Idea บรรเจิด...จากกบนอกกะลา...สู่งานจิตเวช


       ดิฉันได้ไปเจอการไอเดียที่ว่านี้จากการแลกเปลี่ยนรู้กับคุณคนไกล หรือ อาจารย์เชษฐา...แห่งวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า ในบันทึก "อารมณ์ขำขำ...รองเท้าของคนจิตเวช"

คนไกล เมื่อ อ. 19 ก.ย. 2549 @ 07:00 จาก 144.131.94.254   ลบ

เรียน กะปุ๋ม

ผมขอแนะนำให้เปิดบันทึก เยี่ยมหน่วยงาน

 โดยถ่ายรูปลักษณะของหน่วยงาน เช่น ห้องให้คำปรึกษา. ห้องตรวจ ห้องรับยา คลีนิคอดยา หรือที่เกียวข้องกับงาน

และ

ทีมทำงาน  ทีมเยียมบ้าน บรรยากาศการลงเยี่ยมบ้าน อุปกรณ์ที่ใช้ เป็นไง

 รวมทั้ง

หรือ เอาแบบฟอร์ม ประเมินที่ใช้อยู่ เอามาแลกเปลียนกันดีไหมครับ

แบบ รายการ กบนอกะลา ไงค้าบ

Ka-Poom เมื่อ อ. 19 ก.ย. 2549 @ 07:08 จาก 203.113.57.132   ลบ

สวัสดีคะ...คุณคนไกล...

Idea บรรเจิดมากคะ...ทันทีกะปุ๋มอ่านเจอ Think แว๊ป...ขึ้นมาทัน ... เรามีเครือข่ายทั้งในโรงพยาบาลและนอกโรงพยาบาล...กะปุ๋มจะเริ่มเจาะตั้งแต่เครือข่ายในโรงพยาบาล...แล้วจะค่อยๆ...ตามออกไปถึงชุมชนดีไหมคะ...เจาะไปจึงถึงกระบวนการ...เราจะได้วิเคราะก์ได้อย่างแท้จริง ถึงสภาพการทำงานจริงเลย...

ขอบคุณมากนะคะที่เสนอ Idea กะปุ๋มรับหลักการแล้วเรานำมาแลกเปลี่ยนกันนะคะ...กะปุ๋มอยากได้มุมมองของต่างประเทศด้วย...เรื่อยไปจนถึงชุมชนนะคะ...

กะปุ๋มจะเริ่มงานชิ้นแรกวันนี้เลยนะคะ

จะใช้ชื่อบันทึก "เยี่ยมหน่วยงาน" และใส่ป้าย/tag คำว่า "เยี่ยมหน่วยงานด้วย"...

ขอบคุณคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

...............


       เราจะได้อะไรจากการทำ Project นี้ ในทัศนะส่วนตัวดิฉันมองว่า...บางครั้งเรามองอะไรแบบหลวมๆ...เกินไป และมองตามมาตรฐานที่ควรมีควรเป็น แต่หากลืมการวิเคราะห์ที่ลึกลงไปในสภาพบริบทจริง และจากสภาพจริงนี้สะท้อนการทำงาน และส่งผลต่อป่วยอย่างไร และมากน้อยแค่ไหน ดังนั้น เกิดไอเดียอย่างทันทีว่าทำแน่นอน...และหากเป็นไปได้ขยายวงกว้างแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และมาร่วมวิเคราะห์ช่วยกันนั้น การที่เราได้วิเคราะห์ทำให้เราออกแบบได้ว่าจะวางแผนหรือจะพัฒนาไปได้อย่างไรในทิศทางไหน..ตามสภาพความเป็นจริง...

 



ความเห็น (2)

สวัสดียามเช้า ท่ามกลางสายฝนครับ คุณKa-Poom

ผมติดตามนะครับ ติดตามว่าจะ "โฉบ" ได้อย่างไรบ้างในแต่ละกระบวนการ--กระบวนการปฏิบัติงาน และกระบวนการคิด

แต่เช้านี้ สายนี้ ผมคงยุ่งๆ น่าดู
กับการเยี่ยมครอบครัวที่ถูกฆาตรกรรมลูกสาว 2 คน
ตอนนี้แม่ยังเป็นลม สลบไปแต่เมื่อคืน นอนอยู่โรงพยาบาล

ชีวิตนะ ชีวิต

คนเรานะช่างใจร้ายได้ขนาดนี้
ใจร้ายขนาดฆ่าน้องนักเรียนหญิงได้เสียถึง 2 คน
ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าจิตใจของผู้เป็นแม่ ตอนนี้เป็นอย่างไร ?

คุณมงคลคะ...

วันนี้...กะปุ๋มวุ่นวายกับการประชุมแผน..ประจำปีงบประมาณ 2550...ทั้งวันเลยคะ...

ถึงอย่างไร...ก็เกิดความบรรเจิดในอารมณ์และ Idea สุดยอด...แม้งานที่ทำจะเยอะมากมาย...แต่ความสุขใจเรานั้นมีมากยิ่ง...งานที่ช่วยเหลือทางด้านจิตใจแก่เพื่อนมนุษย์ เสมือนเราเป็นที่พักผิง...หรืออาจเป็นแหล่งโอเอซิส...แก่ผู้ที่มีหัวใจแห้งผากจากความทุกข์ระทมในจิตใจ...น้ำเพียงหยดหนึ่ง...ก็พอที่ชะโลมให้เกิดความชุ่มชื่นในจิตใจ...แด่พวกเขาได้...

กลุ่มที่เราดูและ...นั้นมีครอบคลุมทุกช่วงวัย...ตั้งแต่เด็กแรกเกิด เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ และผู้สูงอายุ...คลอบคลุมไปทุกผู้ทุกวัยที่ล้วนแล้วแต่มีหรือเสี่ยง...ต่อการเจ็บป่วยทางจิต...หรือป้องกันไม่ให้เกิด...คนทำงานด้านนี้เสมือนผู้เสียสละอย่างมาก...อย่างที่คุณมงคลรับผิดชอบก็เป็นอีกหนึ่งภาระที่ใหญ่หลวง...ที่จะต้องฟื้นฟูและพยายามคืนเขากลับสู่สังคมได้...เหมือนเป็นโจทย์ที่เราต้องพยายาม...อย่างยิ่งยวด...

ร่ายยาว...มาอยากบอกเพียงว่า

เป็นกำลังใจ...ในทุกเรื่องนะคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท