การเป็นผู้นำกลุ่ม หรือหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด และมันก็ไม่ยากเกินกว่าความสามารถที่มีอยู่ แต่ปัจจุบันนี้ป่วยทางกายมันลุกลามเป็นป่วยทางใจอีก เพราะความโดดเดี่ยว
ปกติที่เคยปฏิบัติเราจะทำงานผ่านการทำงานร่วมกันน้อยมาก เพราะเราเคยประชุมและตกลงกันว่า งานของแต่ละคนคืออะไร เมื่อถึงเวลาขอตรวจ กลับเป็นยังไม่ได้ทำ และไม่สนใจจะทำ
เราลงความเห็นว่า เราพลาดงานหลายงานด้วยเราไม่มีภาวะความเป็นผู้นำ หรืออีกนัยหนึ่งคือ เราใช้งานคนไม่เป็น ทีมของเราเป็นคนดีทุกคน ขยันหมั่นเพียรกันทุกคน ทำงานทุกเรื่อง ยกเว้นงานของกลุ่มสาระจะไม่มีใครเดินมาถามมาสนใจอยากจะทำ
เกิดการเรียนรู้ขึ้นว่า สมาชิกทุกคนมีงานทำมากมาย ทุกคนมีความสามารถแต่ขาดเวลาที่จะทำ หลายๆครั้งที่เราประชุม จะไม่มีใครทำงานที่เรากำชับให้ทำเลยสักคน ปึแล้วปีเล่า แฟ้มงานที่เก็บสาระของกิจกรรมก็ยังรออยู่ ไม่มีใครทำเลย หรือพวกเขามองไม่เห็นความสำคัญของงาน
ดังนั้น ครูอ้อยจึงต้องทำงานนี้ก่อนเป็นตัวอย่าง เมื่อเขาทำ เขาได้ประโยชน์เมื่อมีการเชิญชวนครูประกวดครูดีเด่น เขาได้ส่งงานชิ้นนี้ไปประกวดจนได้รับรางวัล
เิกิดการเรียนรู้ขึ้นมาอีกว่า หากไม่มีผลประโยชน์ต่อตนเอง เขาจะไม่ทำ
ลำบากมากที่จะต้องทำงานแทนสมาชิกในกลุ่มในยามที่ประสบอุบัติเหตุใช้แขนขวาไม่สะดวก แต่การทำงานมาหลายปี สอนให้เรารู้วิธีการทำงานให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเป็นอย่างไร ต้องทำอะไรก่อน
การเรียนรู้ในขณะที่เป็นผู้นำกลุ่ม คือ การเอาตัวรอด ฉลาดหลักแหลม ไม่ย่นระย่อท้อแท้ต่องาน เรียนรู้เท่าทันเหตุการณ์ สะสมงานไว้เสมอ ที่สำคัญควบคุมงานไว้กับคนที่เห็นความสำคัญ
ไม่มีความเห็น