บทจำลองชีวิต ; โปรดเรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง...

อย่ากล่าวว่าฉันจะจากในวันพรุ่ง
แม้ว่าวันนี้ฉันก็ยังกำลังมาถึง
ดูให้ดี ทุกวินาทีฉันกำลังมาถึง
เป็นตุ่มตาแรกผลิของกิ่งไม้ยามวสันต์
เป็นนกน้อยปีกบาง
หัดขับขานอยู่ในวังใหม่
เป็นดักแด้อยู่กลางดวงดอกไม้
เป็นเพชรพลอยซ่อนอยู่ในเนื้อหิน
ฉันยังคงมาถึง เมื่อหัวเราะและร้องไห้
เพื่อกลัวและเพื่อหวัง
จังหวะหัวใจอันคือกำเนิดและความตาย
ของสรรพชีวิต

...

หลวงปู่ติช นัท ฮันห์

จาก http://www.gotoknow.org/posts/453910