หลังจากที่พ่อเดินทางกลับจาก จ.หนองคาย
แม้จะค่ำแล้วแต่พ่อก็ชวนแม่มาหาลูกสาวที่วัด...
ทันทีที่พ่อเห็นลูก ... รอยยิ้มกว้าง พร้อมน้ำตาซึม และแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว
แม้เป็นเพียงลูกสาว แต่ลูกคนนี้ก็ศรัทธาต่อการบวช บวชเพื่อพระพุทธศาสนา ...
พ่อปลีกตัวออกไปจกห้อง ... แม่กับพี่สาวนั่งชื่นชม
ครีม...มาบวชทีหลังเพื่อน เมื่อตามแม่มาวัด พบว่าเพื่อนๆ พากันโกนผมบวชกันแล้ว ไม่รีรอเลย ครีมรีบขอแม่กลับไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อกลับมาวัดและเพียรท่องคำขอบวช ...
ภายในวันนั้น ๑๓ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๖
ท่ามกลางศิษยานุศิษย์มากมายที่ศาลา ๔ หลวงปู่ก็เมตตาบวชชีให้กับครีม
ช่วงชีวิตของการบวช ครีมมีความเจริญเร็วมาก จิตใจดีและยิ่งใหญ่ อาสาเป็นที่หนึ่งในการเกื้อกูลทำงานต่างๆ ...
เรียนรู้ได้เร็ว และที่สำคัญเวลาที่ยิ้มออกมา โลกทั้งโลกสว่างสดใส
จากภาพ... ครีมกราบขอขมาแม่ ซึ่งแม่ครูจะพาลูกชี ได้ปฏิบัติในสิ่งนี้เสมอ เพื่อ...ฝังรากแห่งความกตัญญูให้กับดวงจิตทุกดวง
ไม่ว่าจะดีเลิศอย่างไร หากใจไร้ความกตัญญู ก็ยากที่จะเจริญในสภาวะจิตอันละเอียดได้
...
-สวัสดีครับ..
-ร่วมอนุโมทนาบุญครับแม่ชีน้อย..
-อบอุ่นจัง..
-ขอบคุณครับ