ห่างหายจากการบันทึกไปร่วม 7 ปี
วันนี้รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่มีโอกาสกลับมาอีกครั้ง
วันนี้ ได้มีโอกาส "รู้จักรักแท้ของแม่ จากการเรียนรู้ความเป็นแม่"
เมื่อครั้งที่ยังไม่มีโอกาสเป็นแม่ รู้ว่าเรารักแม่แต่รักแบบใด แค่ไหน
ไม่สามารถอธิบาย และเข้าใจความหมายได้ลึกซึ้งเท่าวันนี้
วันที่มีโอกาสเป็นแม่ เป็น single mom มีลูกสาวที่เป็นไฮเปอร์
มีทั้งความปลาบปลื้ม หวงแหน หวาดกลัวในการทำหน้าที่แม่
รู้ว่าเราสามารถทำทุกอย่างเพื่อคนคนหนึ่งได้ โดยไม่มีเงื่อนไข
รู้ว่าเราเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างได้ เพื่อดูแลและแก้ไข
รู้ว่าเราอดทนได้ในทุกสิ่งที่เจ็บปวด
รู้ว่าเราสามารถฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆได้เมื่อมีเค้าเป็นกำลังใจและพลังที่ยิ่งใหญ่
รู้ว่ามีสิ่งที่ทำให้เรายิ้มได้ทั้งน้ำตา
**** จากการเรียนรู้นี้ ทำให้มองเห็นอีกภาพหนึ่งซ้อนขึ้นมา
ยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อเห็นลูกเข้มแข็ง
มือเหี่ยวย่นที่ลูบผม ให่กำลังใจในวันที่เห็นลูกท้อ
คำพูดที่ทั้งปลอบประโลม ชี้ให้เห็นทางที่จะก้าวเดิน
พลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่ทำให้มีวันนี้ที่ยืนได้อย่างมั่นคง
**** ณ วันนี้ เข้าใจได้อย่างถ่องแท้ถึงรักที่แม่มี จากรักที่แม่มีให้
ความผูกพันมีมากกว่าที่จะบรรยาย "แม่คือดวงตะวันที่ให้แสง ให้ชีวิต ลูกคือแก้วตาและดวงใจ ที่ทำให้..ผู้หญิงธรรมดา.. ได้รู้จักคุณค่าความรักของแม่ และจะเป็นแสงสว่างส่องนำทางให้ทำหน้าที่ลูกที่ดีของแม่และจะพยายามทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด
เรียนอาจารย์ ความรักของแม่ที่มีต่อลูก เป็นความผูกพันในการให้อย่างที่ไม่มีวันหมด จนกว่าจะหมดใจ
รักที่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน
มีแต่ให้คะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ อ.ขจิต ฝอยทอง ทรายสบายดีค่ะ ตอนนี้กำลังเดินตามฝันที่ ม.บูรพาค่ะ หวังว่าสักวัน ทรายคงมีโอกาสคุยกับอาจารย์ด้วยตนเองนะคะ
ตั้งเจ็ดปี
หายไป ปี 52 ... มาปีนี้ ปี 55
ใช่เปล่าค่ะ
คุณหนูรี ใช่ค่ะ ทรายหายไป นานมากเท่ากับอายุของลูกสาวประมาณนั้นค่ะ ต้องขอบคุณที่ยังจำกันได้ค่ะ