สิ่งที่ค้างคากับไก่ที่บินมาชน
เช้าวันศุกร์ข้าพเจ้ามีนัดที่จะไปรับแม่ที่สนามบินนานาชาติอุบลราชธานี แต่กิจวัตรประจำวันที่ทำไม่ได้ขาด บนเส้นทางแห่งการฝึกฝนความเพียรให้เกิดเป็นนิสัย ... ซึ่งหนึ่งในกิจกรรมนั้นก็คือ การทำกับข้าวไปวัด
นิสัยนี้สั่งสมมา ๗-๘ ปีเห็นจะได้...
มีโอกาสก็ทำอย่างสม่ำเสมอ อะไรก็ตามที่เราทำเป็นประจำแล้วก็จะสามารถเกิดเป็นนิสัยใหม่เกิดขึ้น ดังนั้น สิ่งใดที่จะนำไปสู่การเกิดอารมณ์ทางธรรม ข้าพเจ้าจะไม่รีรอเลย จะรีบลงมือฝึกฝนปฏิบัติตนเอง
เช้าวันนี้เองข้าพเจ้าได้ทดลองทำนึ่งไก่ใส่วุ้นเส้น ใส่เห็ดหอม ใส่ดอกไม้จีน เป็นการทำครั้งแรกในชีวิตโดยมีแม่เป็นผู้กำกับวิธีการทำผ่านทางโทรศัพท์มาจากเชียงใหม่
ผลปรากฏว่า...หน้าตาใช้ได้ดีทีเดียว ส่วนรสชาติก็เป็นรสชาติสำหรับพระภิกษุ คือ ไม่เข้มจัดเกินไป
นำอาหารไปไว้ที่โรงครัวกลาง เสร็จ...ก็รีบบึ่งรถออกจากวัด
เมื่อขับผ่านหมู่บ้าน...ไม่ได้สังเกตปรากฏว่า มีไก่ตัวหนึ่งบินถลาออกมาจากบ้านที่อยู่ข้างทาง วิ่งมาชนด้านข้างรถ มองผ่านกระจกเห็นสั่นกระตุกสองสามทีก็สิ้นใจ
ด้วยความอารามรีบ...คล้ายชนแล้วหนี
เพราะดูเวลาแล้วว่า จะไปรับคุณแม่ไม่ทันแน่ จึงตัดสินใจขับรถไปก่อน แต่ในใจนั้นแผ่เมตตาให้กับไก่ผู้น่าสงสารไปสู่สุขคติภูมิ
รู้สึกว่า นี่คือ การสังเวยชีวิต...(อุปทานคิดไปเอง^^)
จนเมื่อบ่ายวันเสาร์...ข้าพเจ้าตั้งใจขับรถมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านนั้น เพื่อไปถามไถ่เรื่องไก่ที่บินมาชน และขอขมา พร้อมยินดีรับผิดชอบ
ปรากฏว่า ชาวบ้านบอกว่า "บ่เป็นหยังดอก มันเป็นอุบัติเหตุ"...แล้วป้าแกก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
สิ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้คือ จิตใจที่งดงาม ที่เกื้อหนุนและเอื้ออาทร
สิ่งที่ค้างคาต่อไก่และผู้เลี้ยงไก่ก็ได้รับการสะสาง คลายลงไป...
ป้าจำรถข้าพเจ้าได้เพราะผ่านเข้าออกอยู่บ่อยๆ ...และให้กำลังใจแก่ข้าพเจ้าว่าอย่าได้กังวลไปเลย ไก่เขาถึงที่ตายของเขาแล้ว
โห...นี่แหละคือ ความงามที่ข้าพเจ้าแสวงหา จิตใจที่ยังเรียบง่ายและบริสุทธิ์ มิตรไมตรีจิตที่ยังมีอยู่มากในหมู่บ้านในชนบท
นับวัน...
เราจะพบสภาวะแห่งความเรียบง่ายทางจิตใจน้อยลงไปทุกที แต่แถวละแวกนี้ ข้าพเจ้ายังพบได้อยู่มาก นี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ชีวิตข้าพเจ้าแสวงหา คือ ความเรียบง่ายและความงดงามทางจิตใจ
...
๑๖ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ความเห็น (5)
SIRIN&Moowan
เหมือนกันเลยค่ะ เส้นทางเดียวกัน
SIRIN&Moowan
ชนไก่เหมือนกัน
อ้าว...เหรอคะหมอปึ่ง SIRIN&Moowan
พี่ขับผ่านที่นี่มาสามปี เพิ่งจะมีเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมานี่แหละค่ะ...
สงสัยมาอุทิศตนเพื่อกุศลผลบุญที่เราได้ทำ ^^
เรียน อาจารย์ครับ
ผมก็เคยครับ...เพราะไก่ชอบเข้ามาล้อรถเราครับ
ลองสังเกตดี ๆ นะครับ
ตอนรถเราอยู่ไกล ๆ ก็ยังเฉย ๆ
แต่พอมาใกล้ เบรคไม่อยู่
บินกระโจนหลายหลาเข้าล้อรถเฉยเลยครับ
โดยเฉพาะทางเข้าอนามัยครับ
รู้สึกว่า เหยียบเขาเข้าแล้ว
และทำแบบเดียวอาจารย์ แต่ชาวบ้านก็ไม่เก็บตังค์เพราะทราบเจตนา
(ผมขับรถเหยียบเต่าด้วยนะครับ ตอนลงเวรตอนดึก...รู้สึกทุกข์และบาปมากครับ)
สัพเพ สัพตา แล้วยังไม่ลด
ทำบุญให้แล้วยังรู้สึกค้างคา
แม่เยียวยาผมได้บ้าง บอกว่า
อายุขัย เขาคงแค่นี้
เขาตายแล้ว อาจได้เกิดใหม่เป็นมนุษย์
เพื่อจะได้ศึกษาธรรมะ
และเป็นนางฟ้า เทวดาต่อไป
อ่านบันทึกของอาจารย์ก็รู้สึกดีมากเลยครับ
ชอบความมีน้ำใจงามของชาวบ้านค่ะ
ขอบพระคุณค่ะคุณอดิเรกที่แบ่งปัน เรากับสัตว์คงมีบุพกรรมร่วมกัน^^