63.แหวนที่หายไป

     ผู้เขียนมีความเชื่อว่าเพื่อนๆชาว GTW หลายท่านคงมีแหวนสรวมใส่นิ้วมือ เพื่อเป็นอาภรณ์ประดับกายหรือความสวยงาม(หรือแสดงฐานะ) แหวนที่สรวมใส่มีหลายประเภท หลายราคาแตกต่างกันไป เช่นแหวนเพชร แหวนทอง แหวนทองคำขาว แหวนเงิน แหวนหลวงพ่อ....ฯลฯสำหรับผู้เขียนก็มีแหวนทองคำขาวหัวนิลดำ (เป็นนิลประจำวันเกิด.... ผู้เขียนเกิดวันเสาร์) ใส่นิ้วนางข้างขวา...........ผู้เขียนรักมากถือว่าเขาเป็นสิริมงคลกับตนเองจึงสรวมใส่ตลอดเวลา......อยู่มาวันหนึ่งผู้เขียนไปออกกำลังกายตามปกติตอนบ่ายๆ(เล่นวู้ดบอล).....วันนั้นใช้วงสวิงค่อนข้างแรงมากโดยเฉพาะในประตูที่ ๗ กับ ๘ เพราะเป็นประตูที่ยาวที่สุด ๘๑ เมตร...หลังเลิกเล่นก็เก็บอุปกรณ์คือไม้และลูกใส่ท้ายรถยนต์ขณะยื่นมือเข้าไปใจหายวาบ...???หัวแหวนหลุด...ตายแล้วทำอย่างไรบอกเพื่อนร่วมเล่น พ.ต.ธวัชชัย กับ น้อง KK หลานผู้พันว่า...หัวแหวนหลุดหายจึงช่วยกันเดินหาประมาณสามรอบ....โดยเฉพาะจุดสตาร์ทประตู ๗ และ ๘ หานานเป็นพิเศษ....หาอย่างไรก็ไม่เจอ..ท้อใจ..บอกว่าผมกลับบ้านแล้วคงหาไม่เจอ...ขอบคุณ........แฟนผู้พันปลอบใจว่า...เขาคงไม่อยู่กับเราแล้ว...

        ผู้เขียนกลับบ้านนอนคิด...เขาคงไปจากเราแล้ว (แหวนทองคำขาวหัวนิล) รุ่งขึ้นอีกวันผู้เขียนมาสนามเร็วกว่าเดิม (มาหาอีกรอบ) ไม่พบ.....คิดหาทางให้เพื่อนๆร่วมหาด้วย..เลยพูดให้เพื่อนๆได้ยินว่า.....เมื่อวานหวดแรงไปหน่อย..”หัวแหวนหลุดเลย”...เพื่อนๆรับรู้.....เล่นไปพอถึงจุดเริ่มประตูที่ ๘ ผอ.ใหญ่บอกว่า...เจอแล้ว...แสงวับๆมันสะท้อนตาเวลาจะตีลูก.....เพื่อนหยิบมาให้..เราดีใจมาก...เขากลับมาอยู่กับเราแล้วและขอบคุณเพื่อน

        รุ่งขึ้นอึกวันเอาไปให้ร้านทองติดกาวให้....เขาไม่คิดเงิน...เขาบอกว่าไม่เป็นไรเล็กน้อย.......เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า..ทุกอย่างเสื่อมสลายตามเวลาใช้สิ่งของต้องระมัดระวัง....แม้แต่ตัวของเราเองย่อมเสื่อมสลายเมื่อถึงเวลา......หลังจากนั้นมาเวลาออกกำลังกายผู้เขียนจะถอดออกใส่ไว้ในกระเป๋าและสรวมใส่อย่างทนุถนอมต่อไป.........

[ผศ. เดชา สว่างวงศ์]

เรียนท่านนงนาท

ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ