ไกล่เกลี่ยและคลี่คลาย "ต้นกล้าใสใส"
บ่อยครั้งมากๆ...ในบทบาทหน้าที่ของการเป็น พระธรรมทูตน้อยๆ คอยไกล่เกลี่ยให้ผู้คนได้รักกัน
ยิ่งโดยเฉพาะ "อ้นกับคิว" ถือว่าเป็นขาประจำ
ทะเลาะกัน ตีกัน แล้วก็ง้อกัน
คนหนึ่งชอบแย่ คนหนึ่ง...ชอบงอน
ปะเดี๋ยวเดียวก็รักกันเล่นกัน
เช้านี้ก็เช่นกัน ไปถึงวัดนำอาหารไปถวายภัตราหารเช้า ก็ได้เจอสภาพลูกชายต้นกล้าน้อยๆ ทั้งหลายต่างกรูกันเข้ามา แย่งกันฟ้อง...
แม้แต่พี่บอยก็ยังไม่เว้น...ก็เอากับเขาด้วยในการฟ้อง "แม่ครู"...
คนนั้นกับคนนี้...คนนี้กับคนนั้น โอ๊ย...น่าขำขันมาก หากไม่ตั้งใจฟังก็คงจะเวียนหัว
หลังจาก...กระบวนการฟ้องผ่านไป
ต่อไปก็ต้องเป็นหน้าที่ "แม่ครู"...ปลอบประโลมนำพา"ให้อภัยกัน"...
หน้าที่มีเท่านี้...
และเมื่อตอนเย็นหลังจากเสร็จภารกิจ เมื่อคุณยายอยากพูดอยากจะเล่า แล้วก็กลับเข้าไปที่วัดอีกครั้ง (กิจวัตรจะเป็นเช่นนี้ทุกวัน) ปรากฏว่าคู่กรณีทั้งหลายเมื่อเช้านี้ ต่างเฮโรรักกันอย่างดี
คาดเดาว่า ... น่าจะสืบเนื่องจากกิจกรรมขนดินวันนี้ เพราะธรรมชาติเด็กๆ...ชอบการเคลื่อนไหว และการเล่นกลางแจ้ง วันนี้เขาได้ทำกิจกรรมเลียนแบบคล้ายผู้ใหญ่...ทำงานตามกำลังความสามารถแบบเด็กๆ ก็ได้ช่วยผ่อนคลายอารมณ์ด้านลบ(กิเลส) และเสริมสร้างอารมณ์ด้านบวก(ธรรม)ได้ดีทีเดียว
...
๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๕
(คลี่คลายและไกล่เกลี่ย "ต้นกล้าใสใส" )
ความเห็น (2)
ชีวิต เป็นเช่นนั้นเองครับ
...ตอนเรียนที่โรงเรียนศิลปศึกษา..เราๆตอนนั้น..ก็มีกิจจกรรม..ขนดิน..ถม..พื้นที่..ที่ๆเป็น..สังคีตศาลาปัจจุบัน..อ้ะ..(ยายธีอยากเล่า..ด้วยคนเจ้าค่ะ..)