บทเรียนบทแรกของชีวิต

วันนี้เป็นวันแรกที่เฏโดนเพื่อนรังแกโดยการดึงและทึ้งผม ขณะที่กำลังเล่นลำโพงด้วยกันอยู่ข้าง ๆ พ่อ เด็กก้าวร้าวแบบที่พ่อแม่ก็ยอมรับเพราะนำลูกไปจ้างเลี้ยงไว้กับคนจีนที่รู้จัก ในขณะที่แม่พ่อจะมีเวลาอยู่บ้านดูแลลูก (แต่คงต้องการให้ลูกได้เรียนรู้หลายภาษาตั้งแต่ยังเล็ก เพื่อให้ง่ายต่อการเรียนรู้เมื่อเติบโตขึ้น)

เฏร้องไห้เพราะเจ็บมากเมื่อถูกทึ้งผม ในขณะที่พ่อก็ช่วยดึงมือของเด็กคนนั้นออก และบอกว่าให้ปล่อยมือ แต่เด็กคนนั้นกลับไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ  ส่วนแม่นั้นยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็ตกใจ แต่เห็นว่ามีพ่ออยู่ในสถานการณ์แล้ว จึงยืนมองอยู่ห่าง ๆ แต่เด็กคนนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากผมของเฏง่าย ๆ แม้ว่าแม่ของเขาจะห้ามปรามแล้ว

หลังจากแยกคู่กรณีออกจากกันได้ เฏก็หยุดร้องไห้เพราะหายเจ็บ สาเหตุการร้องไห้และการหยุดร้องไห้ของเด็กนั้นง่าดายย แต่ของพ่อแม่กลับนานมากกว่า (เพราะแอบร้องไห้อยู่ในใจ) อย่างไรก็ตาม เราย่อมให้เวลาเด็กได้เรียนรู้ “ควรทำ” หรือ “ไม่ควรทำ” (และพ่อกับแม่ก็ต้องเรียนรู้ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากความรัก ที่สำคัญพ่อแม่อีกฝ่ายก็ต้องเรียนรู้ที่จะหัามปราม สั่งสอนลูก ไม่ให้บานปลายติดนิสัยไปจนกระทั่งลูกเติบใหญ่) และนี่คือความเจ็บปวดแรกของชีวิตของเฏจากการกระทำของผู้อื่น ซึ่งยังมีอีกมากมายที่เฏจะได้เรียนรู้ว่า สังคมนี้จะมีผู้คนอีกกี่ประเภทกันที่เหมือนหรือไม่เหมือนเรา