แกล้งคนไข้"เธอเป็นคุณนาย"จะบาปมั๊ยนี่

การทำงานที่แผนกผู้ป่วยนอกนั้นถือว่าเป็นงานหน้าด่านที่เต็มไปด้วยความเครียด  เพราะพยาบาลจะเป็นคนตรงกลาง  บ้างก็ถูกผู้ป่วยจะกินหัว ถ้าไม่มีแพทย์ตรวจ   บ้างก็จะถูกแพทย์ กินหัว  เวลาที่คนไข้มาก   บ้างก็ต้องทำหน้าที่เป็นแจ๋ว  เช็ดขี้เยี่ยว เข็ญคนไข้  สารพัด  บ้างต้องแปลงร่างเป็นหมอเอง เวลาหาแพทย์ตรวจคนไข้ไม่เจอ  เห็นมั๊ยค่ะว่าปัญหารุมเร้า  แต่ส่วนใหญ่ ชลัญมักไม่เคยอารมณ์เสีย  เป็นคนที่สามารถควบคุมสติอารมณ์ได้ดีมาก  หากมี Case  ที่ยากมักถูกส่งมาให้ชลัญธรปราบเสมอ  แม้กระทั่งคนเป็นใบ้ไม่มีญาติมา พบ.คนอื่นส่ายหัว  แต่ชลัญห้ามส่าย ( ได้แต่สั่น ) คนไข้ฉุกเฉินต้องรีบด่วนก็ใช่  ผู้มีอุปการคุณ มีคำนำหน้ายาวๆ  ก็ใช่  คนเมาเอะอะโวยวายก็ไช่  ต่างด้าวพูดไทยไม่รู้เรื่องก็ใช่  เอ๊ะคิดๆไปเขาเห็นชลัญเป็นอะไรนี่  ...google ชัวร์  ไหนจะรับ consult จาก สอ.อีก  สารพัด กะปิ  ตามแพทย์ ไม่ได้ ให้ชลัญจัดการ  ถ้าจัดการไม่ได้ก็แก้ปัญหาให้ได้  เอ้า ...เข้าไปนั่นเลย  อย่างนี้น่าจะเพิ่มเงินเดือนให้สักปีละ 3 เท่า  โทษฐานทรมานคนป่วย (Parkinson)

            มีคนไข้ case หนึ่งขอเล่าแบบฮาดี คุณนายแบบนี้ก็มีด้วย อิ อิ อิ                

                ขณะที่พบ.ชลัญกำลังซักประวัติอยู่นั้น  จนท.ห้องบัตร  ได้พาหญิงท่านหนึ่งวัยกลางคน รูปร่างดีสวยดูอ่อนเยาว์กว่าอายุ เลข 5 ของเธอ  โดยมีหญิงอีกคน สูงวัยกว่า  แต่ดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นลุกจ้าง  ประคองเดิน กระหย่องกระแย่ง  และหญิงสาวสวยทีเดียวอีกท่านหนึ่ง  ใส่กางเกงสั้นจุ๊ดจู๋  ( เหมือนที่ไอ้หมวยน้อยไจ่ไจ๋เคยไปสะกิดที่ the mall ถามพี่ใส่กางเกงขาสั้นแบบนี้นิสัยไม่ดีเหรอค่ะ  แล้วแม่ต้องลากหมวยน้อยออกไม่ทัน ) น่าจะเป็นลุกสาวเดินมาด้วย  เมื่อเดินมาถึง  นั่งลงตรงหน้าชลัญ  ก็เอ่ยถามว่า

                ดูท่าท่างเดินไม่สะดวก  ใช้รถเข็ญมั๊ยค่ะ  เดียวจะตามเวรเปลให้

                ผู้ป่วย  :  จีบปากจีบคอพูด  “ ไม่ต้องค่ะคุณน้อง  พี่ ว่าดูแล้วเหมือนคนป่วย  คุณพี่รับไม่ได้ค่ะ”

ชลัญคิดในใจงั้นก็ทนเจ็บต่อไป ดี ไม่เปลืองคนเข็ญ  555 ซะใจ

                ชลัญ  :  เจ็บตรงไหนค่ะเห็นเดินไม่สะดวก 

                ผู้ป่วย : จีบปากพูดอีก  “ อ้อก่อนอื่น คุณพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ” “คุณน้องจะได้ทำตัวถูก”

ชลัญคิดในใจ  จะต้องทำตัวไงว่ะ  ก็เป็นพยาบาลเหมือนเดิม 

                ผู้ป่วย :  คุณพี่น่ะเป็นคุณนาย ภรรยา ผู้กำกับ ที่ อำเภอ.........ค่ะ

ชลัญคิดในใจ  โอ๊ย  บ้านนอกกว่าบ้านชลัญอีก  เครื่องบินยังไม่กล้าบินผ่านล่ะไป 

            ผู้ป่วย :  คือวันนี้คุณพี่ มากินผัดหมี่ที่ไทรงามน่ะค่ะ  พอดี ปวดเท้า มาหลายวัน  เดินลงน้ำหนักแล้วจะปวดมาก  คุณพี่ก็ทนมาตั้งนานแล้ว  พอดีขับรถผ่านโรงพยาบาลเห็นสวยดี  ก็เลยลองแวะมาใช้บริการหน่อย

ชลัญซักประวัติไปตามระบบ  เมื่อซักประวัติเสร็จ  ก็ วินิจฉัยแยกโรคได้ว่าน่าจะเป็นเอ็นผ่าเท้าอักเสบ ( เรื่องนี้เขียนไว้แล้ว  เดี๋ยวจะ ลงให้เป็นความรู้ เป็นกันมากเลย )   ก็เลยแนะนำ 

                ชลัญ : เดี๋ยวดิฉัน  จะให้พบแพทย์ ศัลยกรรมกระดูกนะค่ะท่านถนัดเรื่องนี้ 

                ผู้ป่วย : ทำท่าต๊กใจ  ว๊าย ไม่ได้ค่ะ  คุณน้อง ... พี่ไปที่ไหน นี่ต้องผู้อำนวยการตรวจค่ะ  แพทย์เด็กๆ  พี่ไม่ไว้ใจค่ะ 

ชลัญคิดในใจ  หา !  ผู้อำนวยการนี่นะ  โห! แพทย์ที่ตรวจแล้วน่ากลัวสุดคือ ผู้อำนวยการนี่แหล่ะ เพราะนานๆ ท่านจะมาตรวจสักที  ความรู้ท่านตั้งแต่ ยุคไดโนแล้ว  คุณนายท่านนี้อยากให้ผู้อำนวยการตรวจ

                ชลัญ :  ค่ะถ้าเป็นความประสงค์ของคุณนาย เดี๋ยวดิฉัน  จะจัดให้  แต่ต้องรอ นิดหนึ่งค่ะ 

                ผู้ป่วย : อ๋อ  ได้ค่ะ   คือคุณพี่ไม่ไว้ใจหมอเด็กๆ น่ะค่ะ  คงไม่ว่าคุณพี่เรื่องมากนะค่ะ

                ชลัญ  :  อ๋อไม่ค่ะ  จากนั้นก็โทรหา ผู้อำนวยการ  ท่านมีประชุมสำคัญ  อยู่จึงบอกคุณนายว่า  ตอนนี้ท่านประชุมค่ะ  ไม่ทราบรอได้มั๊ยค่ะ

                ผู้ป่วยอ๋อ ถ้าไม่นานไปก็ได้ค่ะ   จากนั้นนั่งรอสักประมาณ  10 นาที คุณนายท่านนี้ ก็ออกอาการรอไม่ไหว  เริ่มเร่งเร้า  ชลัญ  แต่ท่านประชุมสำคัญอยู่  ขืนชลัญโทรไปมีหวังโดนด่าแหง!  ก็เลยเกิดไอเดีย จัดการคุณนายท่านนี้ขึ้นแล้ว  จากนั้นชลัญก็ยกโทรศัพท์  แกล้งโทรหา ผู้อำนวยการ แบบกำมะลอ

                ชลัญขณะโทรศัพท์  “ท่าน ผอ.เหรอค่ะ  พอดีคุณนายผู้กำกับ.... บอกว่าท่านปวดมากไม่ทราบว่า  จะมาตรวจให้ท่านก่อนได้มั๊ย .....ทำท่าหยุดฟัง.....  อ๋อ ! ทำท่าต๊กใจ  ......มีผ่าตัดด่วยเหรอค่ะ  ถ้ารออีก 3 ชม.  เพราะคนไข้ฉุกเฉินมาก  ผ่าตัดได้แต่ผู้อำนวยการท่านเดียว  ไม่งั้นคนไข้จะเสียชีวิต  ให้บอกคุณนายด้วย ถ้ารอ 3 ชม. แต่คุณนายเป็นคนของประชาชน น่าจะเข้าใจว่า ต้องดูแลประชาชนก่อน  ค่ะๆๆๆๆ เดี๋ยวหนูแจ้งคุณนายให้  “

                ชลัญวางสาย  (กำมะลอ) 

                ผู้ป่วย : อ๋อ พี่ได้ยินหมดแล้ว  ค่ะพี่เป็นคนของประชาชน   ไม่เป็นไร  งั้นคุณน้องให้พี่พบหมอท่านอื่นก็ได้ค่ะ  คุณพี่เข้าใจ  คนของประชาชนก็งี้แหล่ะค่ะ 

ชลัญธรก็เลยจัดเต็ม เป็นแค่นี้ ไม่ต้องถึงหมอกระดูกหรอก  เอาแพทย์จบใหม่ก็พอ  อิ อิ แกล้งคุณนาย สะใจ (เป็นความชั่วเล็กน้อยของ พบ.ชลัญ  ก็เลือกแกล้งหรอกนะ  ไม่จำเป็นไม่แกล้ง แต่นี่หมั่นไส้สุดๆ )

                ก่อนจะกลับ ก็มิวายเดินมาร่ำลาชลัญ  ก็เลยแนะนำ  “คุณพี่ค่ะ  รองเท้าสูงไปมั๊ย มันคงจะเจ็บเพราะรองเท้านี่แหล่ะ  ( คุณนายใส่รองเท้าสูง  3 นิ้ว  สมควรเจ็บ)

                ผู้ป่วย : ร้องว๊าย ไม่ได้ค่ะคุณน้อง พี่ใส่รองเท้าไม่มีส้นแล้วเดินไม่เป็น  ค่ะ ดูไม่สมาร์ท น่ะ

ชลัญบกมือไหว้ คิดในใจ  ชอบใส่รองเท้าสูง  ชอบตรวจกับ ผอ. รพ. ชาตินี้คุณพี่ไม่หายหรอก สาบานได้ 

เฮ้ย ! กว่าจะไปได้ เหนื่อมาก Case นี้  รอด แล้ว ชลัญ   

[ทิมดาบ]

"ชอบใส่รองเท้าสูง ชอบตรวจกับ ผอ. รพ. ชาตินี้คุณพี่ไม่หายหรอก สาบานได้ " ชอบจังครับ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

• อ่านแล้ว..ปลงได้หลายอย่างค่ะ

• หลานไจ่ไจ๋ ตั้งข้อสังเกตได้ดีจัง..คงมีใครบอกเธอไว้เช่นนั้น..

[kunrapee]

ต้องมีบ้าง.. การกลั่นแกล้งเล็กๆ บางกรณีเท่านั้น

คุณพี่เห้นด้วย ฮุฮุ

 

[kwancha]

ขอบคุณค่ะ พบ.ชลัญ....เห็นเป็นภาพค่ะ ..ยั่วได้เียี่ยม พี่ไ้ด้ยิ้มตามไปด้วยค่ะ :-))

[jojio]

ฝากคิดมุกไว้ปราบคุณนายที่บ้านหน่อย คุณน้องสาว