วันปกติ...อาศัยอยู่กับแม่ วันหยุด...
อยู่เยี่ยงในภาพ ดั่งที่เห็นและเป็นอยู่
เมื่อก่อนฝันถึงการมีบ้านหลังตามฝันตามจินตนาการ เมื่อเวลาเนิ่นนาน ยิ่งไล่ล่าตามความฝันอันทะยานมันก็ยิ่งเหนื่อย ปรับใหม่คิดใหม่ ใคร่ครวญในหัวใจ
ฝึกใช้ชีวิตทวนวิถีเดิม...
จึงมาเป็น
อย่างที่เห็นและเป็นอยู่...ตัวเบาดีนะ ไม่ต้องแบกอะไร
พร้อมตายได้ตลอดเวลาแบบไม่ต้องห่วง...
...
พัฒนาขึ้นเมื่อวันที่ ๑๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๖
เป็นสัดส่วน ... คงไม่มีใครอยากมาแย่งอยู่ ^^
มีกลด ...เสื่อปูพื้น หมอนและถุงนอน
เปิดผ้าใบออก ... ก็เป็นกระต๊อบมู่ลี่
แม่ครูอยู่ที่ไหน เด็กๆ ก็อยู่ที่นั่น
เด็กๆ เวลานอนขึ้นกุฏิ...แต่บางครั้งก็ขอนอนเต๊นซ์นะ คือการเรียนรู้ผ่านการเล่นและการใช้ชีวิต
<p></p>