เสี้ยววินาที ที่แม่ยังมีลูก
ราวบ่ายโมงครึ่งของวันนี้ เฏตื่นจากนอนกลางวัน ด้วยเสื้อผ้าที่เปียกฉี่ แม่จึงรีบถอดเสื้อผ้า และพาไปล้างตัว หลังจากล้างตัวเรียบร้อยเฏกลับอยากเล่นน้ำต่อ แต่แม่ก็อุ้มไม่ให้เล่นเพราะกลัวว่าจะหนาว เพราะเพิ่งตื่น ทั้งยังงัวเงียอยู่ จึงอุ้มมาวางข้าง ๆ ยาย เพื่อที่จะไปหยิบเสื้อผ้า โดยเฏร้องไห้ชักดิ้นชักงอจะเล่นน้ำให้ได้
ขณะวางเฏข้างคุณยายเฏเสียงเงียบไป เพราะร้องแบบไห้หอบเฮือกใหญ่เข้าไป แม่นั้นรู้อยู่แล้ว หันไปหยิบเสื้อผ้า คิดว่าเฏจะร้องไห้ออกมาต่อ ส่วนคุณยายนั้นคิดว่าเฏเลิกร้องแล้ว แม่หันกลับมาอีกครั้งพร้อมเสียงของคุณยายที่ตะโกนว่า “เฏปากเขียวแล้ว” คุณยายเป่าลมเข้าปากเฏ ส่งสายตาให้แม่เข้าช่วย แม่อุ้มเฏขึ้นมา ตบหลัง เขย่าตัวพัลวัน คุณยายบอกให้เป่าลมอีกครั้ง แม่เป่าลมเข้าปากเฏอีกครั้ง แต่ไม่ใค่รจะเข้าดีนัก ด้วยความตกใจ และไม่เคยทำ ส่วนเฏนั้นพยายามหายใจ แต่ด้วยความที่ร้องไห้เฮือกลมหายใจเข้าไปแรงจนกระบังลมติดขัด ประกอบกับเพิ่งตื่น คงไม่มีแรงจะหายใจออก จนกระทั่งเฏหมดแรง แขน ขา อ่อน ตัวกำลังจะหงายผึ่งลง และกำลังจะหมดลมลงไปขณะที่แม่กำลังอุ้ม คุณยายเห็นและตะโกนว่า “หมดแล้ว” เราตกใจมาก ยายเดินเข้ามา เป่าลมเข้าปากเฏอีกครั้งอย่างแรง คราวนี้เฏหายใจได้ เนื้อตัวที่เขียวคล้ำกลับมามีสีแดงเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
เหตุการณ์ทั้งหมด กินระยะเวลาราว 20 วินาที เป็น 20 วินาทีที่แม่จะไม่มีวันลืมเลย ว่าลูกแม่เกือบจะสิ้นลมไปแล้ว ถ้าไม่มีคุณยาย การร้องไห้ชักดิ้นชักงอ เอาแต่ใจธรรมดา ๆ ของเด็กนั้น กลับกลายเป็นไม่ใช่เรื่องธรรมดาขึ้นมาอย่างน่ากลัว เฏซึมเล็กน้อย แต่กลับมาสนุกสนานร่าเริงอีกครั้ง และเพิ่งจะหลับไปเมื่อไม่นานนี้กับพ่อที่นอนกรนอยู่ข้าง ๆ
จินตนาการไปว่าหากไม่มีคุณยาย แม่จะทำอย่างไร เหตุการณ์ตอนนั้นแม่คิดถึงหมอ แต่กว่าจะพาเฏไปหาหมอโดยที่ไม่ทำอะไรเลยนั้น เฏอาจจะสิ้นลมก่อนถึงโรงพยาบาลไปแล้ว โอ้..ช่างน่ากลัวแท้ ช่างน่ากลัวอะไรอย่างนี้หนอความตาย โดยเฉพาะความตายของคนที่เรารักยิ่งกว่าชีวิต แม่ไม่อยากจินตนาการถึงมันเลย
แน่นอนว่าทั้งแม่ ทั้งยาย และพ่อตอนนี้กังวลกับเฏค่อนข้างมาก และคงต้องดูแลกันมากขึ้น อย่างนี้เองสัญชาตญาณของความเป็นแม่ คุณยายบอกว่าตอนเด็กแม่ก็เคยเป็นแบบนี้หลายครั้ง แต่ไม่นานและช็อคจนตัวเขียวไปหมดเหมือนเฏ เฮ้อ..! พ่อบอกว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยคนเราก็ต้องได้ผ่านประสบการณ์ เฉียด กันบ้างสักครั้ง เป็นคำพูดปลอบใจที่ดี ที่แม่ก็ต้องมองเรื่องต่าง ๆ ให้มันเป็นธรรมดาบ้าง เพราะมันเป็นไปตามเหตุ ปัจจัยของมันจริง ๆ
ความเห็น (7)
เป็นกำลังใจให้ครับพี่
ขอบใจจ้านก :)
แขบไปกทม. มาให้ดอกไม้ไว้ก่อน....จองๆๆๆๆๆๆ
เสี้ยววินาทีจริงๆ ค่ะพี่เกต โชคดีมากๆ ที่น้องปลอดภัย น้องดวงแข็งจริงๆ ค่ะ
อ. ยังไม่เคยเจอสถานการณ์นี้นะคะ น้องร้องไห้จนชักหรือว่าน้องไม่สบายอะไรหรือเปล่า ได้หาหมอบ้างหรือยังค่ะ
น้องชอบร้องแบบกลั้นหายใจค่ะอาจารย์ เคยเป็นตอนสองเดือนแรก ตอนนี้กลับมาเป็นอีก ชอบโมโห แล้วร้องอย่างรุนแรงหลายครั้งแล้วค่ะ อาทิตย์หมอนัดพอดีค่ะ จะไปปรึกษาคุณหมอด้วย
ดีค่ะ ลองปรึกษาหมอดีกว่า แล้วมาเขียนไว้ในบล็อก น่าจะได้ประสบการณ์ดีๆ จากแม่ๆ กันไปบ้างค่ะ