ต้นกล้าแห่ง "ศีลธรรม"
ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจอย่างมาก ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในห้วงเวลาที่ไม่ถึงปี
นี่คือ ... การดำเนินไปภายใต้กฏแห่งอิทัปปจยตา...เลยทีเดียว
จากที่ตั้งใจจะสอนหนังสือให้กับเด็กชาย boy-พรหมมาตร์ และเด็กอีกสองสามคนเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่ามีเด็กๆ ที่ตามๆ กันมาจากหมู่บ้านที่อยู่ระแวกวัดไม่ต่ำกว่า ๑๕ คนที่เข้ามาคลุกคลีเรียนหนังสือกับข้าพเจ้าในวันหยุดเสาร์อาทิตย์
ที่มาอย่างสม่ำเสมอ ก็ประมาณ ๑๕ คน แต่บางวันก็มีมากถึง ๒๐ กว่าคน
จากที่มาเสาร์อาทิตย์
พอหลายเดือนผ่านไป...ขอเข้ามานอนวัด ข้าพเจ้าก็ได้พากันไปกราบขออนุญาตหลวงปู่ ... ซึ่งท่านก็เมตตาอย่างมาก แต่ในใจของข้าพเจ้าก็รู้สึกเกรงใจว่าเด็กๆ จะส่งเสียงดังรบกวน เปี่ยมด้วยความเมตตาหลวงปู่ท่านมักบอกว่า "เป็นธรรมชาติของเขา" จึงค่อนข้างทำให้ใจข้าพเจ้าคลายลง
สำหรับข้าพเจ้าแล้ว...เสียงของเด็กนั้นเป็นดั่งเสียงสวรรค์ที่ใสกังวาลเสนาะใจอย่างยิ่ง
ช่วงระยะเวลาที่ห่างไม่มากนัก จากเด็กๆ ที่มาขอนอนที่วัด เป็นสังกะลีวัด...ก็ได้รับการอนุญาตให้บวชเป็นสามเณรได้ หลวงปู่เมตตาเทศน์สอนว่า "เด็กๆ เหล่านี้เขาเต็มไปด้วยศรัทธาในพระพุทธศาสนา หากได้ยากมาก และพ่อแม่ไม่สามารถมอบสิ่งนี้ให้ลูกได้ มันเป็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของเขาเอง อย่าไปห้ามเขา เราควรให้โอกาสและรีบสนับสนุน...เด็กๆ เหล่านี้เขาคือทายาทผู้ที่จะสืบสานต่อในพุทธศาสนา..."
วันนี้ จากสิ่งที่ข้าพเจ้าได้เกิดการเรียนรู้ ๕.แก้ปัญหาแบบโลกหรือแบบธรรม ข้าพเจ้ามองเด็กๆ ด้วยความนอบน้อมและอ่อนโยน
เด็กๆ เหล่านี้เข้ามาสอน...อะไรมากมายให้แก่ข้าพเจ้า
นำพาให้ข้าพเจ้าได้ฝึกฝนและก้าวย่างเข้าไปสู่การเรียนรู้ภายในที่ลึกซึ้งขึ้น
และรู้สึกขอบพระคุณกัลยาณมิตรหลายๆ ท่านที่ได้ให้การสนับสนุนเกื้อกูลภารกิจนี้แก่ข้าพเจ้า
โดยเฉพาะในช่วงเริ่มต้น คือ เภสัชหนึ่งจาก รพ.ลอง จ.แพร่ หรือคุณหมอปึ่ง-จาก รพ.ยโสธร...ที่มอบหนังสือการ์ตูนธรรมะ และอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย ซึ่งในตอนนั้น ไม่มีใครรู้ได้ว่า ... ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในตัวเด็กๆ จะแปรเปลี่ยนได้อย่างลึกซึ้งเช่นนี้
ขออนุโมทนาบุญ...อย่างมากมาย
ในดวงจิตต่างๆ ที่ได้มองเห็นความงดงามอย่างธรรมชาติที่เกิดขึ้นในชีวิตและจิตวิญญาณของเด็กๆ...
...
๑๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น