เรื่องราว การเดินทาง และการระลึกถึง จากหลวงพระบาง
จากข้อความหนึ่งที่ปรากฏขึ้นในสายๆ ของวันนี้
เรียน อาจารย์ครับ...อาจารย์ได้รับของฝากหลวงพระบางจากผมหรือยังครับ...กังวลว่า...จะเปียกน้ำจังครับ....หวังว่า...อาจารย์คงชอบ เพราะขึ้นรถ...ลงเรือ...เครื่องบิน...มีบุญที่ได้ติดตามกับการเดินทางตลอดครับ...อาจารย์สบายดี...ผมสบายดีมากกับท้องฟ้าสีขาวปุย...หนองน้ำสุดลูกหูลูกตาครับ
เป็นห้วงเวลาเดียวกับที่ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในห้องทำงาน และมองเห็นบางสิ่งบางอย่างวางไว้บนโต๊ะ แปลกตาเป็นที่สุด เพียงแค่เห็นว่าเป็นเครื่องสาน เท่านี้ก็โดนใจแล้ว และรูปทรงกระบอกชวนให้รับรู้ถึงเสน่ห์ของธรรมชาติที่จัดสรรขึ้นมา
ความเห็น (5)
ขอบพระคุณอาจารย์อย่างยิ่งเช่นกัน...หวังว่าคงมีบุญได้รับใช้อาจารย์บ้างครับ...เพราะอาจารย์เป็นผู้จุดประกายให้ผม...และถ้อยคำที่เสมือนหยดน้ำเล็ก ๆ ทำให้ใจผมว้าวุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด...แต่หลังจากนั้น ก็รู้สึกสงบนิ่ง และในความสงบนิ่งนั้น...ค่อยก่อแรงกระเพื่อมเป็นวงกว้าง...ในการเขียนบันทึก และ R2R เพื่อแบ่งปันผู้อื่น (บ้างนะครับ)
ไม่แน่ไปรษณีย์อาจเอาไอเดียเครื่องสานห่อพัสดุนี้ไปใช้ต่อ R2R บ้างก็ได้ สวยแปลกตาแถมรักษาสิ่งแวดล้อม
มักส่งเรื่องราว ร่องรอย...ปรากฏเป็นสิ่งต่างๆ ที่สะท้อนถึงใจที่งดงามและละเอียดลึกซึ้ง ซ่อนถึงความนอบน้อมและอ่อนโยน
... เห็นด้วยกับพี่ kapoom อย่างยิ่งค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เป็นช่วงเวลาของวันใหม่ที่อิ่มเอมไปกับบันทึกนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ