ที่ว่างสำหรับซับอารมณ์
อากาศเช้านี้ยังหนาวเย็นเช่นเดิม
เมื่อคืนหลับไปไม่กี่ชั่วโมง แต่สภาวะจิตข้างในก็ยังคงตื่นอยู่ นาฬิกาบอกเวลาตีสาม จึงได้ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง...
ความปรากฏขึ้นในเช้านี้คือ... "ที่รองรับอารมณ์"
ในหลายๆ ครั้ง ...เคยเกิดเป็นความสงสัยว่า
"ทำไมผู้คนจึงไม่ได้รู้สึกเกรงใจเราหนอ...ที่ต่างมาระเบิดอารมณ์ใส่เราอยู่เสมอ" แต่เมื่อเติบโตขึ้นมากทางภายใน ได้เกิดเป็นตัวความรู้อย่างหนึ่งขึ้นว่า
การที่คนคนหนึ่งจะระเบิดอารมณ์ใส่นั้น...นั่นหมายถึงความวางใจเรามากพอที่จะเปิดตัวตนด้านลบให้เราได้เห็นให้เราได้สัมผัส
ทำให้นึกถึงในเรื่อง "ความกรุณา"...
จากที่ได้เจอเหตุการณ์ทำนองนี้ซ้ำอยู่เรื่อยๆ...เป็นเวลานานจนได้ใคร่ครวญเกิดเป็นปัญญา ...จนเกิดเป็นข้อคิดที่ว่า
พึงทำใจให้หนักแน่นดั่งผืนดิน ...สดใสดั่งท้องฟ้า และเย็นฉ่ำดั่งสายน้ำ
เพราะไม่ว่าใครจะสาดอะไรลงไปผืนดิน ท้องฟ้า และสายน้ำ
แต่ผืนดินก็ยังคงเป็นผืนดิน
ท้องฟ้าก็ยังคงแผ่ไพศาล
สายน้ำก็ยังคงไหลเย็นฉ่ำ
ทุกอย่างก็ยังคงดำรงไป
...
เหมือนดั่งเช่นการฝึกฝนจิตใจเรา...ที่นำพาไปสู่สภาวะธรรมะชาติ...ที่มีความเป็นกลางอันเป็นความพอดีนั่นเอง
...
๓๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ความเห็น (1)
อนุโมทนาบุญในการบำเพ็ญธรรมปฏิบัติเยี่ยงนี้ เพื่อความสงบเยือกเย็นอย่างยั่งยืน