3 สิ่งที่มี และสิ่งสุดท้ายที่หลงลืม


เมื่อสุดมือสอย ก็จงปล่อยมันไป

เมตตา คือปรารถนาให้เขาเป็นสุข

กรุณา  คือปรารถนาให้เขาพ้นทุกข์

มุฑิตา  คือยินดีเมื่อเขามีสุขด้วยกุศลกรรม

 

สามสิ่งนี้ชาวไทย เพื่อนพี่น้องทุกท่านทำได้แน่ไม่ต้องรอชาติหน้า

ทุกวันที่ผันผ่านท่านก็ทำกันอยู่แต่อาจไม่รู้ตัวว่ากำลังทำ

 เช่นพ่อแม่ ที่คาดหวังว่าลูก จะสอบเอนทรานซ์เข้าคณะดีๆของมหาวิทยาลัยอันดับ 1 ของประเทศ

หรือเพื่อนที่ดี ที่ปรารถนาให้เพื่อนในกลุ่มตัดใจจากคนรัก ที่ทอดทิ้งเธอไป

 

สามสิ่งข้างต้นหาก "เขา" เป็นไปตามความหวังที่ดีของเรา

นอกจากเขาเองที่เป็นสุข ยังมีเราที่เป็นสุขตามไปด้วย

แต่..ด้วยธรรมชาติของโลกคือความไม่แน่

 

จะมีอะไรได้ดังใจเรา อย่างนั้นหรือ ? ในเมื่อเราเอง ก็ไม่เคยได้ดังใจจริงๆ 

 

หากสามสิ่งไซร้ ไม่เป็นดังหวัง เราย่อมทุกข์ตามเขาไปด้วย

ดังนั้น พึงต้องมี สิ่งสุดท้ายที่สำคัญคือ

 

อุเบกขา คือรู้จักวางใจเราให้พอดี ไม่ไหลตามความสุขที่เขามี

และไม่ดำดิ่งกับความทุกข์ที่เขาเป็น

 

ท่านอาจารย์ ว วชิระเมธี เรียกอย่างเรียบง่ายว่า

เมื่อสุดมือสอย ก็จงปล่อยมันไป

จะได้ไม่ทุกข์เกินควร

 

เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา ทั้ง 4 สิ่งนี้รวมเป็น พรหมวิหาร 4 

วิหารแห่งพรหม วิหารแห่งความร่วมเย็นเป็นสุข

 

หากนำ 4 สิ่งไปใช้สังคมใด ทั้งที่บ้าน ที่ทำงาน ย่อมร่มเย็นเป็นสุข 

หมายเลขบันทึก: 505288เขียนเมื่อ 11 ตุลาคม 2012 23:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม 2012 23:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท