วันนี้ ขอนำบทสรุปในวันที่ ๒ ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่มีโอกาสเข้าประชุมมาเล่าสู่กันฟัง
หัวข้อ : Learning for Effective Performance in Practice
วิทยากร : Professor Sharifah Hapsah Shahabudin
วิทยากรเป็นรองอธิบการบดีของมหาวิทยาลัย Kebangsaan มาเลเซียโดยมีบทบาทสำคัญต่อการประกันคุณภาพการศึกษา และการจัดทำมาตรฐานคุณวุฒิของประเทศ (National Qualification Framework) ดังเช่นสถาบันอุดมศึกษาของไทยที่ต้องปรับหลักสูตร ให้เข้าสู่ ระบบภายในปีการศึกษา ๒๕๕๕ โดยแนวคิดการจัดทำมาตรฐานคุณวุฒิของประเทศในด้านแพทยศาสตร์ มาจากการเปลี่ยนแปลงของเวชปฏิบัติของผู้ประกอบวิชาชีพ รวมทั้งความต้องการขององค์กรต่าง ๆ ในสังคม และประชาชน การจะทำให้บัณฑิตมีมาตรฐานคุณวุฒิได้ดีและยั่งยืนควรเริ่มจากการสร้างแรงจูงใจ ให้เกิดความต้องการที่จะ “เปลี่ยนแปลง” ทำให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกภาคส่วนเกิดความชัดเจนว่า ทำไมต้องมีการเปลี่ยนแปลง ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงจะเกิดผลดีอะไร อะไรจะดีขึ้น หลังจากนั้นจึงค้นหาความต้องการที่ประสงค์ให้เกิดขึ้น รวมถึงการค้นหาช่องว่างหรือโอกาสพัฒนา
การค้นหาโอกาสพัฒนาด้านการศึกษาอาจดำเนินการผ่านกระบวนการสะท้อนภายหลังการกระทำ (Reflection on action) ในประจำวัน กิจกรรมทบทวนทั้งในงานประจำ และเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง การทบทวนเวชระเบียนและสะท้อนเพื่อเกิดการเรียนรู้ ตลอดจนการแลกเปลี่ยนข้อมูลผ่านเครือข่าย
หัวข้อ : Medical Student Assessment and Health System Reform : Reflections of a dean
วิทยากร : Professor Nicholas Glasgow
ผู้บริหารในโรงเรียนแพทย์มักอยู่ในภาวะจำยอมและกดดันโดยมีแรงบีบคั้นรอบด้านทั้งจาก อาจารย์ที่มีความต้องการต่าง ๆ สังคมภายนอก นโยบายของรัฐบาลและผู้กำหนดนโยบาย ผู้บริโภค โดยต้องสามารถสร้างความสมดุลให้เกิดขึ้น ความท้าทายของผู้บริหารคือการรวมความต้องการและความคาดหวังของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่าง ๆ เข้าด้วยกันเป็นข้อมูลในการพิจารณาเพื่อปรับปรุงหลักสูตร และการประเมินผล เพื่อให้มั่นใจว่า บัณฑิตที่จบมีคุณสมบัติและคุณลักษณะเป็นที่ต้องการของสังคมอย่างแท้จริง
หัวข้อ : Assessment of Professionalism
วิทยากร : Brian Hodges, Richard Cruess, Sylvia Cruess, Fred Hafferty, Ming-Jung ho, Tim Wilkinson
ทีมวิจัยได้นำเสนอ Consensus statement หลังจากการประชุม Ottawa ครั้งที่ 14 ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยแบ่งการประเมินเป็น ๓ ระดับได้แก่ การประเมิน Professionalism ในระดับปัจเจกชน ระดับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และระดับสังคม การประเมินในระดับปัจเจกชนเป็นที่สนใจของสังคมโดยทั่วไปอยู่เป็นทุนเดิม ส่วนการประเมินระดับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลให้ความสำคัญกับการประเมินแบบ ๓๖๐ องศาที่ชัดเจนมากขึ้นทั้งโดยเพื่อน เพื่อนร่วมและต่างวิชาชีพ ตลอดจนผู้ป่วย ส่วนการประเมินระดับสังคมมีประเด็นที่พึงพิจารณาคือ ความแตกต่างทางวัฒนธรรมของประชาชนและสังคมในประเทศต่าง ๆ ซึ่งควรนำไปประกอบการพิจารณาการประเมิน โดยเฉพาะถ้ามีการแลกเปลี่ยนผู้เรียนหรือการเคลื่อนย้ายของผู้ประกอบวิชาชีพจากสังคมที่ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกัน
ในตอนที่ ๓ ซึ่งเป็นตอนสุดท้าย จะเป็นการถอดบทเรียนเพื่อวิเคราะห์สถานการณ์ของตนเอง และประเด็นที่นำผลการประชุมไปประยุกต์และพัฒนาองค์กรในอนาคต
จิโรจน์ สูรพันธุ์
ไม่มีความเห็น