ป.2 โรงเรียนวิสุทธิศึกษา จังหวัดนครสวรรค์
ชีวิตตอน ป.2 ตื่นเต้นและเศร้าเคล้าน้ำตา
ตอนนั้นแม่ผมย้ายไปอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์ ครับ
แม่ของผมได้ไปเช่าเปิดร้านตัดเสื้ออยู่ตรงบริเวณหน้าโรงเรียนเทคนิคจังหวัดนครสวรรค์ครับ
พ่อของผมตอนนั้นได้ย้ายไปทำงานอยู่ที่ธนาคารกสิกรไทย สาขาคลองลานครับ
ซึ่งตอนนั้นเป็นรุ่นบุกเบิกครับ ธนาคารยังสร้างไม่เสร็จครับ ตอนนั้นไปเช่าห้องแถวสองคูหาเปิดเป็นสำนักงานชั่วคราวอยู่ครับ
ผมอยู่กับแม่ที่นครสวรรค์
ซึ่งตอน ป.2 ผมไปเรียนที่โรงเรียนวิสุทธิ์ จังหวัดนครสวรรค์
<p>ตอนนั้นมีเรื่องตลกเรื่องหนึ่งครับ ที่จำได้อย่างไม่มีวันลืมครับ
ตอนที่ผมเรียนอยู่ ป.2 มีอยู่วันหนึ่ง ผมทำเงินหายครับ เป็นเงินค่ารถโดยสารกลับบ้านครับ ตอนนั้นค่าโดยสารรถสำหรับเด็กเล็ก ๆ อย่างผมรู้สึกว่าจะแค่บาทเดียวครับ </p><p>
แต่ก็มากโขครับ สำหรับตอน “เงินหาย” </p><p>
ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดีครับ เงินไม่มี ก็เลยตัดสินใจว่า “เดินกลับบ้าน” ดีกว่า เดินไปตามทางรถเมล์เนี่ยแหละ รถเมล์วิ่งไปทางไหนเราก็ไปทางนั้น เดี๋ยวก็ถึง</p><p>
ตอนหลาย ๆ ท่านก็คงพอจะจำได้นะครับ ตอนเด็ก ๆ เราจะมีกระเป๋านักเรียนสีดำ ๆ ที่ใส่หนังสือได้เยอะ ๆ ใบใหญ่ ๆ ก้นบาน ๆ </p><p>
ผมกับเจ้ากระเป๋านี้ก็เริ่มออกเดินทางกันตั้งแต่โรงเรียนเลิก หิ้วกระเป๋า เดินตามเส้นทางของรถโดยสาร เริ่มต้นจากโรงเรียนวิสุทธิ์ เดินไปเรื่อย ๆ เรียบเส้นทางโรงงานน้ำแข็ง เลี้ยวซ้ายผ่านริมน้ำ (บริเวณที่แม่น้ำทั้ง 4 สายปิง วัง ยม น่าน มาบรรจบกันเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาครับ)</p><p> แล้วก็เดินเรียบริมแม่น้ำไปเรื่อย ๆ เลี้ยวขวาออกมาผ่านตลาด ตรงหน้าห้างศรีไกรลาศปัจจุบัน แล้วก็เดินตรงไปเรื่อย ๆ จนถึงสี่แยกสะพานเดชาติวงศ์ </p><p>ตอนนั้นไม่กล้าข้ามถนนครับ เพราะเด็กมาก รถก็เยอะ ก็เดินตามรถอีกครับ เดินเข้าไปในเส้นทางลอดใต้สะพาน แล้วก็ย้อนกลับออกมาที่สี่แยกของอีกฟากหนึ่งครับ</p><p>
ตอนนั้นยังไม่มีห้าง Big C หรอกครับ ยังเป็นป่ารก ๆ อยู่เลย</p><p>
พอเดินมาถึงสี่แยกก็ตรงไปเรื่อย ๆ อีกสักพักก็จะหรือโรงเรียนเทคนิคนครสวรรค์ครับ บ้านผมอยู่ตรงข้ามโรงเรียนครับ ตอนนั้นใช้เวลาเดินประมาณ สองชั่วโมงครึ่งครับ ระยะทางเท่าไหร่เหรอครับ ไม่ทราบเหมือนกันครับ ถ้าใครทราบพอบอกด้วยนะครับ</p><p>
พอไปถึงหน้าบ้าน ผมเห็นแม่กำลังยืนมองรถที่ผ่านไปอย่างใจจดใจจ่อครับ </p><p>
พอเห็นแม่ปุ๊บ ผมก็รีบวิ่งกระโดดเข้าไปกอดแม่แล้วก็ร้องไห้ครับ
แม่ก็ถามว่า ไปไหนมาลูก ทำไมถึงกลับมาเย็น แม่เป็นห่วงมาก
ผมก็บอกว่า “เงินหายครับ” ตอนนั้นสองแม่ลูกก็ได้แต่ยืนกอดกันร้องไห้อยู่ตรงนั้นครับ (ขนาดตอนนี้พิมพ์ไปยังร้องไห้ไปด้วยเลยครับ)</p><p>
ตอนหลังแม่มาเล่าให้ผมฟังว่า ตอนนั้นแม่เป็นห่วงมาก เพราะไม่เคยกลับบ้านผิดเวลา นั่งรถไปดูตั้งหลายเที่ยวแต่ก็ไม่เห็นผม ตอนนี้ย้อนกลับมาคิดแล้วรู้สึกเศร้าใจมาก ๆ เลยครับที่ทำให้แม่เป็นห่วงขนาดนั้นครับ </p><p>
แต่ก็เรียนอยู่ที่นครสวรรค์ได้แค่ปีเดียวครับ</p><p>
ในช่วงที่ไปอยู่นครสวรรค์ผมกับแม่ก็ได้ไปเที่ยวคลองลานบ่อย ๆ ครับ น้ำตกสวยมากครับ</p><p>
แม่ผมก็เลยคิดว่าจะลงหลักปักฐานที่นั่นเลย จากนั้นแม่ก็เลยย้ายบ้านจากนครสวรรค์ไปอยู่ที่คลองลานกับพ่อครับ เพราะพ่อก็คิดว่าจะทำงานอยู่ที่คลองลานเลยครับ ไม่ย้ายไปไหนอีก </p><p>
ผมก็เลยเป็นคนคลองลานตั้งแต่นั้นมาครับ แต่ยังไม่ได้อยู่นะครับ ได้แค่ชื่อเฉย ๆ
</p>
ความเห็น (31)
-
อุ๊แม่เจ้า...รูปที่โพสท์ท่าอยู่ริมทะเล น่ะ super model ยังอายเลยน่ะเนี่ย....
----------------------------
- ป้าบวมก็มีประสบการณ์เดินกลับบ้านเหมียนกัลย์ แต่ว่า สาเหตุไม่ใช่ ตังค์หาย แบบอาจารย์จอห์นหรอก
- เมื่อสมัยป้าบวมเด็กๆ ช่วงประมาณ ป.2 เหมือนกัน พ่อของป้าบวมทำงานที่สถาบันฯนี่แหละ (moomiกะป้าบวมเป็นลูกหม้อบำราศฯ พันธุ์แท้) ที่สถาบันฯ จะมีรถสวัสดิการรับ-ส่งลูกๆ ของเจ้าหน้าที่ตามโรงเรียน
- สาเหตุที่ทำให้ต้องเดินกลับบ้านก็เพราะ ตกรถ ไม่ใช่กลิ้งลงมาจากรถนะ แบบว่า มาขึ้นรถไม่ทัน เพราะว่า อีชั้นมัวแต่เล่นซ่อนหากับเพื่อนๆ ค่ะ พอเลิกเล่นออกมา อ้าว....พวกเด็กที่ต้องขึ้นรถพร้อมกันมันหายไปไหนกันหมดหว่า.....เสร็จล่ะสิตู แล้วจะกลับบ้านได้ไงล่ะเนี่ย
- ปิ๊ง!! เดิน สิคะ เดินจากแต่โรงเรียนกลับบ้าน ตั้งแต่ 4 โมงเย็น ไปถึงบ้าน 6 โมงกว่า...
- แต่ว่าเรื่องของป้าบวมจบไม่สวยเหมือนของอาจารย์หรอกน่ะ
- เพราะ เราไม่ได้กอดร้องไห้ทั้งสองคน แต่เป็นป้าบวมคนเดียวที่ร้องเพราะโดนแม่หวดซะหลายที่ โทษฐานที่ทำให้ใครๆเค้าเป็นห่วง
- ป้าบวมมารู้ทีหลังว่ารถนักเรียน เค้าย้อยกลับมารับเรา แต่หาไม่เจอก็เลยกลับไปบอกที่บ้าน เดือนร้อนถึงพ่อต้องนั่งรถเมล์ตามหา เค้าป่วนกันไปหมด....
- มานึกถึงตอนนี้นึกแล้วก็ขำตัวเอง...แต่ก็รู้แล้วล่ะว่าแม่ตีเราก็เพราะว่าเป็นห่วง
อ้าว!!! เผลอเล่าไปซะยาวยืดเลย เค้ายิ่งว่ากันว่าคนแก่ชอบเล่าเรื่องเก่า ไม่จริ๊ง ไม่จริง...... 
- เอ้า อ่านมาตั้งนานนึกว่าจะจบแบบ happy ending เหมือนเรา กลายเป็นโดนตีซะนี่ เฮ้อ....
- ความทรงจำสมัยเด็ก ๆ มีเยอะครับ
- แต่ผมอยากเขียนความทรงจำร่วมกับป้าบวมและท่าน moomi จังเลย
- เอาเป็นกินข้าวใต้แสงเทียนริมชายหาดระยอง หรือเกาะเสม็ดก็ได้นะครับ
- กินกันไป คุยกันไป โรแมนติคอะไรเช่นนี้ อิอิ
- หรือว่าจะไปนั่งกินข้าวผัดกับโอเลี้ยงแถวบางขวางดีนะ ให้ป้าบวมขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่ง
- อื่ม ไปกินที่บำราศฯ ดีกว่า แล้วก็เล่นซ่อนแอบกับป้าบวม อิอิ ดี ๆ ทั้งนั้นเลยเรา
- ถ้าอย่างไรผมหวังว่าจะได้เขียนบทชีวิตร่วมกับป้าบวมและท่าน moomi บ้างนะครับ
- ขอให้พลังแห่งชีวิตสถิตกับทุก ๆ ท่านตลอดไปครับ
อ.จอห์น
- ผมอยากเขียนความทรงจำร่วมกับป้าบวมและท่าน moomi จังเลย
- ได้เลย อ.จอห์น ว่ามา...เดี๋ยวป้าบวมกะmoomi จะได้เข้าไปร่วมด้วยช่วยป่วนให้ เรื่องยังเงี๊ยะ ชอบๆๆๆ
- ถ้าอยากไปกินข้าวใต้แสงเทียนที่ระยอง ได้เลย แต่ป้าขอเซ็ทเมนู เป็นข้าวเหนียวกะส้มตำไก่ย่างได้บ่...วุ๊ย!! ม่วนขนาด แซบๆๆๆ
- ป้าบวม เลิกเล่นซ่อนแอบตั้งนานแล้วจ้า แต่ว่าชอบเล่นเกมส์ ซ่อนหาหัวใจมากก่า อิๆๆๆ
- ได้เลยครับท่านป้าบวมและท่านmoomi
- ตอนนี้ขอเริ่มต้นเขียนตั้งแต่เรื่อง "ป้าบวมตัวปลอม" ก่อนนะครับ เป็นเหตุแห่งปฐมบทที่ทำให้เราได้รู้จักกันอย่างแนบแน่น อิอิ
- สำหรับเรื่องส้มตำ ข้าวเหนียวไก่ย่างนั้น ผมรับไม่ได้จริง ๆ ครับ เพราะผมเป็นคนกรุงเทพฯ ครับ
- ผมขอเปลี่ยนเป็นตำบักหุ่งใส่ปลาร้า แล้วก็ไก่ 5 ดาวสูตรพริกไทยดำ แทนนะครับ สำหรับข้าวเหนียวนั้นทานไม่เป็นครับ เพราะตอนมาอยู่ที่นี่ถ้าไม่ได้ข้าวหลามล่ะก็แย่เลยครับ
- สำหรับเกมส์ซ่อนหาหัวใจนั้น สุดแล้วแต่ใจป้าบวมจะปรารถนาครับ อิอิ
- ขอพลังแห่งความทรงจำที่ดีสถิตกับเราตลอดไปครับ
- สำหรับเรื่องส้มตำ ข้าวเหนียวไก่ย่างนั้น ผมรับไม่ได้จริง ๆ ครับ เพราะผมเป็นคนกรุงเทพฯ ครับ
- เชอะ!!
ตาจอห์น ช่างกล้านะยะ ถ้าหน้าตาดีอย่างเธอเรียกว่าเด็กเทพละก็ ป้าบวมกะmoomi ก็คงหน้าตาดีประมาณเด็กจี้ปุ่ง(ญี่ปุ่น)แล้วแหละ 5555 อื๊ก!!! 
- ผมขอเปลี่ยนเป็นตำบักหุ่งใส่ปลาร้า
- ยี้!! ปลาร้า ไม่เอา ไม่เอาหลอก ไม่เอาน้ำนะ ขอเป็นต่อนๆ เลยได้บ่ ซู๊ด..น้ำลายหก เว๊ย!ๆๆ แซบๆๆ
- ตอนนี้เบื่อแล้วล่ะเกมส์ซ่อนหาหัวใจ เพราะว่าหาเท่าไหร่ไม่เจอสักที..so เซ็ง ว่ะ
- ตอนนี้ป้าอยากเล่นลิง..ไม่ใช่ลิงชิงบอลนะ แต่ว่า..เป็น
ลิง จั๊ก จั๊ก ก็ รักจริงๆไงจ้ะ ......โอ้ว พระเจ้ามุข โค ตะ ระ โบราณ เลย ว่ะ
สวัสดีครับพี่
ผมก็เป็นคนนึงนะที่จบจากวิสุทธิ ผมก็เคยเงินหายแล้วก็เดินกลับบ้าน ตอนนี้ผมต้องออกมาเรียนไกลบ้านมากๆ เลยไม่ค่อยได้กลับไปบ่อยนัก ได้แต่คิดถึงวันเก่าๆ
ผมคิดไว้ว่า ว่างเมื่อไหร จะกลับไปดูสักที
เด็กคอนหวัน
เด็ก ว.ศ.อินทุอร รุ่งชื่น ม1 ปัจจุบัน
พีม.1ครับ
นาย ศุทธ จิตมาศ
สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาในเว็บไซค์นี้และเจ้าของเว็บไซค์
ผมเป็นศิษย์เก่าห้อง3/1เป็นเด็กที่เกเรสุดๆเลยก็ว่าได้ผมอยากกลับไปกราบคุณครูทุกท่านที่สอนผมมา โดยคุณครูที่สำคัญคือ ครูประสพสิน เปลื้องประศาสน์ ที่สอนวิชาภาษาอังกฤษ ที่ผมเบื่อมากที่สุด ขี้เกียจเข้าเรียนมากที่สุด ไม่อยากทำการบ้านมากที่สุด และผลตอบแทนของทุกอย่างก็คือ ผมติด มส.จบไม่พร้อมเพื่อนขนาดติด มส. ผมก็ยังหนีไปเที่ยวแฟรี่แลนด์เลย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณครูสอนผมเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิตผมครับในขณะนี้ ผมได้ทำงานเกี่ยวกับการท่องเที่ยวที่ต้องใช้ภาอังกฤษทุกวัน ผมต้องเรียนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ นั่นก็คืออุตสาหกรรมท่องเที่ยว ตอนนี้ผมเพิ่งเรียนจบครับ ผมยังจำคำที่ครูสอนผมได้การเรียนการศึกษายังไม่สายสำหรับคนที่ใฝ่หาความรู้
สุดท้ายนี้ผมอยากบอกครูว่า ครูครับผมจะเป็นคนดี อย่างที่ครูสอนผมครับ
วราภา ชาญยุทธนา
นู๋ก้อเด็ก ว.ศ. เก่านะ อิอิ คิดถึงโรงเรียนมากมายเลย
แต่ยังไม่มีโอกาสกลับมาเลย T_T นู๋เริ่มมีความฝันของตัวเองก้อตอนที่อยุ่โรงเรียนนี้แหละ อยู่ตั้งแต่ป1-ม3คิดถึงโรงเรียนจังเยย
เราเองก้อศิษย์เก่าร.ร.วิสุทธิเหมือนกันคิดถึงเพื่อนๆป.6/4 ปี38จัง
นิรนามเปนศิษย์เก่าวิสุทธ์และต้องการตามหาเพื่อนศิษย์เก่าเช่นกัน
เค้าชื่อ นายนัฐพงษ์ เพชรพรหม ชื่อเล่น นัท/แนน เค้าบอกว่าเค้าเคยอยู่โกรกพระ
แต่ไม่ได้อยู่แล้วนิรนามเคยได้ติดต่อกับนัทแต่แล้วก็ขาดการติดต่อกันไปถ้านัทหรือคนที่รู้จักนัทเห็นข้อความดังกล่าวกรุณาติดต่อกลับมาที่082-409-5572
ตามหาเพื่อนเก่าสมัยยังอยู่โรงเรียนวิสุทธิ์ศึกษา..ปี 2538 คิดถึงเพื่อนมาก..สมัยเรียนตัวเล็ก ๆ ดำที่สุดในห้องแต่ตอนนี้นะเหรอ..สวย...เข้าขั้นนางสาวไทย 55+ แล้วแต่พิจารณาณ..ของแต่ละคนเพื่อนที่ตามหานะเหรอ..ตั้ม..เอ๋..ป๋อง..เล็ก..กระต่าย..จิ๊บ..เชษฐ์..อิ๋ว..ปราณี..ภัคพล..เอฟ..ฯลฯ...คิดถึงจัง...แต่ม่ายได้ค่อยได้ไปซักเท่าไรม่ายมีเวลาอยุ่ห้อง ป.6/1คุงครู วิลาวัลย์..จำได้แค่นั้นแหละ..อักษร..ย...ท...
หวัดดีกลับมาอีกแล้วในที่สุดเราก้อได้เจอขอแก้ไขม่ายได้จบปี 2538 หรอก เข้าใจผิดเราได้เจอคนที่ชื่อ น้ำ วราภา ชาญยุทธนา..แต่ม่ายได้หน้ากันเลย..คิดถึงมาก ส้ม(กนกวรรณ ศรประสิทธิ์) เล็ก มัฑวรรณ วิไลวรรณ กิ๊กปราณี ฟตจะป็ะ และนายณัฐวุฒิ ซิ้วสันต์ เอฟ ป๋อง เทดเกียรติจบแล้วอ่ะ
@ ลองเบิกดูและได้อ่านประวัติ ของคุณทำให้อิฉัน ! คิดถึงเรื่องเก่า ๆ จังค่ะ
@ แม่ลี ก็เป็นคนหนึ่ง ที่เรียนจบ ที่ วิสุทธิ์ ตั้งแต่เล็ก จนจบ ม.ศ. 3 (รุ่น ม.ศ. สุดท้าย )
@ คิดถึง เพื่อน ๆ รุ่นแม่อย่างอิฉัน ! เอ ... หรือ จะรุ่น ย่า..ยาย แล้วก็ไม่รู้ ฮ่ะ ฮ่ะ ... เพราะจบก็ไม่ได้เจอเลย (กี่ปีไม่รู้ )
@ แม่ลี ขึ้นรถเมล์สีเขียวค่ะ ถ้าจำไม่ผิด บ้านของคุณจะเป็นรถเมล์สีขาว(สะพานดำ)
@ ถ้า คุณแม่ ! คนไหนจบรุ่นเดียวกัน หรือ หลาน ๆ คนไหน รู้จักก็ช่วยบอก ให้แม่ ๆ แจ้งลงมาด้วยนะจ๊ะ !
เก่งปี38ม3/1
คิดถึงเพื่อนๆที่สุด
วราภา ชาญยุทธนา
*0* ใครคร่า น้องดำ จำไม่ได้ ชื่อจิง ชื่อรายอ๊ะ แต่เราชื่อ น้ำ วราภา ชาญยุทธนา ^^"
วราภา ชาญยุทธนา
ท้ายางงายก้อ แอด MSN มานะต๊า [email protected]
น้ำนี้ใช่คนเรียนชั้นม.3/1 ห้องครูศักดิ์ชัยป่ะ เราชื่อ เอ ไง ม.3/1 จำได้ไหม น้ำเรียนที่ ม.รังสิตเปล่าใช่ไหม ถ้าใช่ได้ข่าวว่าเป็นดาวคณะนิ ใช่ป่ะ
ปิยพร นาคเจือทอง
หนูเคยอยู่โรงเรียนนี้และปจุบันอยูโรงเรียนนี้อยู่เลย
วาสุกาญจน์ งามโฉม
เราก็คนเป็นคนหนึ่งที่จบ ม.ต้น มาจากสตรีวิสุทธิศึกษา ตอนนี้อยากติดต่อกับเพื่อน ๆ มาก คิดถึงบรรยากาศตอนเรียน และตอนมีกีฬาสีที่ นักเรียนชาย จากวิสุทธิศึกษา กับ นักเรียนหญิง จากสตรีวิสุทธิศึกษา ร่วมจัดกิจกรรมกีฬาสีกันสนุกมาก จำชื่อครูที่สอนได้คร่าว ๆ คือ ครูรจนา สอนภาษาไทย ครูจินตนา และครูปราณี สอนวิทยาศาสตร์ ครูนิภา สอนตัดเย็บ ครูอัจฉรา ฉายประเสริฐ สอนภาษาอังกฤษ ครูวัลลภ สอนดนตรี ครูจำรัส สอนสังคม ครูดาริกา บุญลือ สอนภาษาอังกฤษ ครูสกุล ครูดำรง สอนพลศึกษา ส่วนชื่อเพื่อนที่พอจะจำได้ก็คือ วรรณา (ไก่) สุวิมล (เอ๋) วันทนา อรไท (ซี้ครูดาริกา) ปราณี (บ้านอยู่ใกล้เขาที่มีค้างคาวเยอะ ๆ) ภาวิณี สิริลักษณ์ (เอ๋) และจำไม่ได้แล้ว ถ้าใครพอที่จะอยู่ในกลุ่มที่กล่าวถึงนี้ให้ติดต่อด้วยนะค่ะ คิดถึงคุณครู และเพื่อน ๆ
จร้า จำมะได้หรือ ไปทำพรือไรมา ถึงจำเราม่ายไ้ดนะ เยาว์ไง
เพื่อนเก่า
ถ้าใครใด้อ่านข้อความนี้หรือรู้จั กและสามารถติดต่อคนที่ชื่อนาย นัฐพงษ์ เพชรพรหม ชื่อ นัท แนน เค้าเป็นศิษ์เก่าวิสุทธิ์ เหมือนกัน กรุณาติดต่อมาที่เมล์นี้นะค่ะ [email protected] ขอบคุณค่ะ
ศุทธ จิตมาศ
คงไม่มีใครจำเราได้แล้วมั้ง คิดถึงเพื่อนเก่าๆจัง
เจ้าพระยาชัยนาท
ผมก็ศิษย์เก่าโรงเรียนนี้เหมือนกันครับจบเมื่อปี พ.ศ 2523 ครับ ม.3 ปีแรกเลยครับ อาจารย์ มานพ อุฬาลักษณ์เป็นครูประจำชั้นไม่ทราบว่าผมเขียนนามสกุลถูกหรือเป่ล่าถ้าผิดต้องขออภัยด้วยดีใจด้วยกับน้อง ๆ ที่จบจากโรงเรียนนี้ ตั้งแต่จบจากโรงเรียนนี้ไม่เจอกับเพื่อน ๆ เลย ยังคิดถึงทุก ๆคน ผมชื่อ ชะเอม ผ่องคล้าย ครับ อยู่ที่จังหวัดชัยนาทครับ ถ้าเพื่อนเก่าเจอก็โทรมาคุยกันบ้าง 0817862907 ครับ ขอบคุณครับ
เราเชอร์รี่ คู่หูบิว มีใครพอจำได้บ้างมั้ยอ่ะ ประมาณปี 2538 ตอนน้ำท่วมอ่ะ
อยากเจอเพื่อนเก่าเหมือนกัน แต่จำไรไม่ได้เลยอ่ะ เฮ้อ!
แต่ถ้าใครจำเราได้ add ข้อความไปหาเราได้นะ facebook
ครับผมคนนึงที่ได้เรียนอยู่ที่ว.ศ.ผมก็คิดถึงเพื่อนเก่าเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเก่าเค้าจะยังจำคนนี้ได้ไหมอิอิ..หวังว่าเพื่อนๆยังคงจะจำได้อยู่น่ะเพื่อนหลายคงจะเรียนจบกันแล้วดิเรายังไม่จบเลยเฮ้อแย่จัง..ตอนนี้เราก็ยังเรียนอยู่กับเพื่อนอีกหนึ่งคนรู้หมว่าใครไอ้หนุ่มไงวัฒนายทธ คำมา จำได้เปล่า ส่วนไอ้เป้ก้คงไกล้จะจบแล้วล่ะใครจำไอ้แมนได้มั่ง เด๋วนี้มันทำงานเป็นพนักงานรถไฟน่ะวันนั่นเห็นมันอยู่..เชื่อไหมว่ามันหล่ออ่ะอิอิ..ถ้าใครอยากจะคุยกับเราก็ได้น่ะเราใช้เบอนี้ตลอด 08-71784760 รักเพื่อนทุกคนน่ะครับว่างจะมาคุยใหม่
ใครจบปี25บ้างรายงานตัวด่วน
่ามีา้ทาเ้า้้่ัภำพะัำถภั
ะ้้่้่้้ืภถั้ัำั้พำก้กห้ ้ะ ืำพั้ำพั้ัำ
ด.ต.ทรงกรด กี่หิรัญ
คิดถึงเพื่อนมากไม่รู้ว่าแยกย้ายไปอยู่ที่ไหนกันหมด ผมเรียนที่วิสุทธิ์ม.2 ก็ต้องย้ายมาเรียนที่สตรีวิสุทธ์เพราะว่าฝั่งชายถูกยุบต้องเสียเงินซื้อกางเกงใหม่ถุงเท้าใหม่เพราะต้องเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลถุงเท้าสีขาวเรียนจนจบม.3 ปี33 ไปต่อนวมินทร์จบปี37 ต่อเขาขาดใจแทบขาดปี39 คิดถึงทุกคนถ้าผ่านมาทางเส้นสลกบาตรบ่อถ้ำก็แวะมาหาบ้างที่ ที่สภ.ปางมะค่า ด.ต.ทรงกรด กี่หิรัญ (บั๊ดดี้) 082 3955398 ที่ปางมะค่าแหล่งท่องเที่ยวมากมายมีเขาอากาศดีมากมีที่พักและกางเต๊นให้เช่า เดี๋ยวจุดพลุเรียกก็มานะเรียนแบบแก๊งขวานซิ่ง
ป. ประวัติ
เอิ่ม.. ศิษย์เก่าโรงเรียนสตรีวิสุทธิ์ค่ะ ป.7 รุ่นสุดท้าย ไม่อยากจะบอกเลยว่า เคยเรียนห้องเดียวกับคุณครู ดาริกา บุญลือ บ้านอยู่ซอยถัดจากซอยเทคนิค ของเจ้าของบล็อคค่ะ..อิอิ
นั่งรถเมล์ขาวไปโรงเรียนทุกวัน ไกลมากนะนั่น จากบ้านไปโรงเรียน เดินเก่งมากค่ะ
โกศล ศิริธรรมเกตุ
จำกันได้ป่ะทรงกรดชื่อเล่น"ไก่"ขาประจำห้องฝ่ายปกครองโทรมาที่0855337637