บุญรอด

เจ้าบุญรอด

บุญรอด ได้ชื่อนี้ เพราะมีบุญที่รอดชีวิตระหว่างที่ฉันบวชอยู่

คืนฝนพรำ

มันเป็นลูกหมาตัวเล็ก ๆ ที่มีคนเอ ามาปล่อยที่วัด อายุประมาณสองสัปดาห์ ตอนนั้น ฉันบวชพระอยู่ที่ต่างจังหวัด คืนหนึ่งเสียงหมาใหญ่คำรามดังไปทั่ว ท่ามกลางฝนตกพรำ ๆ ในบริเวณกุฏิเก่าและร้างที่มีพระอาศัยประมาณ สามสี่รูป

พระวิบูลย์ซึ่งเป็นคนเขมร มาจากเขมร มาเคาะกุฏิที่ฉันจำวัดอยู่เพื่อชวนไปดูเหตุการณ์ เราทั้งสองเดินไปใกล้ ๆ แหล่งเกิดเสียง จึงเห็นต้นเหตุของเสียงที่เกิดขึ้น คืนนั้นเป็นคืนแรม ท้องฟ้าในบ้านนอกมืดมาก แต่เรายังแลเห็นลูกหมาพันธุ์พื้นเมืองไทย ตัวเล็ก ๆ สองตัว

เมื่อตรวจสอบร่างกายและอาการ พบว่าตัวหนึ่งถูกหมาใหญ่กัดอาการเจ็บสาหัสน อนแซ่ว พระวิบูลย์บอกกับฉันว่า "หลวงพี่ เก็บทั้งคู่ไปดูแลรักษาเถอะ" ฉันเห็นด้วยจึงอุ้มเจ้าตัวที่เล็กกว่าซึ่งเป็นตัวผู้ขึ้นมา มีเลือดอาบไปทั่วตัว ขนของมันมีสีขาวออกนวล ฉันพามาที่กุฎิ ค้นเอายาทาแผลสดสีน้ำตาลทาแผลให้ ที่ท้องของมันมีแผลทะลุที่ถูกกัดด้วยเขี้ยวของหมาใหญ่จอมเกเร  

เจ้าตัวเล็กสีขาวนวล นอนซมด้วยอาการที่ดูออกว่าเจ็บปวดสุดทรมาน ส่วนอีกตัวหนึ่งซึ่งตัวใหญ่กว่า มักเดินวนเวียนดูพี่น้องร่วมท้อ งอยู่เสมอ

รักษาพยาบาล

ฉันเฝ้าทายาและป้อนยาแก้อักเสบแผลให้เจ้าตัวเล็ก จนล่วงเข้าวันที่สี่ เจ้าตัวเล็กมมีอาการดีขึ้น จึงตั้งชื่อมันว่าเจ้าบุญรอด ส่วนเจ้าตัวใหญ่พี่ของมันหายไปในวันที่สามเห็นจะได้

คงมีคนเห็นตัวใหญ่สุขภาพดีกว่าจึงโขมยไปเลี้ยง ฉันได้แต่ภาวนาให้มันพบคนเลี้ยงที่ใจบุญ ดีต่อมัน

เจ้าบุญรอดนั้น ฉันเลี้ยงไว้ที่ชานกุฏิ ให้นมมันทุกวัน เวลาฉันไปบิณฑบาทหรือไปงานบุญที่ไหน เวลาฉันกลับมาที่กุฏิ มันจะวิ่ง หางเล็ก ๆ ของมันกระดิกไปมา มันวิ่งมาหาฉันทุกครั้งด้วยความดีใจ ฉันบวชอยู่ที่วัดนี้ประมาณหนึ่งเดือน ถึงเวลาต้องกลับมาทำงานตามปกติ ตอนแรกคิดจะฝากเจ้าบุญรอดให้หลานเลี้ยงที่ต่างจังหวัดนั้น แต่ก็อดคิดถึงและสงสารมันไม่ได้ มันกินข้าวก้นบาตรฉันมาตลอดหนึ่งเดือนจนร่างกายแข็งแรง

พยาธิตัวเป็น ๆ เป็นกอง ๆ

ฉันยังจำภาพตอนให้มันกินยาถ่ายพยาธิ หลังยาออกฤทธิ์ มันจะถ่ายอุจจาระออกมา เป็นกอง ๆ ที่มีตัวพยาธิออกมาด้วย นึกขำก็ขำ แขยงก็แขยง แต่มันดูแข็งแรง วิ่งเล่นอยู่ในเขตกุฎิของฉันอย่างมีความสุข เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตฉันด้วย ที่มีความสุขแบบง่าย ๆ กับธรรมชาติ และกับการเฝ้าดูแลมัน เจ้าบุญรอด

หลงรักและการเดินทางของลูกหมากับเครื่องบิน

ก่อนถึงเวลาสึกตามแผนเวลาที่วางไว้ ฉันถ่ายรูปมันส่งให้แม่ของลูกชายดูทางโทรศัพท์ เธอหลงเสน่ห์มันทันทีและขอร้องให้นำกลับมาเลี้ยงที่บ้านที่นครปฐม ฉันต้องรีบกลับด้วยภาระการงาน ต้องเดินทางด้วยเครื่องบินจึงนำมันใส่กรงกระต่ายของหลานสาวขึ้นเครื่องบินมานลงที่ดอนเมือง แล้วนั่งรถยนต์กลับนครปฐมด้วยกัน ปกติภรรยาจะไม่ได้มารับ หากครั้งนี้เพราะมีเจ้าบุญรอด ภรรยาและลูกจึงมารอรับฉันและเจ้าพร้อมกัน เมื่อเครื่องบินมาถึงดอนเมืองมีเจ้าหน้าที่ติดใจหน้าตาบีองแบ๊วของมัน และขนสีขาวนวลสวย เขาถามฉันว่า พันธุ์อะไรครับ ฉันตอบไปว่า"พันธุ์เทมเปิ้ล" ไม่ทราบว่าเขาเข้าใจว่าไง ได้แต่พยักหน้า หงึกๆ

เมื่อตอนที่เจอหน้ากับครอบครัวของฉัน บุญรอดหนาวสั่นเพราะมาใต้ท้องเครื่องบิน ภรรยาฉันรีบรับมันไปกอดให้ไออุ่น มันรู้อยู่มาก เอาหัวซบที่แขนของเธอแล้วก็นอนหลับไป

บุญรอดเป็นหมาตะกร้า- ตัวจริง

ขวบปีแรกของบุญรอด ฉันอาศัยบ้านอยู่ในโรงพยาบาล บุญรอดมักจะร้องไห้โหยหวนเวลาฝนตก หรืออยู่ตัวคนเดียว ด้วยความเกรงใจชาวบ้าน ฉันจึงฝากลูกจ้างที่ร้านกาแฟ พามันใส่ตะกร้าอันเขื่อง ๆ พาไปที่ร้านกาแฟ มันมักจะชอบเล่นกับทุกๆคนที่ร้าน เด็ก ๆ มักจะกลัวมัน เวลาที่มันมาแหย่เล่นกับทุก ๆ คน แต่สุดท้ายทุกคนก็หายกลัว มันเป็นหมาอารมณ์ดี ขี้เล่น และไม่ดุ คนที่คุ้นเคยกับมันจึงอดใจไม่รักมันไม่ได้

ทุก ๆ เช้าลูกจ้างฉันจะจับมันใส่ตะกร้า แล้วพาไปที่ร้านกาแฟ ตอนค่ำมันก็จะถูกจับใส่ตะกร้า และพากลับมานอนในกรงที่บ้านพักในโรงพยาบาล ทุก ๆ คนที่เห็นหมาวัยรุ่นตัวเขื่อง ๆ อยู่ในตะกร้า มักแปลกใจปนรอยยิ้ม จนต้องเรียกขานมันว่าบุญรอดหมาตะกร้า

บ้านใหม่

จนฉันสร้างบ้านใหม่เสร็จ บุญรอดถูกนำมาปล่อยในบ้านที่มีบริเวณกว้างขึ้นกว่าเดิม มันวิ่งไปทั่วทุกแห่งในบ้านใหม่ ประกาศความเป็นเจ้าของด้วย อุจจาระ และปัสสาวะของมัน ไปแทบทุกตารางนิ้ว ทำให้ฉัน และแม่บ้านเอือมระอากับมัน แต่ก็รักมัน

ลูกชายฉันซึ่งปกติกลัวหมา ตอนแรกยังคงสงวนท่าทีกับบุญรอด แต่ตอนหลังก็ชอบขำในท่าทีที่ดูเป็นมิตร และขี้เล่นของมัน จวบจนลูกชายฉันไปเรียนโรงเรียนประจำ เมื่อกลับมาบ้านถ้าไม่เห็นบุญรอด ก็ต้องถามหา ลูกชายฉันมักจะบอกกับฉันว่า เจ้าของบ้านเป็นอย่างไร หมาก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน

ญี่ปุ่นและหมาออกสไคป์

ภรรยาของฉันมีภารกิจต้องไปเรียนเพิ่มเติมที่ญี่ปุ่น เธอเป็นโรคทั้งโฮมซิคและหมาซิค วันหนึ่งเธอแช็ตกับบุญรอดผ่าน สไคป์ และถ่ายรูปบุญรอดไว้หลายรูปทางสไคป์

เมื่อวันที่เธอเดินทางกลับมาถึงบ้าน แม้มาด้วยรถยนต์ของเพื่อน แต่เมื่อเธอก้าวเท้าออกจากรถ บุญรอดก็วิ่งปรี่มาหา นัวเนียและคลอเคลียกับเธอด้วยความคิดถึง

บุญร่วม

มีวันหนึ่งฉันไปซื้อหนังสือพิมพ์ พบหมาตัวหนึ่งสีขาวนวลรูปร่างเล็ก ๆ ดูผิวเผินเหมือนบุญรอดมากๆ แต่เป็นตัวเมีย เจ้าของร้านบอกว่า "ไม่ทราบหมาหลงมาจากไหน" ฉันจึงเอ่ยปากขอมาอยู่ที่บ้านของฉัน ลูกจ้างฉันดีใจมาก ทั้งสามีและภรรยา รับดูแลทั้งให้อาหารมัน และอาบน้ำให้มันทั้งสองตัวตลอด รวมทั้งตั้งชื่อใหม่ให้มันว่า บุญร่วม โดยคาดหวังให้มันเป็นคู่ใจกัน

กัดกันยังกับหมา

ฉันเพิ่งจะมาประจักษ์กับคำว่า "กัดกันยังกับหมา" เอาก็เมื่อมีสมาชิกหมาเพิ่มมานี่เอง เจ้าบุญทั้งสองกัดกันไม่เว้นแต่ละวัน ผ่านไปเกือบปีที่อยู่ร่วมบ้าน บุญร่วมกับบุญรอดจึงปรับตัวอยู่ด้วยกันได้

โดยบุญรอดมักจะนอนบนโซฟาหน้าบ้าน ส่วนบุญร่วมมักจะนอนในโรงรถ แบบต่างคน เอ๊ย หมา ต่างอยู่ และเรียนรู้ที่จะสงบศึก ไม่กัดกันอีก

ไม่สบาย

บุญรอดเริ่มป่วย เริ่มจากภูมิแพ้ ขนร่วง คัน เกาตัวเองจนหนังตัวถลอก

บุญรอดเอ๋ย หลาย ๆ ปีที่ผ่านมานี้ เจ้ามักจะสร้างความรำคาญ ให้คนในบ้านเล็ก ๆน้อย ๆ ด้วย การหนีเที่ยวประสาหมาผู้ชาย มันมักจะดอดออกไปบอกบ้าน เวลาเราเผลอเปิดประตูบ้าน มันมักจะเตร็ดเตร่ ไปทั่วบริเวณ ในท้องทุ่งหลังบ้าน ไปไกลถึงหลังบ้านของห้างใหญ่ที่มาสร้างทับที่ดินผืนกว้าง ๆ สุดโปรดของมัน ในระยะเดือนสองเดือนที่ผ่านมา บุญรอดมีอาการหงอย ๆ ฉันไม่ได้สังเกตมันมากนัก เนื่องด้วยงานที่ค่อนข้างมากมาย ยุ่งเหยิงหลายเรื่อง และต้องเดินทางไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่เสมอ ๆ เวลาฉันไปไหนไกล ๆ หลาย ๆ วัน เมื่อกลับมาบ้านบุญรอดมักจะแสดงอาการดีใจ โดยแกว่งหางของมันไปมา และมันมักนอนกอดรองเท้าฉันและของภรรยาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เหมือนประท้วงว่าไม่ให้ไปไหนต่อไหน ๆ ไกล ๆ อีก

ผอม ซึมและหงอยเหงา

ฉันสังเกตว่ามันดูผอมลงมาก สุดท้ายมันอาเจียนออกมา โดยไม่ทานอาหารเลยสองวัน ฉันจึงอุ้มมันใส่รถไปหาโรงพยาลสัตว์ที่ทุกคนคุ้นเคยกับมันดี หมอขอตรวจเลือด และบอกฉันว่าบุญรอดเป็นโรคไต ฉันฝากความดูแลให้หมอ และหวังว่าจะกลับมารับมันกลับบ้านในวันพุธตามที่หมอบอกไว้

จาก

เมื่อวานตอนเย็น ฉันมีความกังวลใจจึงโทรไปที่โรงพยาบาล หมอบอกฉันด้วยเสียงเรียบ ๆ ว่าบุญรอดจากไปแล้ว

เมื่อวันแรกที่ไปอยู่โรงพยาบาล ลูกชายฉันถามถึงบุญรอดจนฉันนอนแทบไม่หลับ

บุญร่วมเองเล่า เฝ้าวิ่งไปทั่ว ๆ บริเวณบ้าน และเห่าเพื่อหาบุญรอด

อนิจจัง วัฎฎะ สังขารา

ทุกสิ่งไม่มีนิรันดร์เหมือนพระท่านว่า

ฉันไปรับศพบุญรอดด้วยอาการใจสลาย

มันเป็นเหมือนเพื่อนของพวกเรา

เรื่องการรอดตายของมันเมื่อแรกเกิด

เรื่องมันวิ่งซนตามภรรยาของฉัน จนหลงทางหายไปจากบ้านเกือบหนึ่งวันเต็ม

เรื่องความไม่สบายของมัน

เรื่องความซื่อสัตย์

จนเรื่อง การจาก

บุญรอดได้สอนให้เราตระหนักไว้ว่า

จงมีความรักให้กันและกัน ทำดีต่อกัน

ทุกสิ่งไม่มีนิรันดร์

สิ่งเหลือไว้คือความคิดคำนึงและความระลึกถึง

 

หลับให้สบายใต้ต้นขนุน ภรรยาฉันปลูกต้นขนุนไว้ ณ ตำแหน่งที่เราฝังเจ้าไว้ในบ้านของเรา

27.11.2554

[โสภณ เปียสนิท]

คราวนี้บุญรอดไม่รอดเสียแล้ว

ไปสู่สุคตินะครับ 

[ป.]

ชีวิตหนึ่งที่ได้รับความเมตตา

อ่านเรื่องแบบนี้แล้ว รู้สึกปิติดีจังคะ :-)

[ขจิต ฝอยทอง]

• น่ารักดี
• ไม่ค่อยกล้าเลี้ยงหมาแล้ว
• เลี้ยงทีไรเขาตามเราติดเลย
• ไม่ยอมไปไหน
• เฮ้อ คุณหมอสบายดีไหม
• ไปช่วยชาวบ้านน้ำท่วมกันไหมครับ

[ภูสุภา]

อ.ขจิตคะ กำลังผจญความหนาวที่ลอนดอนค่ะ คุยกันที่ไรอยู่คนละประเทศทุกที อิอิ