Mind & Spiritual (18) : ขอบคุณ.."ผู้ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต"...
ค่ำคืนนี้...
พยายามที่จะสะสางงานที่คั่งค้าง...เพื่อเตรียมตัวรับงานที่ประดาเข้ามาเรื่อยๆ...
งานส่วนใหญ่ที่ตนเองมักจะต้องเผชิญ..จะเป็นงานวิชาการ...และงาน consult
ภาระหลักที่ต้องทำประจำทุกวัน คือ งานที่เกี่ยวข้องกับการเรียน ปร.ด. (เทคโนโลยีการศึกษา)
และงานวิจัยที่ตนนำตนไปผูกไว้เอง
ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องทำประจำสม่ำเสมอทุกวัน...เพื่อมุ่งค้นหาคำตอบแห่งความสงสัย..
มากกว่าจะเรียนเพียงตามหลักสูตรหรือค่านิยม
หลายคนมักสงสัยว่า Ka-Poom ทำอะไรมากมายนักหนา...
บางครั้งก็ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันคะว่า "ทำไมต้องทำ..ไม่ทำได้ไหม"
เคยคุยกับเพื่อนๆ...แบบไม่จริงจังนักว่า..เรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร..
ตอนนี้คำตอบที่ชัดแจ้งสำหรับตนเอง คือ มีชีวิตอยู่เพื่อทำหน้าที่ที่พึงทำของตนเอง...
ถามว่า..ชีวิตเคยมีความผิดพลาดไหม..มีนะคะ...มีมากและบ่อยครั้ง
แล้วอะไรล่ะคือความผิดพลาดที่ว่านั้น...สำหรับตนเองก็คือ...
"การทำให้ผู้อื่นและตนเองเสียใจ...คือ ความผิดพลาดที่ว่า"
และพยายามที่จะแก้ไข...
ณ ตอนนี้นึกถึงใครอีกหลายคน...ที่รู้สึก..อาจทำร้ายไปทั้งกาย วาจา ใจ ทั้งที่รู้ตัวหรือไม่รู้ตัว...
"ขออภัย..และขอโทษ"...
ดีใจและขอบคุณ...ที่ประสบการณ์ช่วยสอนให้ได้เรียนรู้..."ชีวิต"...มากขึ้น
เข้าใจอะไรหลายๆ อย่างแห่งความเป็นไปมากขึ้น...
และที่สำคัญ..การรู้จัก "ชีวิต"...ที่ไม่ใช่ในตำรา หากแต่เป็นชีวิตจริง...ที่มีทั้ง "สุขและทุกข์"...
และการเผชิญ...ต่อความเปลี่ยนแปลงรอบด้าน...
ยอมรับกับตนเองว่า..."นิ่ง"...มากขึ้น
โกรธน้อยลง..."สติ" เตือนตนเสมอ...
และ "ให้"..อย่างแท้จริงได้มากขึ้น
ขอบคุณ.."ผู้ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต"...ที่ได้ให้เรียนรู้..การมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้
...............
01.44 น.
นั่งอ่านบันทึก...ข้างต้น จึงเข้ามาต่อเติมอีกครั้ง...
ชวนให้นึกถึง...ใครอีกหลายคนที่รู้จักและผ่านเข้ามา
ที่มีทั้งความสุขและความทุกข์...
และ case ที่ทดท้อ..ไม่อยากมี "ลมหายใจ"...หรือลืม "ลมหายใจ" นั้นของตนเอง...
และหลายคนต่อหลายคน..ทุ่มเท..พลังที่มีเพื่อบางสิ่งอย่างอย่าง...
หากแต่ลืม "ชีวิต"..และ "จิตวิญญาณ"...ที่มีอยู่แห่งตน
วันนี้...ได้คุยกับเพื่อนที่เข้าใจ...กัน
ถึงเรื่องราวแห่งชีวิต...ที่เรามักวิ่งเข้าไป..หาบางสิ่งบางอย่าง...
สุดท้าย..เราก็มักจะเหนื่อย...กับการวิ่งตามหา..สิ่งนั้น
บางครั้ง...บางครา...เรา "นิ่งๆ.." บ้าง...
กับการก้าวเดินอย่างซึมซับ...ตามจังหวะของชีวิต
จะช่วยทำให้เราเก็บรายละเอียด...แห่งชีวิตนี้ได้มากขึ้น
ยังคงยืนยันที่จะบอกว่า...
ขอบคุณ.."ผู้ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต"...ที่ได้ให้เรียนรู้..การมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้
ความเห็น (16)
ทุกชีวิตที่ได้พบเจอ เป็นส่วนเต็มแต้มให้รายละเอียดของชีวิตมีสีมีสันมากขึ้น
บางชีวิตเพียงแค่พบพานช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ผูกพัน แต่บางชีวิต มีความรัก ความสุขใจมามอบให้ บางชีวิตเข้ามาทำให้ศึกษาเรียนรู้การปรับตัวกับความทุกข์ บางชีวิตคงจะผูกพันเชื่อมโยงกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน จึงได้มาเป็นครอบครัว เป็นพ่อ แม่ ลูกกัน
สนุกสนานกับชีวิตต่อไปนะจ๊ะ ^__^
อรุณสวัสดิ์จ้ะแนน...
ขอบคุณนะคะ..ไม่ได้เจอกันหลายวัน "คิดถึงนะ"....
ชีวิตคือการเรียนรู้....เรียนรู้เรื่องชีวิต
และเป็นการเรียนรู้....อย่างไม่มีที่สิ้นสุดคะ...
เก็บและเกี่ยว..รายละเอียดแห่งชีวิต
ตลอดเส้นทางการเกิดทาง...คะ
*^__^*
กะปุ๋ม
- Cheers !!! up นะจ๊ะ
โห!!!....พี่อร...
วันนี้มาด้วยความกระฉับกระเฉงมากเลยคะ...
Cheers...Up!!!....เช่นกันคะ
(*^__^*)
กะปุ๋ม
หนทางชีวิต...ยังอีกยาวไกล...จงก้าวเดินต่อไป...ด้วยจิตใจที่ทรนง...
สองข้างทางอาจมีหุบเหวและหลุมพราง...อีกฟากอาจเป็นขุนเขาสูงชัน...มีสิ่งกีดขวาง..หินหล่นลงมา..ต้องเพ่งพินิจดูให้ดี...ก่อนที่...จะก้าวเดินไป...ตามทางชีวิต.
In doing we learn.
Practice makes perfect.
ยิ่งได้ "เรียนรู้"... ยิ่งได้ "กำไร"
ยิ่งได้"เข้าใจ" ....ยิ่งมี "กำไร"
จง "นิ่ง"เข้าไว้... ให้มากกว่ารับ
พบว่าสักวัน จักผ่านพ้นไป....(พยายามจะเรียงร้อยเป็นบทกวีค่ะ ทั้ง ๆ ที่ตัวจริงไม่เอาไหนเลยค่ะ )
พี่กะปุ๋มคะ
ใจโทษตา
ตาโทษเงา
เงาโทษเส้นผม
บดบังภูเขา
ไม่เห็น ไม่คิด ไม่ทำ ไม่จำ
เหมือนไม่มีอะไร...ข้างใน
(((เวลา...ตอบทุกคำถามอย่างเงียบ ๆ)))
เส้นผมงอกเงย
เงางอกเงา...
ใจอยากเห็น ตาต้องเห็น
ย้ายภูเขาจากฝัง
เพียงเพื่อประจักษ์ตา
เด็ดขาดเส้นผมบาง
เพียงเพราะขวางตา
ณ มุมเดิม...
ในดวงตานิ่งงัน
ในดวงใจมืดดำ
โดย.....เชาว์ อัศว
คัดจากหนังสือ "ทางแก้ไขจุดบอดของใจ" โดย อมรา มลิลา
อ่านข้อความวรรคหนึ่งของหนังสือเล่มนี้บอกว่า
"หัวใจคำสอนอริยสัจ ๔ คือ สอนว่า ในโลกนี้มีเหตุ ๒ เหตุ ผล ๒ ผล ถ้าทำความเข้าใจให้แจ้งในอริยสัจ ๔ คือ เมื่อประกอบเหตุที่เป็นสมุทัยก็เท่ากับการเปิดโรงงานผลิตทุกข์ ทุกข์ก็จะออกมาทับถมตัวเรา จนเราหาช่องอากาศหายใจไม่ได้ ตรงกันข้าม ถ้าเราค้นหาเหตุจนพบมรรค หนทางแก้ปัญหาให้หมดไป เราก็สิ้นทุกข์ได้ เมื่อเราพยายามตีกรอบตัวเรา ให้ทำแต่สิ่งที่เป็นมรรค ผลที่เกิดขึ้นย่อมเป็นนิโรธ การหลุดพ้น การสิ้นปัญหา...."
อืม..........วันนี้วันพระ.......
พี่เอง........
- มาอ่านและเป็นกำลังใจให้พี่สาวครับ
ท่าน umi
เมื่อใดที่เหนื่อยและล้า..แม้มีบ้างกับการเซถลา
และล้มลง...บอกตนเองอีกครั้ง..
พร้อมกับลุกยืน...อย่างทรนง
เดินหน้าต่อไปในชีวิต...
(^__^)
ขอบคุณนะคะที่มาต่อยอด...ให้คะ
กะปุ๋ม
คุณกัลปังหา...
ทุกอย่างคือ การเรียนรู้..."ชีวิต"
ทุกลมหายใจที่มีอยู่..บอกตนเอง
ว่านี่แหละ...คือ..การเก็บเกี่ยว
ที่เราได้รับโอกาสในชีวิต...แห่งการเรียนรู้นี้...
"ทำ ณ เวลานี้ให้ดีที่สุด...."
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
(*^__^*)
กะปุ๋ม
คุณศิริ..มิตรที่กะปุ๋มรู้สึกชื่นชมยิ่งนัก
...
อารมณ์แห่งสุนทรียะนี้...ฝึกนะคะ..ฝึกประจำ
สมองซีกขวา..จะได้รับการถูกกระตุ้นอารมณ์แห่งความสวยงามนี้มากขึ้นคะ...
ฝึกไปสักพัก..จะรื่นไหลเองคะ
...
ขอบคุณนะคะที่...นำบทกวีนี้มาฝาก
(*^__^*)
กะปุ๋ม
คุณ sompornp...พี่สาวที่แสนดี
แม้เพิ่งเจอ..แต่ก็มีประเด็นสนใจที่คล้ายกัน..นะคะ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับสิ่งดีดี...ที่ส่งมาให้เสมอ
คือ คุณค่าทางจิตใจ ที่"มนุษย์" เราพึงมีให้แก่กันและกัน...
ขอบคุณคะ
(*^__^*)
กะปุ๋ม
คุณ Mr_Jod
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ
ทราบว่า..ช่วงนี้ยุ่งๆ...งานเยอะ..
ก็จัดสรรดีดีนะคะ...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ
(*^__^*)
กะปุ๋ม
- ผมยืนนิ่งๆ แล้วก็มองดูทุกคน ทุกความคิดเห็น แล้วพยักหน้า....เหมือนจะเข้าใจ ......แต่ใครเลยจะรู้ว่า ผมไม่เข้าใจเลยสักนิดนึง
- สมองซีกซ้ายช่างทำงานยากจัง
- เฮ้อ!
อืม...
คุณไมโตคะ...งานนี้กะปุ๋มก็นิ่งคิดเช่นกันคะ...
เอาเป็นว่าเรา..ยืนและนิ่งคิดเหมือนกัน...
คุณไมโตยืนมองดูทุกคน และนิ่งคิด สำหรับกะปุ๋มยืนมองดูคุณไมโตและนิ่งคิด...(ฮา...)...งานนี้คุณพี่ที่บ้านคุณไมโต....ต้องอุทานแล้วล่ะว่า...อาการหนักทั้งคู่...
(^____________^)
กะปุ๋ม