ขอสิทธิแค่ระบาย

ขอแค่ระบาย

วันนี้ จริงๆแล้ว มีภารกิจสำคัญที่โรงเรียน และตั้งใจจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับแง่มุมด้าน

การศึกษา เกษตรอินทรีย์ และเรื่องราวเกี่ยวกับดิน ที่ตั้งใจจะพูดคุยกับสาวน้อยใจดี ที่เธออยู่จันทบุรี

มีความเชี่ยวชาญด้านลำไยเป็นพิเศษ

แต่พอตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงเพลง ที่มีเนื้อร้องของผู้เขียน ได้แต่งไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

ใจเต้นรัวตึกตัก คล้ายเสียงดนตรีที่ใช้ประกอบบทเพลง...โอ..คุณพระ

ช่วย..ทำไมเธอเก่งอย่างนี้ เพราะฉะนั้น..วันนี้..ไม่เขียนถึงเธอ..ไม่ได้แล้ว

ประทับใจ และ ทึ่งในความสามารถของ คุณมะเดื่อ มานานแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ ได้

รับความเมตตาจากคุณมะเดื่อด้านเอกสารสื่อการสอน ตัวอย่างโครงงาน เพลง

ประกอบการสอนภาษาไทย และเอกสารประกอบงานประกันคุณภาพต่างๆมากมาย ที่

จะต้องเตรียมการรับการประเมินจาก สมศ.รอบ ๓

ย้อนไปอีกสักหน่อย..ก็เคยแปลกใจ..แม้ว่าบันทึกของผู้เขียน นานหลายวันทีเดียวกว่า

จะมีผู้อ่านเกินร้อย และดอกไม้แม้จะน้อยนิด แต่ทุกความคิดและทุกช่อดอกไม้ จะมี

คุณมะเดื่ออยู่ด้วยเสมอ จึงติดตามเธอบ้าง จนคิดว่าเธอเป็นผู้บริหารโรงเรียน เพราะ

มีศัพท์บางคำและบทร้อยกรองของเธอ เตือนใจให้หลักการบริหาร มารู้ทีหลังว่าเธอจบ

ด้านบริหารการศึกษา ปัจจุบันเป็นครู คศ.๓ (ชำนาญการพิเศษ) มีผลงานที่ได้รับรางวัล

ในทุกระดับ ทั้งจังหวัด เขตพื้นที่ และระดับชาติ

งานหลักของเธอคือ นำเด็กเรียนรู้อย่างมีความสุข ด้วยโครงงานบ้าง ศึกษาค้นคว้านอก

ห้องเรียน และสำรวจ อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในชุมชนท้องถิ่น ตามเส้นทางของเธอ ที่เป็น

ครูมืออาชีพอย่างแท้จริง

ล่าสุด จึงแนะนำคุณมะเดื่อไปว่า สพฐ.เพิ่มรางวัล เหรียญทอง..มากขึ้น เพื่อให้โอกาส

ครูได้วิทยฐานะ ถ้าได้ระดับชาติขึ้นไปอย่างน้อย ๓ รางวัล ก็สามารถส่งผลงาน ที่ไม่

ต้องทำเป็นเล่มหนาๆ ได้เลย ซึ่ง ขณะนี้คุณมะเดื่อมีรางวัลดังกล่าวแล้ว ๔ - ๕ รางวัล

แต่เธอก็ไม่ประสงค์ที่จะส่งผลงานเป็น คศ.๔ (เชี่ยวชาญ ระดับ ๙) ด้วยเหตุผลที่อยาก

จะใช้เวลาส่วนใหญ่ อยู่กับเด็กมากกว่า

คุณมะเดื่อ จึงเป็นครู ที่เป็นแบบอย่างแก่ผู้เขียน และเป็นบุคคลที่ทรงพลัง "ด้าน

น้ำใจ" เป็นผู้ให้ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน เป็นครูที่ขจัดความไม่รู้แก่ผู้เขียน แก้ปัญหาใน

ทุกถ้อยคำที่ปรึกษา เหมือนครูเครือข่ายที่รู้จักกันมายาวนาน โดยสื่อประสานกันในเวที

โกทูโนว์แห่งนี้ เพียงระยะเวลา ๒ ปี ก็พอพิสูจน์อะไรได้ อย่างน้อยก็ทำให้ผู้เขียนมีไฟ

ในการทำงาน ตั้งสติ และไม่ขลาดเขลาอีกต่อไป

วันนี้..จึงขอสิทธิแค่ระบาย...จากผลงานเชิงประจักษ์ ด้วยบทเพลง"แรงใจให้

หนองผือ" เรียบเรียงเสียงประสานและขับร้องโดย..

" คุณมะเดื่อ แห่งเขาสามร้อยยอด"

ลิขสิทธิทางดนตรี เป็นของแกรมมี่ ขอขอบคุณ คุณครูสลา คุณวุฒิ และคุณต่าย

อรทัย ที่ช่วยสร้างแรงบันดาลใจ ขอขอบคุณพี่เพื่อนน้อง ณ ที่นี้ ที่ช่วยจุดประกายให้ผู้

เขียน และท้ายสุด ขอบคุณคุณมะเดื่ออีกครั้ง

ที่ช่วยให้ผู้เขียนมีผลงานเพลงทีมีทั้งเนื้อร้องและดนตรี เป็นเพลงแรกของชีวิต

...ด้วยจิตคารวะจริงๆครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน เรื่องเล่า....จากโรงเรียนเล็ก

คำสำคัญ (Tags): #บ้านพอเพียง#โรงเรียนขนาดเล็ก#ขอสิทธิแค่ระบาย#แรงใจให้หนองผือ

หมายเลขบันทึก: 535058เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2013 07:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 กันยายน 2013 21:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน