ลำนำ "ลูกนกกลันทา"
ลำนำ
"ลูกนกกลันทา"
เมื่อวันก่อนขนเจ้ายังอ่อนนัก
พ่อแม่รักปกป้องด้วยปีกหาง
ปากคอยอ้ารับเหยื่อเมื่อแม่วาง
ทุกปากกว้างแม่ให้ได้เท่ากัน
(ภาพ : bloggang.com)
พ่อแม่เฝ้าหมุนเวียนเปลี่ยนกันกก
ให้ลูกนกอิ่มเอมเกษมสันต์
ดูแลลูกด้วยรักด้วยผูกพัน
จากคืนวักลูกอ่อนจนสอนบิน
(ภาพ : bloggang.com)
พ่อกระโดดเกาะกิ่งให้ลูกตาม
เมื่อถึงยามพ่อนกเริ่มผกผิน
ลูกนกน้อยค่อยกางปีกหางบิน
ท่องแดนดินไพรสัณฑ์กลันทา
วันนี้แล้วเจ้าเหินสู่เนินสรวง
สู่ถิ่นดวงดาวแดนแสนหรรษา
ต้องจากแม่จากพ่อจากกลันทา
สู่เมืองฟ้าลาดกระบังฝังกรุงไกร
ห่างถิ่นพฤกษ์อยู่พงดงคอนกรีต
ต่างจารีตต่างถิ่นเคยอาศัย
กลันทาป่าดงที่ปลอดภัย
แต่กรุงใหญ่รายล้อมผองพาลชน
รักษาเนื้อรักษาตัวให้พ้นผ่าน
อันธพาลทุรชาติเกลือนกลาดหน
ใช้สามัญสำนึกฝึกใจตน
หลีกให้พ้นเดินให้ผ่านคนพาลภัย
อยู่ที่ใดสร้างที่นั่นเหมือนบ้านตน
ให้ผู้คนเคยข่มได้อาศัย
ขอคุณสงฆ์องค์พระรัตนไตร
ปกป้องให้พ้นภัยในฝูงชน
วันนี้ลูกเริ่มเข้าสู่วงการ
เมื่อวันวานเพียงนึกว่าฝึกฝน
วันนี้ลูกยืนหยัดด้วยตีนตน
ล้างผู้คนเคยหมิ่นให้หันมอง
ความเห็น (6)
ไม่รู้เป็นไง อ่านกลอนนี้แล้วนึกถึงสมัยเด็กๆค่ะ
แถวๆบ้านไม่ค่อยส่งลูกเรียนเท่าไร (ส่วนใหญ่จะทำไร่ทำนากัน) แต่แม่ของ kunrapee พยายามส่งเสียให้ลูกให้ได้ร่ำเรียนให้ได้มากที่สุดทั้งสามคน (ขายไร่ขายนาส่งเรียน กันเลยทีเดียว).. ชาวบ้านก็พูดคล้ายๆจะประนามหยามเหยียดแม่ว่า.. ส่งให้เรียนไปเถอะ สุดท้ายก็ต้องมาทำไร่ทำนาเหมือนเดิม.. แม่มาเล่าและสอนเราว่า ให้พยายามตั้งใจเรียนอย่าให้เค้าว่าเราได้..
ปัจจุบันนี้ มีแต่คนอิจฉาแม่กันทั้งนั้น.. (เกี่ยวกันรึป่าว ก็ไม่รู้นะคะ)
สวัสดีครับ kunrapee อ่านข้อคิดเห็นขนลุกเลยครับ ตรงกับจุดประสงค์ที่เขียน ครับ ..เขาได้รับคำดูถูก เรียนไปทำไม่ ...เหมือนที่เขียนมาครับ...เดี๋ยวนี้..มีแต่คนอิจฉา..ในหมู่บ้าน..จะให้น้องเขาอ่าน คงจะมีกำลังใจมาก..เขาสอบบรรจุปีนี้ รับ ๒๙ คน น้องเขาติด..สวัสดีครับ
ลูกนกกลันทาจากป่าใหญ่ สู่ทุ่งกว้างเมืองไกลซีเมนต์กัก บินผ่านฟ้าฝ่าลมฝนร้างรังรัก มาพำนักรังปูนหนุนฝันคว้าง สลัดคราบเหงื่อฝนจนบาดเจ็บ หนาวและเหน็บดวงใจในรังร้าง คนึงภาพลำเนาลำนำทาง เคว้งและคว้างบนตึกเปลี่ยวของเสี้ยวเมือง น้ำตานกตกในแต่ใจสู้ คึดถึงคำสอนครูผู้กระเตื้อง กระตุ้นใจให้ลูกนกหายขุ่นเคือง ให้ปราดเปรื่องในมรรคากล้าบินไป ถึงไม่มีกลันทาผืนป่าเก่า จักค่อยบินข้ามภูเขาสู่ทุ่งใหม่ นกตัวน้อย...จักเติบโต..งามวิไล สู่ทุ่งฝันอันสดใสในป่าเดิม...
ลูกนกกลันทา...คารวะครูผู้่สอนบิน...พ่อ...แม่....และผู้มีพระคุณทุกท่านด้วยใจอันดีงาม
" วันนี้ลูกเริ่มเข้าสู่วงการ
เมื่อวันวานเพียงนึกว่าฝึกฝน
วันนี้ลูกยืนหยัดด้วยตีนตน
ล้างผู้คนเคยหมิ่นให้หันมอง "
ขอบคุณครับคุณครู... ( ทางไกลใจยังมีครู )
คึดฮอดครูหลาย