บอกรัก...คนไกลห่าง
อ้อมกอดแห่งอณูอากาศธาตุ...ร้อยรัดดวงใจฉันอุ่นรักเธอ
ลมหายใจแผ่วเบาแห่งความคิดคำนึง
ผัสสะแห่งรักอันนุ่มนวล...
ลมหายใจลึกสุดลมกลั้น
ผ่องถ่ายความหมายเอ่อล้น
...
โบยบินสู่เธอผู้ห่างไกล
เธอผู้เป็นที่รักยิ่ง...
คืนวันอันเปลี่ยวเหงาคลาดคลาย
เมื่อจิตสัมผัสความอันเป็นที่รัก
กันและกัน
...
ห้วงคำนึงนี้มีเพื่อเธอ
เนื่องเธอคือความรักอันอบอุ่น
แม้เป็นเพียงความทรงจำในกาลผ่าน
ซึ่งคืนวันอาจกัดกร่อนให้พร่าเลือน
แต่นั่น...ก็คือความเป็นไปแห่งธรรม(ชาติ)
โดยมิอาจยื้อให้หยุดดั่งใจหวัง...
...
จะอย่างไรฉันยังคงโอบกอดรักนี้
ไว้แนบใจดุจสายลมเคียงคู่สายน้ำ
ขอใจเธออุ่นเช่นใจฉันด้วยเถิด...คนดี
แด่ ความพอในผัสสะแห่งรัก
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
คำสำคัญ (Tags): #ข้อคิดชีวิต#ความรัก
หมายเลขบันทึก: 519497เขียนเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2013 20:16 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น