เรียนรู้จากบรมครูทางธุรกิจ สวัสดิ์ หอรุ่งเรื่อง ตอนที่ 2
เพื่อให้เข้าใจวิธีการอ่าน ที่นำเสนอนี้ หากยังไม่อ่านตอนที่ 1 ขอความกรุณากลับไปอ่านมาก่อนนะครับ
คำให้สัมภาษณ์ของสวัสดิ์ หอรุ่งเรื่อง ต่อ จากตอนที่ 1 >
เงิน 1,000 บาทต่อวันพอหรือไม่ พอ เพราะเข้าออฟฟิศ ดื่มกาแฟของออฟฟิศ เที่ยงกินข้าวที่ออฟฟิศบริษัทจ่ายอีก ออกจากบ้านน้ำมันรถบริษัทเติมให้ แต่คุณเห็นผมไปกินที่โรงแรม 5 ดาว 6 ดาว บอกตรง ๆ ไปเอ็นเตอร์เทรนแขก ปกติพวกเราทุกคนชอบกินของชอบ ไม่ได้ชอบกินของแพง บางครั้งก่อนกลับบ้านโทรไปสั่งเด็กให้ไปซื้อก๋วยจั๊บที่เยาวราชมาให้(กู)ชาม ถูกหรือไม่
จริงของท่าน คนชอบกินอะไร ไม่ใช่อยู่ที่ถูกหรือแพง เช่น กินหูฉลามถ้วยเป็นพัน สู้กินปลาเค็มหลังเขียวแห้งตัวเดียว 1 บาท ก็ไม่ได้ เพราะเคยกินมาตั้งแต่เด็ก
@ชีวิตไม่ได้ฟุ้งเฟ้ออย่างที่คนข้างนอกเห็น ใช้ชีวิตธรรมดา
ใช่ ผมแต่งตัวอย่างนี้ กางเกงซื้อมา 10-20 ปียังใส่อยู่ได้ ตัวไม่ได้โตขึ้น
@คุณสวัสดิ์มีส่วนผลักดันให้กฎหมายล้มละลายของไทยดีขึ้น
กฎหมายล้มละลายมีตั้งแต่ปี 2483 ถ้าไปอ่านแล้ว 70 ปีที่แล้วเราไม่โทษกันกฎหมายฉบับนั้นเท่ากับตายทั้งเป็น ถ้าล้มละลาย เพราะมีกฎหมายเล็ก ๆ อีกเป็นร้อยฉบับที่คนล้มละลายห้ามทำเต็มไปหมด แม้กระทั่งห้ามเป็นวุฒิสภา ห้ามเป็นนักการเมือง
เห็นไหมครับ กฎหมายในอดีต แรงมาก แล้วใครมาเปลี่ยนกฎหมาย ท่านสวัสดิ์ก็เป็นเบื้องหลังคนหนึ่ง ตามคำบอกของท่านถัดไป
@ คนล้มละลาย จะต้องสูญเสียทุกอย่าง แม้แต่บ้านตัวเอง
ใช่ครับ กฎหมายล้มละลายควรจะเขียนมากกว่านี้ว่า ถ้ากรณีแบบนี้แบงก์ยึดได้ แต่ต้องให้เจ้าของบ้านคนนั้นเช่าต่อในราคาที่เป็นไปได้ แล้วเปิดโอกาสให้ซื้อกลับ ไม่อย่างนั้นเสียหาย เพราะไม่ใช่จะขายบ้านได้ทันที ขโมยรื้อบ้าน รื้อรั้ว แล้ว ปัญหาสังคม หากต้องถูกออกจากบ้าน
(1) เพราะฉะนั้นกฎหมายสำหรับบุคคลธรรมดา ที่ผมเขียนไว้ ถ้าเป็นหนี้ต่ำกว่า 2 ล้านบาทห้ามฟ้องล้มละลาย แต่ตอนหลังต่อรองมาเหลือ 1 ล้านบาท อย่างผมนิติบุคคล ผมบอกว่า การล้มละลาย วัฒนธรรมไทยมันแย่ บริษัทไปกู้เงินมีทรัพย์สินพอเพียง แต่ว่าต้องให้เราค้ำประกันส่วนตัวด้วยหมด มันไม่แฟร์ ตั้งแต่มีระบบแบงก์ใช้วิธีนี้ไม่แฟร์กับลูกหนี้ แต่ว่ามันมาเป็นอย่างนี้แล้ว (2)โดยเฉพาะถ้าหากบริษัทนั้นเป็นของครอบครัวเราถือหุ้นยังมีเหตุผล แต่ว่าบริษัทนี้หลังจากนั้น เข้าไปอยู่ในตลาดหลักทรัพย์แล้ว แต่เจ้าของเดิมยังค้ำประกันอยู่ คุณคิดอย่างไร
(1) ท่านสวัสดิ์ ที่รู้กันท่านเป็นนักธุรกิจ ทำไมถึงบอกว่าท่านไปเขียนกฎหมายล้มละลาย อ่านต่อ ๆ แล้วจะมีคำตอบครับ
(2) ดูเหมือนว่าท่านจะพูดว่า ถ้าบริษัทเป็นของครอบครัวไปเข้าตลาดหลักทรัพย์แล้ว เจ้าของยังต้องตามไปค้ำประกันเงินกู้ด้วย แต่ที่ผมไปค้นมาจากที่นี่ http://cedi.bu.ac.th/article/setfamilybiz) เขาบอกว่า เจ้าของสามารถกู้เงินมาลงทุนได้ โดยไม่ต้องใช้บุคคลค้ำประกัน
@ต้องเข้าปิ้งไปด้วย
ผมโดนลักษณะนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร อันนี้ผมยกกรณีของผมส่วนตัว การแก้กฎหมายลัมละลายผ่านมาด้วยดีถึงวันนี้ มองในภาพรวม บุคคลที่ล้มละลายแล้วถ้าไม่เขียนให้ชัดเจน ชั่วชีวิตคุณไม่ได้เกิดเลย แต่นี่ล้มละลายเพียง 3 ปี ทั้งหมดต้องขอบคุณท่านอาจารย์ไพศาล กุมาลย์วิสัยประธานคณะกรรมาธิการคณะนี้
@ เอาเข้าจริง กฎหมายล้มละลายไทยดีขึ้นพัฒนาขึ้นมาเรื่อย ๆ เอื้อต่อลูกหนี้ขึ้นเรื่อย ๆ
ครับ ผมล้มละลาย 3 ปี เราต้องลงประกาศในราชกิจจานุเบกษามันเป็นวัฒนธรรมมา อันนี้ผมรับได้ กรณีคนไปฆ่าคนตายติดคุกไป 20 ปี แล้วออกมาสังคมเราเรียกร้อง ให้โอกาสเถอะเขาใช้กรรมแล้ว ให้รับเขาเข้าทำงาน แต่คนล้มละลายในอดีตเขียนไว้ ทำงานไม่ได้ มันใช้ไม่ได้
ล้มละลายได้ 3 ปี แต่ราชกิจจานุเบกษา บันทึกและเก็บไว้ยาว เป็นประวัติศาสตร์นะครับ
เพราะฉะนั้นวันนี้เราต้องหาโอกาสให้คนเหล่านั้นได้เกิดใหม่ ตายครั้งหนึ่งก็พอแล้ว ต่อไปนี้ อะไรที่ไม่มีเงิน จะไม่ซื้อแล้ว อะไรที่เกินกำลัง จะไม่ซื้อแล้ว โอกาสเกิดใหม่ 3 ปีล้างไพ่
แรก ๆ จริง ๆ เขียนไว้ให้ล้มละลายเพียง 1 ปี โดยให้มีการโหวตลับ เพราะวุฒิในรุ่นผม
ทำไมถึงท่านไปแก้ไขได้ ก็เพราะท่านรวย และเก่งด้วย จึงมีการให้ไปเป็นวุฒิสมาชิก
มีทั้งข้าราชการพลเรือน และข้าราชการทหาร ตำรวจ เห็นด้วยกับเรา แต่เวลาโหวตสว่าง เกรงใจรัฐบาล ในที่สุดชนะโหวตลับเรียบร้อย แต่นายชวน หลีกภัย นายกรัฐมนตรีเบรกคุยกับอาจารย์มีชัย ฤชุพันธ์ ขอเลื่อนไปคราวหน้า พวกผมบอกว่า ไม่ได้ เพราะรัฐบาลบอกว่า ถ้ากฎหมายเหล่านี้ไม่ผ่านกองทุนการเงินระหว่างประเทศ(IMF) บอกว่าเสียหายมาก ต้องผ่าน ถ้าอย่างนั้นขอเลื่อนเอาวาระอื่นขึ้นก่อน
ตรงนี้พอจะทำให้เห็นว่านักธุรกิจ มีอิทธิพลเหนือรัฐบาลไหมครับ
นักการเมืองที่ว่าแน่ ก็ยังต้านไม่ได้ เห็นไหม ๆ
ท่านขอเชิญเราไปคุยหลังสภาห้องนายกรัฐมนตรี มีคุณธารินทร์ นิมมานเหมินท์ ,คุณสุทัศน์ เงินหมื่น 1 ปีขอเพิ่มเป็น 5 ปีได้หรือไม่ พวกกรรมาธิการเข้าไปบอกไม่ได้ อาจารย์ไพศาล กุมาลย์วิสัย เข้าไปด้วย ท่านเก่งกฎหมาย และเป็นรองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย(ธปท.)ด้วย ท่านเลยต่อรอง จาก 5 ปี เหลือ 3 ปี
กฎหมายล้มละลายเหลือ 3 ปี ล้างไพ่ นายก ก็ทานกรรมาธิการไม่ได้ และกรรมาธิการอยู่ภายใต้การควบคุมของใคร ทำไมนักการเมืองใหญ่คุมให้เป็นไปตามความคิดเห็นของตัวเองไม่ได้ ก็ต้องคิดดู
และยังตัดออกอีก 2 มาตรามีรายละเอียด ถ้าหากปลดจากการล้มละลายจะต้องขอความเห็นชอบจากเจ้าหนี้ก่อน ซึ่งชาติหนึ่งเจ้าหนี้ก็ไม่ให้ปลด และอีกมาตราขอยื่นต่อศาลว่า เห็นด้วยหรือไม่ ที่เราจะพ้นการล้มละลาย เราบอกอาจารย์ไพศาลเก่งขอตัด 2 มาตรานี้ได้ และต่อรองเหลือล้มละลายเพียง 3 ปี พี่ชวนก็ยอมนี่คือ เบื้องหลังออกมาเบ็ดเสร็จ 3 ปี นับตั้งแต่ศาลสั่งให้ล้มละลาย
กฎหมายล้มละลายผมคิดว่าวุฒิสมาชิกรุ่นผมทำถูกแล้ว ต้องคิดง่าย ๆ บางคนมาด่า พวกนี้ล้มแล้วรวย แกล้งล้ม ผมบอกดูถูกกูไปหน่อยแล้ว คนเราสังคมที่อยู่ได้ ณ วันนี้ทุกคนอยากอยู่อย่างผู้มีเกียรติทุกคน ถ้า คิดอย่างนั้น เดินออกนอกบ้านก็ไม่ปลอดภัย ผมบอกกับเพื่อนผมว่า ระวังถูกขอทานเตะเอา
กฎหมายล้มละลายระยะ 3 ปี จะเห็นว่ามีทั้งมุมดี มุมร้าย มุมดี ก็คือถ้าหากต้องล้มละลายเพราะพิษภัยเศรษฐกิจโลกมาทำให้ล้มละลาย ก็น่าเห็นใจ แต่ถ้าพวกขี้โกงหวังล่างไพ่หลังโกง ก็วอดวายกันได้เหมือนกัน ตรงนี้คงไปต้องดูอัตราการโกงแบบนี้ต่อปีว่ามีการโกงกันเพื่มมากขึ้น ๆ หรือไม่
จบตอนที่ 2 ครับ
โปรดรอตอนที่ 3
ความเห็น (5)
ขอบคุณค่ะปู่ชัดไม่เคยรู้เรื่องมุมนี้เลยค่ะ
กทน. ชลัญธร ครับ ไม่เคยรู้เรื่อง ผมก็ไม่เคยใสใจ ถึงต้องเริ่มสนใจ และช่วยกันทำความเข้าใจ แต่ก่อนเราวางใจในผู้ใหญ่ วางใจในคนรวย คนที่มีตำแหน่งทางสังคมสูง ๆ ซีสูง สายสะพายหลายเส้น ซึ่งท่านผู้ใหญ่เหล่านั้นที่ดี ๆ ก็มีอยู่มาก ที่ลากประชาชนตาดำ ๆ ให้ตกเหวก็คงมีไม่น้อย ลูกหลาน คนรุ่นใหม่ทั้งหลายต้องช่วยกันระวัง ช่วยกัน เป็นยามเฝ้าประเทศ มีโอกาสเมื่อไรต้องช่วยกันปราบ ด้วยคนเห็นแก่ตัวมาก ๆ จะมีอยู่คู่โลก แต่ถ้าหากคนดี ๆ มีความเข้มแข็งมาก ๆ ก็ช่วยกันกำราบ คนเหล่านั้นได้
อรหันต์ที่นอน ได้แฟกซ์มาขอให้พิมพ์โพสต์ขึ้นมาฝากมวลมิตร ทีสนใจใฝ่รู้ วงการธุรกิจ เชิญมวลมิตรอ่านข้างล้างนี้ครับ
......................................................................
การล้มละลายในแง่มุมชาวบ้าน คือ ทำธุรกิจขาดทุนย่อยยับ หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง เหลือแต่ชีวิตที่มีลมหายใจ
แต่มุมธุรกิจ การล้มละลายคือ การล้างหนี้ ถือเป็นโอกาสชักดาบล้างทุกเจ้าหนี้ ก่อนล้มละลายโดยมากจะยักย้ายเงินในกระเป๋าตัวเอง โดยอาศัยกลโกงหลากหลายวิธี คือที่ทำทุกอย่างให้ตนเองเหลือ แต่ผู้ถือหุ้นเด้งครับ แบงค์อย่าหวังว่าจะยึดทรัพย์เอามาแบ่งจ่ายให้ผู้ถือหุ้น เพราะหายไปหมดแล้ว แบงค์นี่แปลกกับชาวบ้านขู่ได้ทุกวัน ให้ไปชำระหนี้ เมื่อภาคธุรกิจพวกนี้ก่อหนี้เกินหลักทรัพย์ แบงค์ไม่กล้าหือ พอเป็นหนี้มากขอลดได้จ่ายแค่ 30 % แบงค์ยอมครับ หรือถ้าไม่จ่ายเลยก็ได้ โดยไปสร้างหนี้เพิ่มอีกสถาบันการเงิน สร้างหนี้อีกสัก 5% แล้วชักดาบ รอให้ถูกฟ้องล้มละลาย แล้วถือโอกาสชักดาบทุกแบงค์ครับ
สรุปล้มละลาย คือการเบี้ยวหนี้ครับ
ด้วยจิตคารวะมิตรทั่วยุทธภพ
อรหันต์ที่นอน
อรหันต์ที่นอนก็ทะยอยส่งมาให้ลงให้อ่านกันอีก ก็อ่านกันประดับความรู้นะครับ
......................................................
ยอมล้มละลาย 3 ปี แล้วเบี้ยวหนี้แบงค์ คนพวกนี้ ร้อยทั้งร้อยกู้เกินหลักทรัพย์ แล้วแบงค์ไม่กล้าหือ เคยได้ยินบริษัทถัง… บริษัทค้า…หรือไม่ บริษัทพวกนี้เคยชักดาบแบงค์คราวละพันล้านถึงหมื่นล้าน แล้วปล่อยให้ถูกฟ้องล้มละลาย แล้วตัวนอมินีของบริษัทเหล่านี้อยู่ได้ครับพี่น้อง
ตัวพ่อค้านักธุรกิจ โกงในตลาดหลักทรัพย์ และโกงเงินแบงค์ได้ ถ้าจะโกงเงินงบประมาณ อาจต้องตั้งพรรคการเมืองครับ ลงเลือกตั้ง เมื่อไหร่ได้เสียงข้างมากแล้วจะมันยกร่อง เหนือกว่าการโกงแบงค์ครับ เพราะเงินของชาติมีจำนวนมากครับ ไม่ต้องทำอะไรมาก ทำตัวหน้าฉากให้น่าศรัทธา ไม่มูมมามก็อยู่ได้
ตราบใดที่ต้องใช้เงินซื้อเสียงเลือกตั้ง การโกงชาติมีแต่หนักข้อขึ้นแหละครับ เพราะต่างฝ่ายต่างกลัว ใครที่เป็นฝ่ายรัฐบาลกลัวกลับไปเป็นฝ่ายค้าน ใครที่เป็นฝ่ายค้านก็กลัวไม่ได้เป็นรัฐบาล ใครได้เป็นก็อาจเข้าล็อค เหมือนเสือเขี้ยวดาบเข้ากรงไก่ การโกงแนวอย่างนี้ก็อาจทำได้ทั่วโลกแหละครับ
ด้วยคารวะมิตรทั่วยุทธภพ
อรหันต์ที่นอน
- ชักลืม ๆ ไปแล้ว อ่านบันนี้เสร็จต้องกลับไปอ่านทบทวนกฎหมายตัวนี้อีกครั้ง
- ขอบคุณค่ะท่าน