โรงเรียนเก่าครูผู้มีพระคุณ (โรงเรียนบ้านพิมาย)

โรงเรียนเก่ากับคุณครูผู้มีพระคุณ
(โรงเรียนบ้านพิมาย)

............

โรงเรียนคือแหล่งแท้แห่งปัญญา
โรงเรียนคือสภาแห่งสาระสรรพ์
โรงเรียนคือบ่อสร้า้งทรัพย์อนันต์
โรงเรียนคือพรหมปั้นสรรพ์สิ่งดี

ครููคือกัปตันเรือรบที่พร้อมสรรพ
ครูคือจอมทัพกำจัดโง่ของศิษย์ศรี
ครูคือเทียนทองเล่มโตบุตราบุตรี
ครูจึงมีบุญคุณดุจเช่นปิตุมาตาเอย
( ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๖)

คนทุุกคนไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นเก่า รุ่นกลางและรุ่นปัจจุบัน น่าจะได้เข้าโรงเรียน เรียนรู้ รับประสบการณ์จากโรงเรียนที่เป็นทั้งโรงเรียนวัด โรงเรียนประชาบาล โรงเรียนรัฐบาล โรงเรียนเอกชน และหรือโรงเรียนสอนศาสนาอย่างแน่นอน โรงเรียนที่บุคคลได้ผ่านการบ่มเพาะ เรียนรู้ รับประสบการณ์ทั้งทางตรง ทางอ้อมแม้ไม่จบชั้นสูงสุดของโรงเรียน หรือมีเหตุต้องย้ายระหว่างปี หรือมีอุปสรรคอื่นใดก็ตาม เชื่อว่าโรงเรียนที่บุคคลเหล่านั้นน่าจะเรียกโรงเรียนนั้น คือ" โรงเรียนเก่า" สำหรับผมโรงเรียนที่บ่มเพาะปัญญา ขัดเกลาคุณธรรมจริยธรรมและความดีงาม มีทั้งโรงเรียนประชาบาล โรงเรียนเอกชน โรงเรียนรัฐบาล สถาบันทางการศึกษาของรัฐบาล และสถาบันทางการศึกษาเอกชนที่รับบาลรับรองและไม่รับรอง

โรงเรียนบ้านพิมาย ตำบลพิมาย อำเภอปรางค์กู่ สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดศรีสะเกษ เป็นโรงเรียนที่จัดการเรียนการสอน ตั้งแต่ชั้นเด็กเล็กถึงชั้นสูงสุด คือ ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๗ และต่อมาเมื่อมีการปรับปรุงเป็นหลักสูตรใหม่ พ.ศ. ๒๕๒๑ และแม้จะปรับลดชั้นสูงสุดของระดับประถมศึกษาเป็นชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ก็ตาม โรงเรียนเก่าของผมก็นคงเป็นที่สร้างปัญญา ให้ความรู้ และให้หลักฐานทางการศึกษาระดับประถมศึกษาปีที่ ๕ ถึงประถมศึกษาปีที่ ๗ นั้นเอง ดังนั้นโรงเรียนแห่งนี้จึงเป็นโรงเรียนเก่าของผมในระดับประถมศึกษาตอนปลาย ส่วนในระดับประถมศึกษาตอนต้น คือ โรงเรียนบ้านกอกหวาน ครับ

โรงเรียนบ้านพิมาย ปัจจุบันปรับเปลี่ยนเพื่อความก้าวหน้า และให้เป็นไปตามโครงสร้างโครงการ เป็นโรงเรียนประถมศึกษา ประเภทโรงเรียนอนุบาลประจำอำเภอ มีชื่อและสัญญลักษณ์ใหม่ว่า " โรงเรียนอนุบาลปรางค์กู่ " ตั้งอยู่ในเขตเทศบาลตำบลปรางค์กู่ อำเภอปรางค์กู่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต ๓
ตามประวัติที่บันทึกไว้ในสมุดหมายเหตุของโรงเรียนต่อๆกันมา บอกว่า โรงเรียนของเรา ตั้งขึ้นและเปิดทำการเรียนการสอนตั้งแต่วันที่ ๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๖๖ จึงจะมีอายุครบสมบูรณ์ ๙๐ ปี ในวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๖ มีครูใหญ่คนแรก คนต่อๆมา อาจารย์ใหญ่คนแรกคนต่อๆมา และผู้อำนวยการคนแรก คนปัจจุบัน คือ นายวัชรินทร์ กอกหวาน ได้บริหารจัดการตามหลักการบริหารและความรู้ความสามารถดำรงความเป็นโรงเรียนและก้าวหน้ามาโดยตลอด มีศิษย์เก่าจนถึงศิษย์ปัจจุบันมากมายและหลากหลายวิชาชีพ ประกอบอาชีพการงานทั้งในพื้นที่และนอกพื้นที่ โรงเรียนเก่า คุณครูเก่า จึงมีบุญคุณเหลือจะคณานับ สมควรอย่างยิ่งที่ศิษย์ทั้งหลายควรรำลึกนึกถึงและแสดงความกตัญญูููกตเวทิตาโดยไม่เคอะเขิน

โรงเรียนเก่าครูเก่าของเรานั้น
ล้วนเปี่ยมอนันต์บุญคุณเกินใดเหมือน
เหล่าผองศิษย์ทั้งหลายอย่าแชเชือน
ช่วยกันเตือนบอกข่าวเล่าสู่กัน
ศิษย์ได้ดีเพราะครูดีที่สอนสั่ง
เป็นพลังแรงบันดาลที่สารสรรค์
จุดประกายบอกปัญญาสารพัน
ศิษย์สุขสันต์มั่นคงดีเพราะมีครู
( ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๖)

ต่อไปนี้จะขอเรียกชื่อโรงเรียนว่า โรงเรียนอนุบาลปรางค์กู่(บ้านพิมาย) จะได้ประสานใจประสานสำนึกต่อศิษย์รุ่นเก่าๆ รุ่นคุณปู่คุณย่า รุ่นคุณตาคุณยาย หรือรุ่นคุณพ่อคุณแม่ หรือแม้จะเป็น รุ่นพี่ๆ ของรุ่นลูกๆในเวลานี้ก็ตาม อย่างไรก็ดีศิษย์ทั้งหลายเหล่านั้นล้วนเป็นศิษย์เก่า ศิษย์ร่วมโรงเรียนเดียวกันนั้นเอง

ผมจำได้ว่า ได้เข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้พร้อมกับจำเนียร กอกหวาน (พันเอกพิเศษแห่งกองทัพบกไทย) พ.ศ. ๒๕๐๕ ในชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ หลังจากพ่อแม่ของเราพามาฝากไว้้กับวัดบ้านพิมาย หลวงพ่อพระครูวิกรมธรรมโสภินทร์ เจ้าคณะอำเภอปรางค์กู่องค์แรก ซึ่งขณะนั้นท่านเจ้าอาวาสชื่อ เลียง หรือ เลี่ยง วันแรกที่เราไปโรงเรียน เราไปยืนร้องไห้เกาะรั้วอยู่หน้าห้องเรียน คุณครูก็กำลังสอนนักเรียนซึ่งต่อมาก็คือเพื่อนของเรา ยืนร้องไห้อยู่นานจนมีคุณลุงคนหนึ่งเดินผ่านมาท่านเลยจูงมือเรา ๒ คนเข้าไปมอบให้คุณครุ ซึ่งคุณครูท่านนั้นก็คือ คุณครูสุวรรณ พรหมลา และคุณลุงผู้ใจดีท่านนั้นก็คือ พ่อซอม แหวนวงษ์ ตอนท่า่นเสียชีวิตก็มีโอกาสไปคารวะศพท่านและร่วมทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่านด้วย

ห้องเรียนที่ผมกล่าวถึงนั้น ความจริงจะเรียกว่าห้องเรียนคงไม่ถูกทีเดียว เพราะเป็นโรงเรือนที่มุงด้วยไพหญ้าคา พื้นห้องเรียนเป็นดิน ที่นัั่่งและที่วางเขียนเป็นไม้ยาวๆ ๓ แถว หันหน้าไปทางกระดานดำซึ่งตั้งอยู่บนขากระดาน รอบๆห้องเปิดโล่ง อากาศถ่ายเทสะดวกตลอดวัน เวลาฝนตนไส้เดือนก็จะออกมาเดินเล่นๆยั้วเยี้ยไปหมด เพื่อนๆบางคนใช้วงเวียนเป็นเครื่องมือกำจัดไส้เดือนเหล่านั้น ถ้าฝนตกหนักหรือฝนสาดคุณครูก็จะหยุดสอนและปล่อยนักเรียนกลับบ้าน จะเรียกว่าโรงเตี้ยมหรือโรงนาน่าจะเหมาะกว่า ผมกับคุณจำเนียรมาเข้าเรียนหลังจากเพื่อนๆได้เรียนไปก่อนแล้ว หลายวันหรือเป็นสัปดาห์ สาเหตุเพราะพ่อแม่ของเรารู้ข่าวเวลาเปิดเรียนช้าไป แต่ก็ดีนะที่ยังมีโอกาสไดเรียน ต้องขอบพระคุณ คุณลุงบุญนาค กอกหวาน ซึ่งเป็นผู้ชักนำและนำพาเราให้ได้เข้าเรียน คุณลุงเป็นผู้ใหญ่บ้านกอกหวาน มาประชุมที่อำเภอจึงรู้ข่าวว่ามีโรงเรียนเปิดเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย และประสานงานให้เรามาอาศัยอยู่วัด คุณลุงเป็นพ่อของคุณจำเนียร กอกหวาน นั่นเอง

เราเป็นลูกศิษย์วัดบ้านพิมาย(อารามบอย)รุ่นแรก ที่มาอยู่วัดและเรียนหนังสือ แต่ก็ยังมีศิษย์วัดรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นลูกชาวบ้านพิมายชื่อ คุณซก แหวนวงษ์ ซึ่งไปๆมาๆไม่ได้อยู่ประจำเหมือนเรา ๒ คน

ชั้นเรียนระดับประถมศึกษาปี่ที่๕-๗ เรียกว่าระดับประถมศึกษาศึกษาตอนปลาย พวกเราเป็นนักเรียนรุ่นที่ ๒ ครูประจำชั้นของพวกเราคือ คุณครูสุวรรณ พรหมลา คุณครูสอนภาษาได้สนุกมาก เล่นหีบเพลงก็เป็น ครูรูปหล่อ ตอนเรียนชั้นนี้จำไม่ได้ว่าใครเป็นหัวหน้าชั้น ก่อนสอบปลายภาคผมล้มปวยอย่างหนักนอนหยอดข้าวต้มที่วัดเป็นสัปดาห์ ได้คุณจำเนียร กอกหวาน เพื่อนศิษย์วัด และพระสงฆ์สามเณรดูแล อาการก็ไม่ทุเลา หลวงพ่อจึงส่งข่าวไปบอกผู้ปกครองที่บ้านกอกหวานให้มารับ นอนป่วยเป็นเดือนจึงหาย เมื่อหายป่วยแล้วจึงมาสอบทีหลัง

พอเปิดเรียนชั้นขึ้นไปเรียนชั้นประถมศึกษาปี่ ๖กับเพื่อนๆ

เมื่อเปิดเทอมเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ได้ย้ายจากโรงเตี้ยมหรือโรงนามาเรียนที่อาคารเรียนหลังใหม่ที่สร้างเสร็จ เรามีโต๊ะมีเก้าอี้คนละชุด จำได้ว่าคุณครูสั่งให้ช่างจัดทำแล้วใก้นักเรียนออกเงินซื้อ คุณครูประจำชั้นชื่อคุณครูถิ่น แสงจันทร์ สอนวิชางานบ้าน งานเกษตรและงานศิลปะ มีเพื่อนบางคนไม่ได้มาเรียนต่อ เช่น คุณใจ ศรีเลิศ คุณบุญรอด พงษ์ธนู คุณโพธิ์ชัย เวชกามา คุณเกรียงศักดิ์ ติละบาล ตอนเรียนวิชาภาษาไทย คุณครูสุวรรณ ให้อ่านกลอนเรื่องพระอภัยมณี ตอนพระอภัยณีศรีสุวรรณถูกพระเจ้ากรุงรัตนาพระราชบิดาขับไล่ออกจากเมืองเนื่องจากไปเรียนวิชาไม่ถูกใจ ผมอ่านไม่ได้ไม่จบเพราะร้องไห้สงสารสองกุมารนั้น พอสอบปลายปีเสร็จก็ได้เลื่อนชั้นไปเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๗.

มีนักเรียนที่เข้ารเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ ปีการศึกษา ๒๕๐๕ จำนวน ๒๗ คน ขอนำเรียนเพื่อทราบและจดจำดังนี้
เลขที่ ๑ คุณนิพนธ์ ทำบุญ เลขที่ ๒ คุณฉลอง หลาวทอง เลขที่ ๒ คุณเล็งกวง แซ่ฉั่ว
เลขที่ ๔ คุณเกรียงศักดิ์ ติละบาล เลขที่ ๕ คุณใจ ศรีเลิศ เลขที่ ๖ คุณรอด พงษ์ธนู
เลขที่ ๗ คุณสังคม พรหมพิลา เลขที่ ๘ คุณวันทอง จันทรส เลขที่ ๙ คุณโพธิ์ชัย เวชกามา
เลขที่ ๑๐ คุณอุดม โพธิ์กระจ่าง เลขที่ ๑๑ คุณสังวาลย์ พรหมพิลา เลขที่ ๑๒ คุณกุสุมภ์ สืบทรัพย์
เลขที่ ๑๓ คุณนิยะดา วัฒนานันท์ เลขที่ ๑๔ คุณมณี นันทะวงษ์ เลขที่ ๑๕ คุณบุญยัง ศรีเลิศ
เลขที่ ๑๖ คุณบุญเลิศ สีดำ เลขที่ ๑๗ คุณเลียง จันทวงษ์ เลขที่ ๑๘ คุณอนุกูล ณุวงศ์ศรี
เลขที่ ๑๙ คุณสา พันณุฤทธิ์ เลขที่ ๒๐ คุณพันธ์ฤทธื์ ไชยปัญญา เลขที่ ๒๑ คุณกุยเอ็ง แซ่โต๋ว
เลขที่ ๒๒ คุณสุขุม จันทรา เลขที่ ๒๓ คุณชำนาญ ผ่านพินิจ เลขที่ ๒๔ คุณสมบัติ กอกหวาน
เลขที่ ๒๕ คุณจำเนียร กอกหวาน เลขที่ ๒๖ คุณอำนาจ ทำบุญ เลขที่ ๒๗ คุณประสาทวิทย์ ทำบุญ
เพื่อนเรียนเขียนอ่านวิชชาร่วมกัน
ผูกสัมพันธฺรักใคร่ไม่มีหน่ายแหนง
ร่วมกิจกรรมในนอกโรงเรียนอย่างแข็งแรง
ร่วมแสดงรอบกองไฟค่ายกิจกรรม