ายพุทธธรรมต้นกล้าอาสาพลังแผ่นดินเอาชนะยาเสพติด
ของเด็กและเยาวชน จากโรงเรียนพลาญชัยพิทยาคม จ.ร้อยเอ็ด จำนวน ๓๕ คน ณ วัดป่าหนองไคร้ อ.เมือง จ.ยโสธร
ความคาดหวัง
เด็กๆ ได้ช่วยกันเขียนความคาดหวังของการมาร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ ซึ่งเมื่ออ่านดู ก็สะท้อนถึงใจที่อยากไปให้ถึงแต่ในความเป็นจริงนั้นพลังของใจเด็กๆ จะไปถึงหรือไม่
ความคาดหวังที่เกิดขึ้นหลายคนบอกว่า "อยากเป็นคนดีและได้บุญ" "นำสิ่งดีดีกลับไปใช้ในชีวิตประจำวัน" "ทำบุญให้พ่อแม่" "ได้รับความรู้" "ได้สวดมนต์ ได้ฝึกตื่นเช้า" "หวังว่าจะปรับตัวให้ดีขึ้นได้"
ซึ่งเป็นความคาดหวังที่เป็นทั้งด้านรูปธรรมและนามธรรม
การฝึกให้เด็กๆ ได้สำรวจใจตนเองผ่านการตั้งคำถาม คล้ายกับให้เขาได้เกิดโอกาสของประสบการณ์การเรียนรู้การสำรวจใจตนเอง
หากเราฝึกตั้งคำถามต่อตนเอง...ที่เป็นคำถามนำไปสู่การแสวงหาคำตอบที่ปรากฏขึ้นหรือผุดขึ้นในใจของเรา จะทำให้เราเข้าใจในตัวเราลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ...
ความในใจของวันแรกแห่งการเรียนรู้
เมื่อสอบถามความรู้สึกที่เกิดขึ้นในวันแรก...สิ่งที่เด็กๆ ได้ในเบื้องต้นนั้น คือ...
- ได้แนวคิดในทางที่ดี
- ได้กินอยู่ร่วมกันกับเพื่อนๆ
- ประทับใจในที่พักและห้องน้ำ
- ดีใจมีความสุข อาหารอร่อย
- ได้รู้เรื่องความดี และการทำบุญ
- ดีใจได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้มาก่อน
- ได้บุญ
- ได้ปรับตัว
- ได้รู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ
- ได้เจอเพื่อนเยอะ
- ได้นั่งสมาธิ ได้สวดมนต์ไหว้พระ
เด็กๆ เหล่านี้ยังอยู่ในวัยการศึกษา และอยู่ในช่วงวัยรุ่นอารมณ์และความคิดอยู่ในช่วงความคึกคะนอง ดังนั้นหากเราสามารถประคองการดำเนินไปของชีวิตให้ผ่านพ้นช่วงวัยไปได้ พวกเขาเหล่านี้จะเป็นกำลังสำคัญของประเทศชาติ ที่เต็มไปด้วยกระบวนการคิดที่เป็นเหตุ เป็นผล และเป็นระบบ บวกกับจิตใจที่มีคุณธรรม พวกเขาก็จะสามารถนำพาตนเองให้ผ่านพ้นสิ่งต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิตได้
วันแรกถือว่าเป็นวันสำคัญ...ที่เด็กๆ จะต้องเผชิญหน้ากับการปรับตัว หากว่า พื้นที่ใหม่ที่เขาได้มามีความรักความอบอุ่นใจ ก็จะสามารถช่วยสนับสนุนกระบวนการปรับตัวในใจของเขาให้ผ่านไปได้ด้วยดี
ข้าพเจ้าจำได้เสนอและตระหนักในใจในคำสอนของหลวงปู่ ...ที่ว่า "คนเขามาให้เขาสบายใจ วัดเป็นเขตอภัยทาน ใครมาได้ทั้งนั้น มาให้เขามีความสุขใจ"
ซึ่งการมาของแต่ละบุคคลก็หาใช่ว่าจะมาแบบสงบ ... มาแบบพาลๆ ในใจ ในความคิดมากมายหลายคน แต่โจทย์ของเราที่เป็นดั่งผู้ที่ได้มาดำรงอยู่ที่นี่ จะช่วยเอื้อหรือสนับสนุนให้ผู้คนได้อยู่ที่นี่ด้วยใจที่รุ่มร้อนน้อยลงได้อย่างไร
ดังนั้นในทัศนะของข้าพเจ้า หากว่า การมาวันแรก ผู้มาเยือนได้สัมผัสถึงบรรยากาศแห่งความรักความเมตตา คล้ายที่นี่เป็นที่พักพิง เขาก็จะสามารถเปิดใจเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้ได้อย่างเปิดกว้างมากขึ้น
...
ไม่มีความเห็น