ในพื้นที่อันแตกต่าง
ยังคงดำรงความเหมือน
อย่างกลมกลืน...
ในพื้นที่หนึ่ง...
ความหวังอันสมดั่งหวัง
ดุจสายน้ำใหญ่หล่อเลี้ยงใจหึกเหิม
อีกพื้นที่หนึ่ง...
ความหวังอันสมดั่งหวัง
อาจดุจหยดน้ำเล็กเล็กที่เฝ้ารอคอย
ด้วยอดทน...ชุ่มชื้นแผ่ซ่านชะโลมใจ
ไม่ว่าจะเป็นสายน้ำใหญ่
หรือเพียงหยดน้ำเล็กเล็ก
ต่างเป็นน้ำ...เช่นกัน
...
ภาวนา...
ทุกขณะวิวินาทีแห่งลมปราณ
น้อมจิตราบผืนดิน...
ขอลูกอบอุ่นใจ
แม่นี้จะอยู่เคียงข้างเสมอ
แด่ ความหวังของเด็กหญิงผู้เพียงพลาดหวัง
๓ เมษายน ๒๕๕๖
คือการเรียนรู้ของชีวิตใช่ไหมค่ะ พี่ปี
อ่านแล้วสงบ เย็น ครับ....