คิดถึงดาวดวงนั้น
หลายปีมาแล้ว ครั้งเมื่อต้องอยู่บ้านคนเดียวเป็นเวลาติดต่อกันหลายปี กลับจากทำงานก็เข้าบ้าน หาอะไรกินนิดหน่อย แล้วก็อยู่กับความเงียบสงบลำพัง ชีวิตเป็นอยู่อย่างนี้จนรู้สึกเคยชิน ผู้เขียนมีต้นไม้ สายลมเป็นเพื่อน พูดคุยกันโดยไม่ต้องการคำตอบก็ได้ ที่จริงแล้วธรรมชาติสามารถสื่อสารกับเราได้ด้วยสัมผัสทางใจ ผู้เขียนได้รับความรู้สึกอย่างนั้นมาแล้ว
อีกอย่างหนึ่งที่ทำบ่อยคือการนั่งที่ประตูหน้าบ้าน แล้วมองท้องฟ้าในความมืด ไม่นานแสงดาวระยิบระยับที่อยู่แสนไกล กลับทำให้ผู้เขียนมองเห็นอะไรในความมืดได้ชัดเจน แปลกมาก ปรับสายตาในความมืดได้เร็วมาก จนชอบเดินในความมืดได้สบายๆ บางคืนดับไฟแล้ว หลับตาแล้วยังมองเห็นของในห้องนอนได้ จนแปลกใจว่านี่เราหลับตา หรือลืมตากันแน่
ยังมีอีกอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้นกับผู้เขียน จะเป็นเพราะได้อยู่กับความเงียบ กับการหัดพูดกับเพื่อนที่ไม่มีวาจามานานก็ไม่ทราบ วันหนึ่งผู้เขียนนั่งเล่นก่อนนอนที่หน้าบ้านตามเคย สายตามองตรงไปที่ขอบฟ้า ระดับไม่เกิน20 องศา ผู้เขียนพบว่ามีดาวดวงหนึ่ง ช่างสว่างและสุกสกาวมาก กระพริบระยิบระยับจนเหมือนอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม จากนั้นผู้เขียนก็เริ่มพูดคุยกับดวงดาวเกือบทุกวัน ส่งข้อความทางใจ ถามสารทุกข์สุกดิบกันไป นึกอยากจะคุยเรื่องใด ก็พูดคุย ในใจไป รู้สึกมีกระแสส่งกลับมา มีความชื่นใจ อบอุ่น ราวกับดาวดวงนั้น เป็นเพื่อนกับผู้เขียนจริงๆ เห็นทุกวัน คุยทุกวัน พอดึกหน่อยดาวดวงนั้นก็หายไปเฉยๆ
สุดท้ายผู้เขียนก็ย้ายจากบ้านหลังนั้นมา ทุกวันนี้ แม้จะมองที่องศาเดิม ณ มุมไหนของท้องฟ้า ก็ไม่พบเพื่อนดาวดวงนั้นอีกเลย เราคงหากันไม่เจอ...เพราะทุกสิ่งอย่าง ได้คลาดเคลื่อนไปเสียแล้ว
...........คิดถึงดาวดวงนั้น.......
เป็นเรื่องจริง ที่ยังอยู่ในความทรงจำ ที่อาจเหมือนเป็นนิยายลี้ลับ เกินกว่าจะเข้าใจ
ความเห็น (15)
สวัสดีค่ะคุณปริม ความคิดถึงคงส่งผ่านถึงกันได้นะคะ ไม่ว่าจะอยู่ณที่แห่งใดก็ตาม
สวัสดีค่ะคุณkwancha เรื่องเล่าของคนเราก็มีหลากหลาย วันนี้เล่าเรื่องประหลาดๆที่อาจดูตลกๆ แต่มันเป็นอะไรที่อยากเล่าสักทีค่ะ ขอบคุณดอกไม้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแก้วอุบล เมื่อไหร่จะมีองศาให้เรามาพบกันอีก คิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ ชีวิตคนเรายังมีมุมลึกลับมากมาย วันนีพี่เลยนำมาเล่าในวัรที่เงียบๆเช่นวันนั้นค่ะ เพราะคิดถึง
...ความเงียบ ความสันโดษ เป็นเวลาที่ค้นพบอะไรได้หลายสิ่งอย่างจริงๆครับ ผมก็ชอบ แม้อาจจะมีใครสงสัยว่าวิกลก็ตาม...
สวัสดีค่ะคุณ พ.แจ่มจำรัส ขอบคุณค่ะที่ร่วมแบ่งปัน เป็นความรู้สึกพิเศษที่บอกใครอาจไม่เชื่อ แต่มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ สบายดีนะคะ เป็นห่วงเสมอ
สวัสดีค่ะคุณยายธี ขอบคุณดอกไม้กำลังใจค่ะ คิดถึงดาวดวงนั้น ที่หากันไม่ยังไม่เจอเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหนูรี ดอกไม้ที่ให้มา มีความชื่นใจในน้ำใจมากค่ะ บันทึกนี้ ถึงดวงดาวค่ะ
สวัสดีค่ะคุณดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ความเงียบ ไม่ได้มีหมายความว่าทุกสิ่งอย่างหยุดนิ่งนะคะ ต่างก็ต้องการเดินทางตามวิถีของตน พบกันบ้าง พลัดกันบ้าง เป็นธรรมดา เพียงแต่ คิดถึง....นะคะ อาจารย์
สวัสดีค่ะคุณหมอป. ต้องขอขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้ เป็นเรื่องจริงค่ะคุณหมอ เกิดขึ้นภายในของเราเอง กับดาวดวงนั้น
เรียนหมอรุ่ง...ผู้สื่อสารถึงดวงดาว
มีหลายเรื่องที่คนเราอยู่คนเดียว คิดและทำ ซึ่งเป็นความสุขส่วนตัวที่ทำให้เกิดสุข
สวัสดีค่ะคุณวอญ่า เป็นความจริงค่ะ จิตเรามีวิธีสื่อสารได้มากมาย ได้ยินหรือไม่ได้ยินแต่มีเนื้อความ แปลกจริงหนอ ขอบคุณนะคะ
กับความทรงจำดีๆ กับเรื่องเล่าที่น่าอ่านมาก ขอบคุณค่ะพี่รุ่ง
สวัสดีค่ะคุณถาวร ดวงดาวในดวงใจ คิดถึงจังค่ะ