หน่อแห่งธรรมกำลังงอกในต้นกล้าใสใส
ช่างเป็นปรากฏการณ์ที่ดีอย่างยิ่งที่ "น้องบิ๋ม" และ "น้องกอ" มาร่วมปฏิบัติภาวนาที่วัด เนื่องด้วยเป็นวันระลึกครบรอบการละสังขารขององค์หลวงปู่ผั่น และเป็นวันระลึกสติถึงพระคุณแม่ "วันแม่แห่งชาติ"
น้องบิ๋มเรียน...ป.๔ ส่วนน้องกอ เรียน ป.๒
แต่ทั้งสองคนดูอุปนิสัยใกล้เคียงกัน สนิทกัน และทั้งสองก็เป็นเด็กที่มาเรียนหนังสือกับข้าพเจ้า ณ โรงเรียนต้นกล้า ทุกวันเสาร์อาทิตย์
ความมุ่งมั่นและตั้งใจ อยากมานอนกับแม่ครู ... ดูมีมากและเป็นพิเศษ
เพียงแค่ข้าพเจ้าเอ่ยเพื่อเปิดทางว่า ... มานอนกับแม่ครูก็ได้
แล้เขาก็วางแผนกันเอง เมื่อถึงวันที่ข้าพเจ้าอนุญาตน้องบิ๋มก็ให้แม่แดงมาส่งที่วัด ด้วยหัวใจใสใส
ข้าพเจ้าให้น้องติ๋วพาไปกราบขออนุญาตหลวงปู่ ...
จากนั้นข้าพเจ้าก็พาหนูน้อยทั้งสองฝึกทำวัตรเย็นอยู่ที่กุฏฺิในสำนักแม่ชี ได้เห็นถึงความเพียรและอดทนพยายามมาก เพราะภาษาบาลีเองอ่านยากแต่น้องบิ๋มและน้องกอก็พยายาม
และเมื่อทำวัตรเย็นเสร็จ เด็กๆ ทราบว่าแม่อ้อจะเข้ามานอนด้วย ดีใจกันใหญ่ ... ข้าพเจ้าบอกเด็กๆ ว่าจะลงไปนอนเต๊นซ์หน้ากุฏิ เด็กๆ ก็รีบบอกว่าเขาอยากนอนเต๊นซ์เช่นเดียวกัน ข้าพเจ้าก็เลยกางเต๊นซที่เป็นมุ้งให้นอนที่ระเบียงหน้ากุฏิและพา check ใจตนเองว่า "กลัวไหม นอนได้ไหม" ...
เด็กๆ บอกว่านอนได้ค่ะ จะได้นอนใกล้แม่ครู และให้แม่อ้อนอนในห้อง
"อุ่นใจ"...เด็กๆ บอกสื่อถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ ไม่ว่าแม่ครูจะให้ทำอะไร เขาพร้อมที่จะทำตามแม่ครูบอกโดยปราศจากการต่อต้าน
ถัดห่างออกไป ก็มีน้าติ๋วและพี่ภัสกางกลดอยู่ไม่ห่างไกลกันนัก ความมืดที่ปกคลุมจึงดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอุปสรรคใดใด
ระหว่างที่รอแม่อ้อเข้ามาที่วัด เด็กๆ ขอวาดภาพให้แม่อ้อ ...
เป็นการสื่อถึงความรู้สึกภายในจิตใจออกมาว่ารู้สึกอย่างไร
แต่ก็ทนรอไม่ไหว ตาปรือ...กว่าแม่อ้อจะเข้ามาถึงที่วัดก็ดึกมากเอาการณ์พอสมควร ข้าพเจ้าจึงบอกให้ไปนอน แต่เมื่อแม่อ้อมาก็พากันตื่น จากนั้นน้องบิ๋มก็นอนไม่หลับ ข้าพเจ้าจึงแนะนำให้นั่งสมาธิ ตามที่เราเคยฝึกกันมา
กว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน แถมตอนเช้าก็ตื่นแต่เช้าตีสี่ครึ่ง ข้าพเจ้าก็บอกให้นอนต่อ แต่ก็ไม่พากันนอน พอฟ้าสางเห็นแม่อ้อเดินจงกลมก็ไปขอเดินตาม ได้โอกาสของแม่อ้อที่จะสอนเด็กๆ...เดินจงกลม
เห็นความเบิกบานและความตั้งใจที่งดงาม ข้าพเจ้าก็เลยให้พี่ภัสของน้องๆ หาผ้าถุงสีขาวมาให้น้องๆ ใส่ เพื่อไปฝึกฝนวิธีการรับข้าวที่ลานธรรม ซึ่งเป็นการรับข้าวรวมกันในบาตร
เป็นประสบการณ์ที่งดงามที่น่าปลูกฝังไว้ในความทรงจำของเด็กๆ...
และข้าพเจ้าก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่หน่อเนื้อต้นกล้าใสใสนี้เติบโตบนเส้นทางแห่งภายในได้อย่างรวดเร็ว...
แม้ว่ามีมาเพียงสองหน่อ แต่เชื่อว่าสองหน่อนี้ก็จัดเป็นนิมิตรหมายที่ส่งสัญญาณที่ดีงามให้เกิดเป็นความชุ่มช่ำเย็นได้
...
๑๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น