จอม....รักโรงเรียน
การให้เด็กได้อยู่ดีมีสุขและจบการศึกษาขั้นพื้นฐานก็ยากหนักหนา
ร่างผอมบาง ตาโต สวมเสื้อหลวม ๆ นั่งอยู่ที่โรงเรียนทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเข้าไปทำงานโรงเรียนในช่วงปิดเทอม เด็กผอมเล็กคนนั้น ถ้าใครบอกว่าพึ่งจบ ม.3 ใครจะเชื่อ ถ้าบอกว่าเป็นเด็ก ป.4 คงจะเหมาะสมกว่า
จอมมาโรงเรียนทุกวัน แม้ว่าเขาได้จบ ม.3 ไปแล้ว มาช่วยคุณครูทำงานช่วยภารโรงทำงาน เปิดปิดไฟ ตอนเช้า ช่วยครูทำความสะอาด รดน้ำต้นไม้นั่งเล่นกับสุนัขที่ครูนำมาเลี้ยง ตลอดวันเขาคอยครูที่มาอยู่เวร คอยผอ.และครูมาทำงานหรือนำอาหารมาให้สุนัข เขาคอยรับใช้ครูทุกวัน เพราะไม่มีเพื่อน ไม่มีใครอีกแล้ว ครูทุกคนให้เงินช่วยเหลือเขาเท่าที่ทำได้
จอมเป็นเด็กติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่ พ่อแม่ได้เสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่เด็กชายอยู่ในระดับชั้นประถมศึกษา ทิ้งให้จอมอยู่กับตายายที่ไม่มีรายได้ อาการของจอมได้แสดงออกมาตอนที่เขาเรียนอยู่ชั้น ม.2 คุณครูประจำชั้นได้นำไปตรวจเลือดปรากฎว่ามีเลือดบวก เพราะตายายแก่เฒ่าและไม่มีรายได้เป็นหน้าที่ของครูที่นำจอมไปโรงพยาบาลทุกครั้ง ครูอาจารย์และเพื่อน ๆ ไม่มีใครรังเกียจเขาช่วยกันดูแลเขาเป็นอย่างดี ประคับประคองจนเขาจบ ม.3
ปิดเทอมแล้วเพื่อน ๆ เขาไปทำงานต่างจังหวัด หลายคนมีเรียนต่อในระดับสูงขึ้น จอมไม่มีที่ไป เขาอ่อนแอเกินไปที่จะทำงานหนักและไม่มีเงินที่จะศึกษาต่อ
ที่พึ่งแห่งเดียวคือ โรงเรียนและคุณครู ทุกเช้าข้าพเจ้าจึงเห็นเขานั่งรออยู่ที่ม้านั่งหน้าอาคารเรียนพร้อมกับลูกสุนัข 3 ตัว
ข้าพเจ้ารู้สึกซึ้งใจในน้ำใจของครูทุกคนที่รักและดูแลเด็กด้อยโอกาสให้รอดได้อย่างน่าอัศจรรย์
โรงเรียนประถมขยายโอกาส มีเด็กด้อยโอกาสแบบจอมที่เวรกรรมซ้ำซ้อนอีกหลายคน คงไม่ต้องพูดถึงคะแนนโอเน็ตหรือความก้าวหน้าทางวิชาการ การให้เด็กได้อยู่ดีมีสุขและจบการศึกษาขั้นพื้นฐานก็ยากหนักหนา
คำสำคัญ (Tags): #เด็กด้อยโอกาส
หมายเลขบันทึก: 486325เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2012 17:42 น. ()ความเห็น (3)
- อ่านแล้วสะท้อนใจมากค่ะ ถึงสภาพชีวิตของจอม...จะนำบันทึกนี้ไปฝากคุณครูที่เข้ารับการอบรมเรื่องการวิจัยเพื่อพัฒนาครูและผู้เรียนที่คณะครุศาสตร์ มรภ.อุบลฯ บ่ายวันนี้ค่ะ
- และซาบซึ้งใจมากค่ะกับน้ำใจของท่านผู้บริหาร คณะครูและเพื่อนๆ ของจอม ทำให้นึกถึงพระราชนิพนธ์ของล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 ค่ะ
อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน
- ครับ .... นี่คือหนึ่งในความจริงของสังคมไทย
- เป็นสิ่งที่ครูไทยต้องใส่ใจและนำพา
- นอกเหนือจากงานการสอนและเสริมสร้างความเป๋็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ตามหน้าที่แล้ว
- ครูวุฒิคิดว่า "หน้าที่อันเกิดจากสำนึก" และ "อย่างไม่เป็นทางการ" แบบนี้สำคัญและจำเป็นเร่งด่วนกว่า "หน้าที่ในการสนองยโยบาย" ของ ฯพณฯ ที่ "ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป" เป็นไหนๆ
- ขอบคุณพี่น้องเพื่อครูทุกท่านที่ใส่ใจและให้ความสำคัญกับ "จอม"
- ทุกคนเกิดมาอยากเป็นคนดีทั้งนั้น "จอม" ก็เช่นเดียวกัน ใช่ไหมครับ?
ขอบคุณครับท่านที่ให้กำลังใจครับ ผมรู้สึกสะเทือนใจ กับชีวิตของนักเรียนที่พบพาน มีอีกหลายคนที่มีสภาพควรดูแลและช่วยเหลือ วันไหนว่าง จะเขียนบันทึกเพื่อแลกเปลี่ยนทุกท่านครับ