ชุดใหม่กับโรงเรียนใหม่ของเด็กม.1
จากวันนั้นถึงวันนี้ ผ่านมา 13 ปีแล้ว ...แปร๊บเดียวเอง ลูกสาวเราก็โตแล้ว เปลี่ยนช่วงชีวิตจากเด็กน้อยที่ไม่ยอมคลอดเองทั้งๆที่เกินกำหนดคลอดแล้ว...
....เด็กที่ไม่ยอมกินนมขวดที่แม่บีบเก็บไว้ให้ เพราะติดนมแม่ขนาดหนัก เพราะแม่ไม่ได้ฝึกไว้ก่อน ร้องไห้บ้านจะแตก...แล้วก็อดทนสู้ชีวิตขนาดยอมอด จนตัวผอมกะหร่อง...
....เด็กน้อยที่พอแม่ลงเวรดึกมาก็ลากหมอนใบใหญ่กว่าตัวเองมาให้แม่แล้วบอก "แม่นอนซะ" แล้วก็นั่งเล่นคนเดียว บางทีก็เผลอหลับข้างๆกัน
....แล้วก็มีอีกหลายวีรกรรมที่เกิดขึ้นมากมาย...วันนี้ลูกกำลังเริ่มต้นเป็นเด็กมอปลายที่โรงเรียนนครสวรรค์ (โรงเรียนชาย) ที่พ่อกับแม่เคยเป็นศิษย์เก่า ก็เริ่มวางแผนการเดินทาง การฝึกฝนชีวิตในรั้วม่วงขาวที่เปลี่ยนจากสมัยเป็นเด็กประถมกันใหม่
วันแรกลูกกลับมาเล่าว่าไปเดินเรียน ก็หลงห้องกันสนุกสนาน แต่ยังดีกว่าอีกห้องคุณครูบอกว่า 10 นาทีแล้วยังมาไม่ถึงห้องเรียนเลย ฮ่า ฮ่า แล้วดีใจจัดบอกได้คุณครูประจำชั้นที่เล็งไว้เลยชื่อ คุณครูเตือนใจ เพราะมองๆไว้ว่าคุณครูน่าจะใจดีที่สุด แต่สุดท้ายคุณครูทุกคนใจดีหมดเลย เลยหายกลัวตามที่พวกพี่ๆเล่าสู่กันฟังมา มีการกล้ายกมือถามคุณครูด้วย แสดงว่าคุณครูใจดีจริง
แต่ปัญหาคือ เวลาพักมีน้อยมาก คือ ชีวิตต้องเข้าแถวกินข้าวที่โรงเรียนจัดไว้ให้ แล้วนั่งเป็นกลุ่มกับเพื่อนที่เลือกกลุ่มกันไว้ กินเสร็จก็ต้องเก็บกันเอง แล้วทีนี้ตัวเองเป็นพวกทำอะไรช้ามาตลอด...ก็ไม่มีเวลาเหลือทำกิจกรรมอื่น เพราะ 12.10 น.ต้องขึ้นเรียนแล้ว นี่ล่ะจะได้ฝึกทำอะไรให้เร็วขึ้น
เปิดมาไม่กี่วันก็มีเตรียมแข่งกีฬาแล้ว คุณลูกก็ไปสมัครแข่งหมากรุก เพราะเธอเป็นแชมป์จากโรงเรียนอนุบาล...ก็เผอิญเค้าแบ่งรุ่นตามอายุ เป็น อายุน้อยกว่า 13 ปี,อายุ 13-15 ปี แล้วก็รุ่น 15 ปีขึ้นไป คุณลูกก็เลยต้องไปแข่งคัดตัวกับพี่ๆ แทน ก็ปรากฏว่าวันแรกแข่งกับพี่ ม.4 ก็ชนะไป 2 เกมได้เป็นตัวจริง เธอก็ดีใจมาก ...วันรุ่งขึ้นมีพี่ม.5 มาช่วยซ้อมก็ชนะอีก เธอก็ปลื้มใหญ่เลย
....มาวันนี้ ซ้อมกับเพื่อนในห้องที่เป็นทีมผู้ชายตัวจริงด้วยกันปรากฏว่าแพ้...
แม่ก็เลยบอกว่า..."ก็ดีจะได้ฝึกฝนให้มากขึ้น จะได้ไม่ประมาท แล้วมีเพื่อนเล่นด้วยในห้อง มีเวลาฝึกมากขึ้น ว่างเมื่อไหร่ก็ซ้อมกันเลย"
ลูกบอก "มีเวลาว่างซะที่ไหนล่ะแม่"
แม่ก็เลยนึกว่า " เออ! ท่าจะจริง เพราะถามว่าเพื่อนคนที่แข่งด้วยชื่ออะไรยังไม่รู้เลย รู้แต่ว่าเป็นเพื่อนที่โรงเรียนอนุบาล แต่คนละห้อง"
ดูแล้วชีวิตก้าวนี้น่าจะเปลี่ยนให้ลูกสาวทำกิจกรรมต่างๆเร็วขึ้น แล้วมีความสุขจากการเรียนที่สนุกสนานกล้าพูดกล้าถามคุณครู มีความรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นเพราะการบ้านก็เยอะทุกวัน ละครก็จะดู เรียนพิเศษอีก (เธอขอเรียนคณิตเองนะ) เพราะตกลงกันว่าถ้าจะนอนดึกเพราะพี่เสมาก็ต้องตั้งปลุกตื่นแต่เช้าเองให้ทันรถตอนเช้า ...ก็รอลุ้นชีวิตน้องใหม่โรงเรียนชาย 1/3 คนนี้ต่อไป
ความเห็น (2)
มีความสุขนะคะที่ได้เห็นพัฒนาการของลูกไปเรื่อยๆ....
krugui ค่ะก็มีทั้งความสุข และเหนื่อยใจนะคะ กับการเลี้ยงลูกที่เป็นวัยรุ่น เพราะตัวแม่ก็เข้าวัยทอง ..ก็เป็นแบบผสมผสานกันไป