หยุดการลอก หยุดคอร์รัปชั่น
เคยประกาศต่อหน้าเด็กๆขณะคุมสอบ “ขี้โกง ลอกกัน ลักไก่ หรือทุจริต ไม่ใช่แค่ไม่ชอบ แต่ครูรังเกียจมาก” ไม่ใช่ของเรา ทำไม่ได้ คะแนนก็ไม่ควรเป็นของเราไม่ใช่หรือ? ส่งกระดาษเปล่าเลยสิ เมื่อไม่รู้ ไม่เตรียม หรือไม่ได้อ่านมา อย่างนี้ยังมีศักดิ์ศรีกว่า
ปีสองปีที่ผ่านมา ผมกังวลกับพฤติกรรมลอกข้อสอบของนักเรียนมากขึ้น แค่หันหลังให้เท่านั้น นักเรียนจะลอกหรือถามกันทันที แรกๆก็มิได้เอะใจอะไร แต่พอรุ่นถัดมาก็เหมือนกันอีก อาการเดียวกัน ครูเผลอเมื่อไหร่ เด็กๆจะใช้โอกาสนี้อย่างไม่รู้สึกละอายแม้แต่น้อย ทั้งห้องไม่ใช่คนสองคน ส่วนใหญ่หรือแทบทั้งหมดคล้ายกัน
ผลการศึกษาวิจัยหรือโพลสำรวจในหน้าหนังสือพิมพ์บอก เด็กๆสมัยนี้ไม่ค่อยรู้สึกรู้สาอะไรแล้ว กับพฤติกรรมการคดโกงหรือคอร์รัปชั่น ขอให้ทำงานได้ ส่วนใหญ่คิดเห็นอย่างนั้น หมายถึง เด็กๆเริ่มชาชินกับการทุจริตที่พบเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเสียแล้ว บางคนแดกดันว่า บ้านเมืองเราสามารถเห็นการทำผิดกฎหมายได้ ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้านเลย
วานก่อนติดตามข่าวสาร รวมทั้งการอภิปรายของบรรดาผู้ทรงเกียรติในเรื่องเงินกู้สองล้านล้าน ก็ได้แต่แปลกใจเหมือนกับหลายคน ทั้งที่ยังมีอีกตั้งหลายวิธีไม่ล่อแหลม หรือประเทศชาติไม่ต้องเป็นหนี้มหาศาล อาทิ การให้สัมปทาน การให้เอกชนร่วมลงทุน หรือ อาจทยอยกู้ปีละไม่มากนัก สองสามแสนล้าน โดยจัดการให้เป็นงบประมาณประจำปีตามปกติก็ได้ แต่กลับเลือกวิธีสุ่มเสี่ยงสำหรับบ้านเมือง เพราะโอกาสในการตรวจสอบการใช้จ่ายเงินมากมายเหล่านั้น จะน้อยลงอย่างเทียบกันไม่ได้
ก่อนนั้นในที่ประชุมครูที่โรงเรียน ครูผู้มีหน้าที่ตรวจรับพัสดุ เปิดอกระบายถึงความหนักใจอย่างยิ่งในการทำหน้าที่ ทั้งนี้เพราะรายการส่งมอบซอฟต์แวร์เกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้อย่างหนึ่งไม่ตรงตามคุณภาพที่กำหนดไว้อย่างชัดเจนในสัญญาจัดซื้อจัดจ้าง คำชี้แจงและการขัดขืนอย่างเข้มแข็งต่อความไม่ถูกต้องของคุณครูคนดังกล่าวน่าชื่นชมยกย่อง เพราะสุดท้ายโรงเรียนก็ได้ซอฟต์แวร์ตรงตามเกณฑ์ แม้จะเป็นเวลาท้ายสุดของการดำเนินการแล้วก็ตาม
เท่าที่มีประสบการณ์ การจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนระยะหลัง การวัดประเมินผลลดความเข้มงวดจริงจังลงไปมาก พร้อมๆกับความเอาใจใส่ต่อการเรียนของนักเรียน ก็ลดน้อยถอยลงตามไปด้วย อย่างเห็นได้ชัด แต่ดังที่เคยกล่าว คงมิได้มีปัจจัยนี้แค่ปัจจัยเดียว ยังมีอีกหลายเรื่องราว แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นไม่ว่าใครก็คงปฏิเสธยาก ว่าเรื่องนี้มิใช่ปัจจัยหนึ่ง
โดยเฉพาะการลอกการบ้านส่ง สมัยตัวเองเป็นเด็กหรือเป็นนักเรียน ครูจะยอมไม่ได้เลย ถ้ารู้ชัดว่าการบ้านนั้นลอกกันมา ลอกใคร บทลงโทษของครูอาจลามไปถึงคนให้ลอกด้วยแต่วันนี้ข่าวลงโทษผู้ที่คัดลอกผลงานกลับเกิดขึ้นกับครูบางคนเสียเอง ครูผู้ประสิทธิประสาทวิชา ครูผู้ควรเป็นแบบอย่าง
สำหรับเหตุผลของครูทั่วไป เมื่อไม่สามารถเข้มงวดกับเด็กๆได้ เนื่องจากระบบการทำงาน ความไม่ตั้งใจ หรือสภาพปัญหาครอบครัวของลูกศิษย์ จึงคิดว่าลอกกันก็ยังดี ยังผ่านหูผ่านตา ความรู้คงแทรกซึมเข้าไปบ้างล่ะ แม้เป็นเหตุผลที่ไม่ค่อยน่าฟัง แต่สภาพจริงในโรงเรียน มีครูสักกี่คนที่แก้ปัญหาได้ดีกว่านี้ นานวันเข้าการลอกงานมาส่งจึงเป็นความธรรมดาไป ส่วนตัวแล้วเชื่อว่า นี้คือสาเหตุการลอกข้อสอบในเวลาต่อมา จนมาถึงวันนี้ การลอกข้อสอบกำลังจะเป็นความธรรมดาอีกแล้วหรือ?
นอกเหนือจากนั้น ยิ่งไปกว่าการลอกธรรมดา บางรายให้คนอื่นช่วยลอกด้วยซ้ำ หมายถึงไม่ต้องลอกเอง ด้วยความเป็นเด็กมีความไม่รู้เป็นทุน และ/หรือความอยากจะช่วยเหลือศิษย์ของครู ทำให้ความคดโกงหลอกลวงของเด็กที่ดูรุนแรงขึ้นเรื่อยนั้น ก็ยังสามารถอนุโลมกันจนได้ หรือไม่ครูก็แสร้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย
พิจารณาให้ดี “การลอก” ซึ่งเป็นการทุจริตมีผลเสียนานัปการ คะแนนซึ่งไม่ใช่เป็นของตนเอง เพราะทำไม่ได้หรือคิดไม่ออก แต่พยายามจะเอาหรือช่วงชิงจากคนอื่นมา ความรู้สึกนี้จะบ่มเพาะขึ้นในใจ ความเป็นธรรม ความซื่อสัตย์ คงค่อยลดลง อนาคตหรือชีวิตประจำวันต่อไป คงไม่ใช่แค่คะแนนแล้ว การฉกฉวยประโยชน์ของชาวบ้าน ในที่สุดจะไปสู่ทรัพย์สิน เงินทอง อย่างไม่กระดากอายต่อความเลวร้ายนี้แต่ประการใด
หากลอกงานหรือลอกข้อสอบกันได้ การเรียนในชั้นจะไม่มีความหมายอีกต่อไป จะตั้งใจเรียนทำไม ไม่มีความรู้ คิดไม่ออก ก็ลอกส่งเอา ทำข้อสอบไม่ได้ ก็ลอกเพื่อนหรือลักไก่เอา หลักสูตรที่นักการศึกษาวางแผน สื่ออุปกรณ์ที่โรงเรียนลงทุนลงแรงจัดหา นวัตกรรมต่างๆ วิธีสอนดีๆที่คุณครูเฝ้าครุ่นคิด ไม่จำเป็นอะไรอีกแล้ว เพราะอย่างไรนักเรียนก็ไม่เอาใจใส่ ในเมื่อลอกได้
หากครู โรงเรียน หรือผู้ที่เกี่ยวข้อง ไม่อินังขังขอบต่อการลอก ต่างเห็นเป็นความปกติธรรมดา เป็นเรื่องเล็กน้อยหรือหยุมหยิมเกิน หรือปล่อยให้สั่งสม เราจะได้เด็กๆหรือผู้ใหญ่ที่ทำได้ทุกอย่าง ขอเพียงให้ได้มาเป็นของตัวเอง ความละอาย ความสัตย์ซื่อ หรือคุณธรรมจริยธรรม ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว การทุจริต คอร์รัปชั่น การโกงกินเงินภาษีราษฎร หรือยักยอกเข้ากระเป๋าตัวเองอย่างหน้าตาเฉย จะเป็นเรื่องปกติไป เพราะใครๆก็ทำ ตัวเองก็ทำ
นึกถึงเรื่องนี้ชวนให้สงสัย เหมือนปัญหาโลกแตก ซึ่งเคยได้ยิน “ไก่เกิดก่อนไข่ หรือไข่เกิดก่อนไก่” เด็กขี้โกงเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขี้โกง หรือผู้ใหญ่ขี้โกงเป็นตัวอย่างเลวๆทำให้เด็กเลียนแบบ แต่ที่แน่ๆการลอกกับคอร์รัปชั่นเป็นเรื่องเดียวกัน
ดังนั้นหากมองในเชิงบวก อาชีพครูน่าจะมีฤทธิ์เดชหรือกำลังภายในมาก ในการต้านคอร์รัปชั่น หรือพฤติกรรมการโกงกิน ซึ่งหนักหนาสาหัส
ด้วยวิธีง่ายๆเลยครับ แค่หยุดการลอกของลูกศิษย์เรา
ความเห็น (11)
-
เจอปัญหาเหมือนกันคะ
- แต่กลุ่มเด็กที่ 'ทะนงตัว' พอควร โจทย์ที่ยากและท้าทาย เขากลับไม่ลอกกัน
มักลอกงานที่เขาไม่เห็นประโยชน์ ไม่คุ้มค่ากับการลงทุนคิด
นั่นเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายที่สุดสำหรับการไม่มีความละอายใจต่อบาป
ที่ตนเองได้ก่อขึ้น ... ผมเจอนี่ ผมไล่ออกจากห้องไปเลย ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
แต่ให้เลือกได้ ผมไม่อยากคุมสอบจริง ๆ ครับ ;)...
* เป็นการสะท้อนปัญหาสังคมที่เราจะหมดหวังไม่ได้..
* เห็นใจครูที่ต้องช่วยกันกวดขันดัดนิสัย...เชื่อว่าน้ำดีมีมากกว่าน้ำเลว...
* หลายแห่งมี " สารวัตรนักเรียน" เป็นผู้ช่วยครู..เด็กๆสร้างระบบดูแลกันเองได้ดีพอควร
น่าจะยกเลิกการสอบค่ะ ส่วนเรื่องลอกงานนี่คงต้องเปลี่ยนเป็นทำกิจกรรมการเรียนรู้แบบเป็นทีมหรือแบบเดี่ยวที่ลอกกันไม่ได้
สมัยก่อน การสอบเป็นสิ่งที่ขลังมาก ๆ เพราะนั่นหมายถึง การเลื่อนชั้น ซ้ำชั้น
คุณครูก็จะเข้มงวดกับการคุมสอบ ซึี่่งต่างกับสมัยนี้คุณครูแทบจะบอกข้อสอบ ช่วยเด็กกาข้อสอบด้วยซ้ำ
หรืออาจสนับสนุนให้เด็กอ่อนลอกเด็กเก่ง เพราะคะแนนการสอบมีผลต่อหน้าที่การงานของครูพอสมควร
เช่น ผลการสอบโอเน็ต เป็นต้น
ที่ต่างประเทศเขาไม่สอบแบบทดสอบกันแล้ว เขาประจักษ์ไปเลยค่ะ พูดภาษาอังกฤษกันอย่างจริงจัง ผ่านไปเลย
เห็นด้วยค่ะอาจารย์ หากทำเองผิดยังดีกว่าถูกหมดแต่ลอกมาส่ง
สอบนักธรรมนี่บอกข้อสอบให้เด็กเลยนะคะ นั่งสอบกันทั้งวันพระมาคุมสอบ พอแจกใบประกาศนียบัตรทำเสียโก้
ไม่สนับสนุนการลอกครับ
แต่ต้องให้นักเรียนได้เรียนรู้และตอบจากความรู้ ความคิด จากประสบการณ์ของเขา
แต่บ้านเราระบบการวัดผลยังเป็นปรนัยอยู่ เสี่ยงต่อการลอกของนักเรียนครับ
ผมคิดว่าต้องช่วยกันปลูกฝังแนวคิดว่า การลอก ถือเป็นความผิดร้ายแรงครับ...
.... การทำผิดกฏ & Corruption .... เป็นโรคทางสังคมไปแล้ว นะคะ ..... การแก้ไข.... ต้องทั้งทำทั้งระบบ .... เริ่มที่ครอบครัว + ตัวเด็ก + ระบบเพื่อน + ผู้ใหญ่ในสังคม +++++ ฯลฯ อีกมากมาย .... ต้องเข้ามาร่วมช่วยกัน .... แต่ต้องเริ่มที่ครอบครัวก่่อน นะคะ .... เรื่องนี้ .....เป็น "ความเสี่ยงสูง" ของสังคมไทย .... ยังมองทางออกที่ดีไม่เห็นจริงๆ ค่ะ .... ท่านอาจารย์สบายดีนะคะ
หากครู โรงเรียน หรือผู้ที่เกี่ยวข้อง ไม่อินังขังขอบต่อการลอก ต่างเห็นเป็นความปกติธรรมดา เป็นเรื่องเล็กน้อยหรือหยุมหยิมเกิน หรือปล่อยให้สั่งสม เราจะได้เด็กๆหรือผู้ใหญ่ที่ทำได้ทุกอย่าง ขอเพียงให้ได้มาเป็นของตัวเอง ความละอาย ความสัตย์ซื่อ หรือคุณธรรมจริยธรรม ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว การทุจริต คอร์รัปชั่น การโกงกินเงินภาษีราษฎร หรือยักยอกเข้ากระเป๋าตัวเองอย่างหน้าตาเฉย จะเป็นเรื่องปกติไป เพราะใครๆก็ทำ ตัวเองก็ทำ
...
ผมเห้นด้วยนะครับ