คำถามที่ยังรอคำตอบ???.....

 ...คำถามที่ยังรอคำตอบ???.....

 

คราวที่แล้วได้บอกเล่าถึงการพบเจอทางตันของการเคลื่อนงานที่สวนทางและสวนกระแสกับนโยบายที่ขายปริมาณ ในขณะที่ปัญหารุมเร้าหนักหน่วงขึ้นทุกวัน คงต้องยอมรับอย่างท้อ ๆ ว่า ก็ไม่ผิดหรอกกับการนำตัวเลขเพื่อมาลดหย่อนจำนวนคดีที่มากขึ้น ๆ ๆ ทุกที แม้นในความเป็นจริงตัวเลขเหล่านั้นมันไม่ใช่ชีวิตจริง มันไม่ใช่ทางออกที่แท้จริงของปัญหา ชีวิตจริงที่หลายคนพบเจอ แม้กระทั่งคนเคลื่อนงานภาคประชาชนเองก็พบเจอไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไปที่มองปัญหายาเสพติดเป็นธุระไม่ใช่เพราะลูกฉันไม่เกี่ยว ลูกฉันไม่เสพ คุณแน่ใจหรือหลอกตัวเอง....

 

ปัญหายาเสพติดไม่ใช่ปัญหาที่เกิดมาลอย ๆ มันเกิดจากรากเหง้าของกระบวนการแก้จน ขบวนแห่งความโลภของคน คนที่พบเจอกับปัญหานี้ด้วยตัวเอง เขาต้องเริ่มจากปากท้อง หากเป็นกระบวนการแก้จนจริงเขาเพียงแค่ต้องการความอยู่รอดไม่ได้คำนึงถึงสิ่งอื่นใด แม้กระทั่งลูกหลานของตัวเองก็เป็นหนึ่งในกระบวนการนี้ และหากเป็นขบวนการแห่งความโลภทุกสิ่งทุกอย่างมันคือผลประโยชน์ไม่สนใจว่าข้างหน้าคือใคร ลูกใคร เขามองทุกอย่างเป็นที่มาของเงินหมด

 

ในเมื่อปัญหามันมาจากความจน ความโลภ ความไม่รู้จักพอของคน การแก้ไขปัญหามันต้องทำอย่างไรเอาคนไปให้ความรู้ รู้จักโทษและพิษภัยของมัน เอาคนไปเข้าสู่กระบวนการบำบัด..ถูก สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ถูกต้องเขาอาจจะไม่รู้ว่าโทษและพิษภัยของมันคืออะไร เขาอาจจะเข้าไปสู่กระบวนการเสพยาอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์จึงจำเป็นต้องส่งไปบำบัด  เมื่อกระบวนการเหล่านี้เสร็จสิ้นแล้วไงต่อ?? หลังจากเขารู้ถึงพิษและโทษของมัน หลังจากเขาเสร็จสิ้นการบำบัดแล้วให้เขาทำไงต่อ กับปากท้องที่เขาไม่มีกิน ไม่มีเงินซื้อข้าวสารกรอกหม้อ.... ให้เขาทำอย่างไรกับความโลภในใจที่เขามี???

 

หลายครั้งที่นึกถึงคำถามนี้ แล้วเราจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร?..คนเสพเอาไปบำบัด คนขายจับเข้าคุก สุดท้ายทั้งคนเสพและคนขายก็ออกมาอยู่ในสังคมหลังคบกำหนดของบทลงโทษที่ได้รับตามกฎหมายในบทลงโทษของยาเสพติดตามประเภทต่าง ๆ (ซึ่งหากมีโอกาสจะนำมาเสนอ) คำถามที่ว่า หลังจากเขาได้รับโทษต่าง ๆ เหล่านี้แล้วให้เขาทำอย่างไรต่อไปกับปัญหาจริงที่เขาพบเจอ ที่เขามี หลายฝ่ายของการทำงานคงได้รับคำตอบไปแล้วว่าจะแก้ไขปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดได้อย่างไรนั่นคือ ผู้เสพนำไปบำบัด ผู้ค้าจับขังคุก แล้วพวกเขาล่ะไอ้ความโลภมันก็เข้ามาอีกแหละเชื่อเหอะ ส่วนไอ้ความจนนะมันอยู่ในสายเลือดอยู่แล้วเชื่อสิ ในเมื่อมันไม่มีคำตอบว่าจะทำอย่างไรกับความโลภตัวเอง และความจนของครอบครัว สุดท้ายมันก็หันกลับไปเส้นทางเดิม ปีหน้าฟ้าใหม่ไอ้คนเดิม ๆ นะแหละโดนจับอีกเป็นหนึ่งในตัวเลขรายงานของปีหน้าว่าเป็นผู้ค้าและผู้เสพรายเดิมเข้าสู่กระบวนการบำบัดและจำคุกต่อไป

 

 

สรุปแล้วปัญหานี้ได้คลี่คลายแล้วหรือยัง???? ตัวเลขที่รายงานกันไปนะมันเป็นตัวเลขเดิมหรือตัวเลขใหม่ การสืบค้นข้อมูลเพื่อนำสู่การแก้ไขปัญหาอย่างแท้จริงมันถึงเวลาแล้วหรือยัง... หากมีตัวเลขรายงานสู่เบื้องบนมีผู้ค้า 100  ผู้เสพ 100 รุ่งวันสั่งให้เร่งนำผู้เสพเข้าสู่บำบัด 100  จับกุมให้ได้ 100 รุ่งอีกวัน รายงานจับแล้ว 80 ส่งบำบัดแล้ว 100 ....จบ ปัญหาหมดแล้วจริง!!!ก็ดี แต่ในชีวิตจริง คำถามเหล่านี้มันยังมีอยู่เสมอและตลอด........จับแล้วทำไมยังมีอยู่อีก เออก็ยังมีสิมันยังไม่ตายนี่ ความโลภยังอยู่ ความจนยังฝั่งแน่น มันไม่มีทางหมดในเมื่อรากของปัญหามันยังอยู่ มันเพียงแค่เอาส่วนปลายที่ลอยอยู่ข้างบนนั่นคือ การค้า การเสพไปเดี๋ยวมันก็เกิดใหม่ วนเวียนเป็นวัฎจักร วัฎสงสารอยู่เช่นเดิมตลอด....บทความนี้ไม่มีคำตอบให้กับคำว่าจะจัดการอย่างไรกับปัญหายาเสพติด เพียงแค่สะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่พบเจอบทเส้นทางการเคลื่อนงานที่ผ่านมา แม้นจะไม่ยาวนาน แต่ก็รู้ได้ว่า ปัญหานี้ยังคงอยู่กับเราและประเทศไทยอีกนานหากยังคงแก้ไขปัญหาที่ปลายเหตุ.................