การเดินทาง : คือ ความสุข
คือ...ความสุข...
แห่งห้วงกาลเวลา...
ของการเดินทาง...ชีวิต
...
เก็บเกี่ยว
กรองฝัน...
สานจิต...ให้ละมุนละไม
|
มองไปเบื้องหน้า...ขณะขับรถ...สองจิตสองใจ ชั่งใจ..อยู่สักพัก อดใจไม่ไหว...จึงได้จอดรถ คว้า...กล้อง เก็บภาพ...สวย แห่งหมู่เมฆ อีกครั้ง |
|
หมู่เมฆ...แต่ละก้อน นั้นให้ภาพ...และความรู้สึกที่แตกต่างกันยิ่งนัก ทำไม...ต้องหลงใหล...ในเมฆสวยนี้ด้วยนะ |
|
มีหลากหลาย...ท่วงท่า แห่งจินตนาการ ที่มองเท่าไร...ก็ไม่เคยเบื่อ |
|
ก่อนถึง...บ้านคุณยาย... ระหว่างทางเข้าเมืองยโสธร.... หางตาชำเรืองดู....โอ้โฮ...ช่างสวยยิ่งนัก |
|
กี่ภาพต่อกี่ภาพ... ต้องบันทึกเก็บ... ไว้ในความทรงจำ |
|
สุขใจ...สุขใจ คืออิสระ....ที่ได้ทำ...ตามฝัน.... อย่างไม่ต้องกังวล....ถึงสิ่งใดใด |
Note: บันทึกภาพเมื่อวันที่ 4 กันยายน 2549 ระหว่างเดินทางจากขอนแก่นกลับบ้านที่ยโสธร....ในช่วงเย็นของวัน...
ความเห็น (10)
- อ่านตกแรกตกใจหมดเลยครับ นึกว่าขับรถไปถ่ายรูปไป
- แค่ขับรถเร็วอย่างเดียวพี่ ๆ ทางหลวงก็อยากคุยด้วยจะแย่ครับ ถ้าถ่ายรูปไปด้วยเดี๋ยวมีองค์กรอื่นอยากคุยด้วยอีกนะครับ อิอิ
- เห็นภาพที่กะปุ๋มถ่ายแล้ว ค่อยน่าคุ้มค่ากล้องราคาหลายหมื่นหน่อยครับ
- ฝีมือกับราคากล้องเข้ากันได้อย่างผสมผสานครับ
- ขอให้พลังแห่งศิลปินนักถ่ายภาพจงสถิตกับท่านกะปุ๋มตลอดไปครับ
- ภาพสวยงามมากเลยครับ
- สั้น ๆ สวยงาม
คุณปภังกร...
กะปุ๋มไม่ใช่...สาวน้อยมหัศจรรย์นะคะ...ที่จะขับรถมือเดียวแล้วถ่ายภาพไปด้วยได้...ว่าไปนั่นเลยนะคะ (^__^)...จอดคะจอดรถ...บันทึกภาพ..บางทีก็วิ่งไปกลางทุ่งนาบ้าง...บางคราก็ไปเกาะกลางถนนบ้าง...ใครผ่านเจอก็อย่าลืมแวะทักกะปุ๋มนะคะ....
....
เรื่องส่วยทางหลวงที่กะว่าจะเขียนนั้น...คงไม่แล้วล่ะคะ...เพราะตนเองก้ขับรถเร็วจริงแต่วันนั้นรีบคะ...รีบ...เมื่อวานก็ไม่เจอ...ทางหลวงนั้นนะคะ...เพราะไม่ได้ขับเร็ว...
...
กะปุ๋มเพิ่งขายกล้องตัวเดิมไปคะ...ตอนนี้ที่เหลืออยู่ก็มีเพียงตัวนี้แหละคะ fuji s9500 และ Sony สำหรับพกพาสะดวก...และ กล้องวีดีโอ panasonic NV-GS33 ที่เหลือ cut off...ไปแล้วเรียบร้อยคะ...(พยายามไม่อาทรห่วงหา....) ภาพและคนถ่าย...สวยกลมกลืนคะ...ฮา...
*^__^*
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
น้องชาย...Mr_Jod
สั้น...คำเดียว
"ขอบคุณคะ"...
พักหลังไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ...
พี่กะปุ๋ม...ยุ๊ง....ยุ่งคะ...
555...
แต่ก็ไม่ลืมดูหมอโฮจุนนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
ปุยเมฆขาวพราวพร่างกลางท้องฟ้า
พลิ้วยอดหญ้าสายลมเย็นลู่เอนไหว
แสงสีทองส่องฟ้าอ่าอำไพ
ปลอบหัวใจให้สงบพบวิมาน
นี่แหละครับ สวรรค์บ้านนา......
อ.สิทธิเดช...
ขอบคุณมากนะคะ...ที่ท่านแวะเวียนมา
กะปุ๋มชอบไปอ่านที่บันทึกท่านน่ะคะ..
ทิ้งรอยบ้าง...ไปเงียบๆ บ้าง...
ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
ภาพสวยดี.....อยากทราบว่าต้นไม้ในภาพและก็มีอยู่เยอะที่บริเวณคันนาของภาคอีสานนั้นชื่ออะไร พี่สงสัยมานานแล้ว(ถามเชยๆ) ....พี่หรอย
ก้อนเมฆสวยมาก วันนี้เพิ่งคุยกับเพื่อนเกาหลี ที่เคยไปเที่ยวกรุงเทพ เค้าว่าเมืองไทยไม่มีท้องฟ้าใสๆ แบบที่นี่ เถียงอยู่พักใหญ่ ก็จริงในเมืองกรุงไม่เห็นแล้วฟ้าสีฟ้าสดใส แต่ในต่างจังหวัดยังมีให้เห็น ดีใจจัง
เมฆล่องลอยในท้องฟ้า ทำให้คิดถึงว่า ธรรมชาติสร้างสรรคสิ่งสวยงามมาเพื่อจรรโลงใจ ให้เรามีจินตนาการไม่รู้จบ วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป พระอาทิตย์ขึ้นลงสลับกับพระจันทร์ มนุษย์เราก็ยังคงต้องเดินหน้าต่อไป รูปแบบอาจเปลี่ยนแปลงได้ดังเมฆน้อยใหญ่บนท้องฟ้า แต่...เมฆก็ยังเป็นเมฆ
เอ...เขียนเองก็งงๆ ว่าจะสืออะไร เหมือนฝันๆ ภาพสวยเลยชวนให้ฝันกลางวัน หลังทานข้าวเสร็จ
แวะมาชื่นชมผลงานของกล้องตัวใหม่และฝีมือของเจ้าของกล้องจ้า
พี่หรอย...
ขอบคุณมากนะคะ...แหม!!!..กระตุ้นด้วยคำถามเลยนะคะ...กะปุ๋มกะไม่ทราบเหมือนกันคะว่าคือต้นอะไร...
...
แต่เมื่อวานดีใจมากเลยคะที่ได้คุยกับน้องโบว์และพี่โลม...ฝากบอกหลานๆ..ด้วยนะคะ...ว่าน้ากะปุ๋มจะแวะไปเที่ยว...เพราะแม่โลมชวนไปพัก...ที่บ้านด้วย 555...
*^__^*
กะปุ๋ม
คุณIS...
บ้านเรายังมีความสวยงาม...อยู่อีกมากมาย..
กะปุ๋มยัง...ซึมซับความสวยงามนี้ไม่หมดเลยคะ...
แม้ที่เดิมๆ...แต่ต่างกาลเวลา...ความงดงามนั้นก็ผันแปรเปลี่ยนไปได้คะ
...
ขอบคุณนะคะสำหรับอารมณ์...ฝัน...
*^__^*
กะปุ๋ม