พู่กัน...เพื่อนที่คิดถึง
ใจพาพู่กันไหวในจินตนาการ...พู่กันพาใจสู่ผัสสะแห่งลมหายใจแผ่วเบา ใจกับพู่กันมีกันและกันเป็นหนึ่งเดียว
ค่ำคืนนี้อุ่นใจนัก
อยู่เคียงข้างเพื่อนที่คิดถึง
ปลายพู่กันชุ่มน้ำสี...
กวัดกวาดแผ่วเบา อย่างนุ่มนวลที่สุด
ตามแรงไหวของใจ...จินตนาการ
...
เป็นความนิ่ง
เป็นความว่าง
เป็นปัจจุบันขณะ
เป็นเพียงลมหายใจอันแผ่วเบา
เท่านั้น...
แด่ เพื่อนที่คิดถึง...เสมอ
๑๓ ธันว์ ๒๕๕๕
หมายเลขบันทึก: 511919เขียนเมื่อ 13 ธันวาคม 2012 21:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 ธันวาคม 2012 19:40 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ดิฉันก็คิดถึงพู่กัน แปรงสี ค่ะ ไม่ได้สัมผัสมานานค่ะ วาดได้ไม่ดีนักหรอกค่ะ แต่ก็ชอบวาดค่ะ
ที่ภูเก็ตมีทะเลสวยมากเป็นเฟรมมีชีวิต อยากวาดมาก แต่.. จะหาเวลาไปนั่งชิว ชิว แบบนั้นยากมากค่ะ