วิชาหลักสอนใจ...ปัญญาสมาธิผ่านงานศิลปะและคณิตศาสตร์

คำถามที่มักถูกถามอยู่เสมอว่า ... โรงเรียนต้นกล้าที่บ่มเพาะเด็กๆ นี้ข้าพเจ้าสอนวิชาอะไร...?

ที่หลักๆ ที่ข้าพเจ้าค้นพบโดยบังเอิญจากหลายเดือนที่ผ่านมา จากการทดลองในรูปแบบต่างๆ และมาลงใจที่ การสอนสมาธิให้กับเด็กๆ ผ่านนิทานและงานศิลปะ

การเรียนผ่านนิทานและงานศิลปะ ทำให้เด็กสงบเร็วขึ้น มีสมาธิและจิตใจเยือกเย็นมากขึ้น การเลือกสีและการสรรค์สร้างผลงานออกมา สะท้อนถึงจิตใจของเด็กๆ ได้ 

ข้าพเจ้าสังเกตว่า กิจกรรมนี้ทำให้เด็กมีความสุขและสงบ

ช่วงเช้าที่มาถึงที่วัด ข้าพเจ้าจะให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ตามอัธยาศัย ไม่เป็นรูปแบบที่เป็นฟอร์มมากมายนัก ความเป็นอิสระ คือ การฝึกให้ดวงจิตนี้คุ้นเคย 

การที่เด็กๆ ได้เลือกเรียนตามใจตนเอง ในกิจกรรมที่เลือกทำภายใต้หัวข้อนิทานและงานศิลปะ ทำให้เด็กมีความสุข

จากนั้น...

ข้าพเจ้าเพิ่มเติมการใส่กระบวนการในกิจกรรมการเรียนคณิตศาสตร์เข้ามา ซึ่งในวิชานี้ก็ไม่ได้มุ่งเอาความเป็นเลิศ แต่ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะใส่ทักษะในเรื่องของความเป็นเหตุและผล

เพราะว่า...วิชาคณิตศาสตร์เป็นวิชาที่ว่าด้วยเหตุและผล

ดังนั้นสองกิจกรรมการเรียนรู้ จึงดูค่อนข้างสอดรับกัน

จากการฝึกสมาธิผ่านนิทานและงานศิลปะ แล้วก็ฝึกฝนทักษะกระบวนการทางปัญญาผ่านโจทย์คณิตศาสตร์ ซึ่งการเรียนรู้สองกิจกรรมควบคู่กันนี้ทำให้เด็กๆ ได้ฝึกฝนทักษะแห่งความสมดุลทางด้านปัญญาและจิตใจ

ความก้าวหน้า...

ของภาระกิจนี้ คือ เด็กๆ เริ่มรักวัด คุ้นเคยวัด และมีความสุขที่จะมาวัด มานอนและปฏิบัติธรรมที่วัด "รักษาศีล กินทาน ประหารกิเลส"...คือ คำกล่าวที่หลวงปู่เทศน์อบรมในเช้าวันนี้ เด็กเหล่านี้คือ อนาคตของโลก ...คือ อนาคตของผู้จะสืบสานพุทธศาสนาต่อไป

การที่ข้าพเจ้าได้เป็นส่วนหนึ่งของการบ่มเพาะนี้ ทำให้ข้าพเจ้ารับรู้ต่อตนเองว่า เรื่องราวของโลก เป็นเรื่องที่เราต้องร่วมรับผิดชอบด้วย เราไม่สามารถแยกตัวเราออกจากความเกี่ยวเนื่องจากโลกและสรรพสิ่งต่างๆ ไปได้

...

๑๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๕