สงครามยังไม่จบ...อย่าเพิ่งนับศพทหาร
สงครามยังไม่จบ...อย่าเพิ่งนับศพทหาร
จุดจบของสงครามไม่มีในโลก แม้นสงครามจะหยุดไปแล้ว แต่ประวัติศาสตร์ก็จะจารึกไว้ในความทรงจำและที่หัวใจของคนในแต่ละประเทศ...
ถ้าเราจำได้เมื่อเวลา 0900 น. ของวันที่ 20 มีนาคม 2546 กองทัพอเมริกาเปิดฉากยิงถล่มอิรัก ด้วยการยิงจรวดโทมาฮ๊อคกว่า 40 ลูก และวันรุ่งขึ้นเพิ่มความรุนแรงเป็น 1,000 ลูก กรุงแบกแดดกลายเป็นทะเลเพลิง ประธานาธิบดีซัดดัมไม่ตายแต่สู้กับอเมริกาอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดซัดดัมต้องหนีหลบภัยและถูกทหารอเมริกาจับได้และพิจารณาโทษด้วยการแขวนคอตายในเวลาต่อมา
การศึกสงครามไม่เคยโรยด้วยกลีบดอกกุหลาบให้มนุษย์เราเดินได้อย่างง่ายๆ เหมือนพระวัดดังที่อุบาสกอุบาสิกาโรยให้เดิน แม้อเมริกาจะประกาศถึงชัยชนะในครั้งนี้ แต่ทหารอเมริกาก็ยังนอนตายอยู่ตามที่ต่างๆ พร้อมกับศพชาวอิรัก ความรุนแรงของสงคราม เกิดจากผู้นำที่ต้องการแสดงแสนยานุภาพให้ข้าศึกได้รับรู้ถึงศักยภาพของประเทศตนเอง การเป็นผู้นำจึงมีความสำคัญที่สุดในการบริหารจัดการ เพราะไม่ว่าอะไรก็ตาม หากผู้นำสั่ง ผู้ทำตามต้องปฏิบัติ ยิ่งเป็นทหารถ้าไม่ทำตามถือว่าขัดคำสั่ง เพราะผู้ทำตามไม่มีสิทธิ์ที่จะคัดค้านผู้นำ มีเพียงหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น
ท่านทั้งหลายการเป็นเจ้านายนั้น...มันไม่ได้สักแต่ว่าเป็น การเป็นเจ้านายนั้นมันต้องปลูกศรัทธารักในลูกน้อง ปลูกศรัทธาในงานและปลูกศรัทธาในความรอบคอบ อย่าคิดว่าเมื่อเราเป็นนายคน จะต้องมีลูกน้องรักใคร่ ลูกน้องเรานั้นมีทั้งคนที่รักเราและเกลียดเราเป็นเรื่องธรรมดา บางคนไม่ได้เลื่อนขั้นพิเศษอาจจะด่าผู้บังคับบัญชาเสียๆ หายๆ แม้เราคิดว่าเราทำดี แต่ความดีของเรามันไปถูกกับคนหนึ่ง แต่มันก็ไปผิดกับอีกคนหนึ่ง ผู้นำหรือผู้บริหารจงจำไว้ว่า...หากท่านมีคนที่ชื่นชอบท่านคนหนึ่ง...ท่านกำลังมีศัตรูคนหนึ่งเช่นกัน...อย่าลำพองว่าลูกน้องจะรักทุกคน...อย่าลำพองถึงความเป็นผู้นำ...อย่าลำพองถึงอำนาจที่มีอยู่...เพราะเมื่อท่านหมดอำนาจ...อำนาจจะกลับมาฆ่าท่าน...จงนำอำนาจให้สู่เส้นทางที่อำนวย...ให้เขาอวยชัยอวยพรจะดีกว่า...ชีวิตที่มีอำนาจกับชีวิตที่เป็นสุขอาจเป็นคนละเรื่องกัน...เพราะชีวิตที่เป็นสุขได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้อำนาจและชีวิตที่มีอำนาจและใช้อำนาจในทางที่ผิดอาจเป็นชีวิตที่อาจอยู่ไม่เป็นสุข...เชื่อผม...คิดดี...ทำดี...ได้ดีแน่นอนครับ
ความเห็น (1)
สงครามไม่มีจบ ถ้าคนไม่พบคำว่าพอ