สวนสวย เรือนไม้ อากาศร้อน และ เสียงนกการ้อง

วันวิสาขบูชา ของปีนี้ ครงกับวันที่ 24 พฤษภาคม  2556 เป็นช่วงวันหยุดที่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ สำหรับผม  แต่มีภาระกิจบางอย่างที่ทำให้ ผมต้องเดินทางไปกรุงเทพ  จนได้เจอกับสถานที่ หนึ่งที่ผมประทับใจมากๆ มีหลายครั้งที่ผมเคยฝันว่าได้อยู่ใน สถานที่แปลกๆ ที่ไม่เคยรู้จัก  แต่รู้สึกคุ้นเคย  ในที่นั้น จะต้องมีน้ำด้วย เป็นส่วนประกอบ มีต้นไม้มากๆ   เมื่อผมเดินทางมาถึงที่หมายตามกำหนด ที่ตั้งไว้ คือ 5 โมงเช้า ความวุ่นวายของรถ รา บนท้องถนน มากจนผมมองไม่เห็นความสุข ของชีวิต ในกรุงเทพ เลย พอผมก้าวลงจากรถ  ความรู้สึกข้างหน้ามันกลับตาลปัตร ไปเลย คือหลังกำแพงใหญ่  มีต้นไม้ มาก  ภายในมีสนามหญ้าเขียวขจี และมีต้นไม้ใหญ่มาก  มีเรือนไม้ ไทยโบราณตั้งอยู่เป็นจุดๆ  เสียงนกร้อง  ไพเราะเพราะพริ้ง   ผมกำลังหลุดมาในโลกอีกโลกหนึ่งแน่ๆ  เงียบสงบมาก  ในที่นั้น  ผมพบกับเพื่อนร่วมงานอีกมากมายมาจากหลายแห่ง  หลายภาค และ หลายกรมกองกัน   แต่ไม่มีความวุ่นวาย แม้ว่าอากาศจะร้อน  แต่ภายในสถานที่รับรอง  มีเครื่องอำนวยความสะดวกเต็นที่  พวกเราทนไหว ในสถานที่นี้ ผมได้อยู่กับมันจนบ่ายคล้อย   จวบจน  แสงอาทิตย์สุดท้ายลับตาไป   แต่ช่างเป็นภาพในความทรงจำที่ดีจริง ๆผมออกมาเดินชมบรรยากาศรอบๆ ตอนใกล้ค่ำ สิ่งที่ทำให้ รู้สึก เหงาๆ  และวังเวง  ก็คือ  ความมืดที่เริ่มปรกคลุม แสงแดด เป็นสีแดงจับบนท้องฟ้า  มีฝูงนกกา บินมาเกาะที่ต้นไม้  เสียงร้องของ เจ้า  ทำให้ ข้าพเจ้า กลัว  คิดไปถึงผู้ครอบครองสถานที่แห่งนี้  ผมขอตั้งปณิธาน ว่าจะตั้งใจทำสิ่งที่ดี  ตั้งใจทำสิ่งที่งดงามเพื่อตอบสนองคุณแผ่นดิน  แล้วคงมีโอกาสกลับมาฟังเสียงนกการ้อง ในความ เงียบสงัดยามเย็นในสถานที่นี้อีก  ในโอกาสถัดไป.........จิตรข้า คิด ... ถึง เจ้าหนัก หนา .....ลดา ..................เอ๋ย...........