การกลับมาอีกครั้ง...แห่งพลังตัวตน...
หลังจากที่พยายาม นิ่ง..นิ่ง..ต้องใช้คำว่าพยายามล่ะคะ...สำหรับงานนี้ เพราะเป็นแบบทดสอบแห่ง
ชีวิตที่ยากพอสมควรสำหรับตน ในการแก้โจทย์ปัญหาให้กับชีวิตอีกครั้ง ทั้งที่ว่าโจทย์ลักษณะนี้ เรา
เคยฝึกฝนมาบ่อยมาก ....
...
ก็คิดว่าจะชำนาญ หรือเชี่ยวชาญในการแก้โจทย์...อย่างนี้
แต่พอเอาเข้าจริงๆ...ก็ทำได้อยากเหลือเกินคะ...เพราะมีเรื่องของอารมณ์แห่งฮอร์โมนเพศหญิงเข้ามา
เกี่ยวข้องด้วย...จึงแทบจะทำให้เพลี้ยงพล้ำ...ต่ออารมณ์และความรู้สึกตน...
...
อารมณ์ที่ว่า...นั้นเป็นอารมณ์แห่งความเบื่อหน่าย..และเหนื่อยล้า...อาจเป็นเพราะหลายปัจจัย หลาย
สาเหตุ..ที่ประเดประดัง...เข้ามา...เมื่อเราคิดว่าเรานิ่งพอได้ที่...จึงหันไปมองรอบด้าน...
...
พบว่า...มีมิตรที่ดี...รายล้อมอยู่อย่างอบอุ่น..และยื่นมือมา..ด้วยรอยยิ้มแห่งน้ำใจที่อบอุ่น..
แล้วทำไม...เราจะมามัว..พ่ายแพ้ต่ออารมณ์แห่งลบนี้เล่า...
จึงได้บอกตัวเอง...อีกครั้งว่า...
ก้าวเดิน..
เดินอย่างมุ่งมั่น...และระวังอย่างมีสติมากขึ้น...ในชีวิต
พร้อมที่จะเผชิญ...ทุกอย่าง..อย่างกร้าแกร่ง...อีกครั้ง...
ขอบคุณ...
มิตรภาพ...ที่ไร้เงื่อนไข..ทั้งเพศและวัย
ไม่มีแม้เงื่อนใดใด...เมื่อต้องมีการหยิบยื่นมิตรภาพให้แก่กัน...
พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้ครับ
นกแห่งความเศร้าบินวนเวียนบนศรีษะเราได้
แต่อย่าให้มันมาทำรังบนศรีษะเรานะครับ
ยิ้มๆ..มาเลยคะ..พี่เม่ย...
ขอบพระคุณมากนะคะ...พลังแห่งตนกลับมาอีกครั้ง...
กะปุ๋มชอบจังเลยคะ...
คุณเอก...เพื่อนที่แสนดี...
คุณยอดเยี่ยมมาก...แห่งอารมณ์ละเมียดละไม...
คุณเป็นคนแรกนะ...ที่เข้ามาทักและจับอารมณ์กะปุ๋ม...ได้...ในวันเหงา...เหงา...
....
แต่ตอนนี้...ซำบาย...
และจัดการกลับตนเองได้อีกครั้ง...
ผ่านไปได้อีก...บททดสอบแล้วคะ...
และต้องขยัน...ฝึกฝนลับคมแห่งจิต
เพื่อตั้งรับ...แบบทดสอบ...อื่นๆ...เข้ามาอีกครั้ง
...
ขอบคุณมากนะคะ...สำหรับกำลังใจที่งดงามท่ามกลางมิตรภาพที่ยังหลงเหลืออยู่...ในสังคม...
ขอคาระวะ...คะ..ท่าน Panda...
ผู้มีความเมตตา...อยู่เนืองนิจ...
น้อมรับ..และเป็นเกียรติอย่างยิ่ง...หากกะปุ๋มได้รับเลือกเป็นน้อง..ของท่านคะ...(ฮา...)...
....
ขอบพระคุณมากนะคะ...
สำหรับพลังแห่งใจ...
ดีที่สุด...เราต้องสร้างพลังนั้น...ขึ้นมาด้วยตัวเราเอง...นี่สิจึง...ถือว่า..."พลังแห่งตน"...
น้าน!...ท่านปภังกร...online...อยู่เช่นกัน...(ยิ้มๆ..)
....
ขอบพระคุณนะคะ...สำหรับการแวะมา...เพื่อเติมใจ...ให้ใจ...
...
มีคนมักบอกว่า...นักจิตวิทยา...(ทุกคน)หรือเปล่า...ไม่ทราบ...มักเป็นต้องทดสอบ...อารมณ์แห่งจิตตนเอง...เสมอ..
และกะปุ๋มเอง...ก็คิดว่าบางครั้ง...ตนก็เป็นบ้าง..เราจึงถูกอาจารย์...จับให้ฝึกฝนจิต...ตั้งแต่แรกเรียนเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน...
ไม่งั้นเราอาจเพลี้ยงพล้ำต่อชีวิตมากกว่านี้...เพราะชีวิตเราวนๆ...อยู่แต่ความทุกข์ของคนอื่น...จึงต้องพยายามสร้างพลังแห่งตน...ให้แข็งแรงเสมอ...เหมือนสร้างภูมิคุ้นกันประมาณนั้นแหละคะ...
ทุกๆ กรรมที่เราเจอทั้งดีและร้าย = แบบฝึกหัด ให้เราสะสมสติ ดูจิต ดูกาย ของเรา เพราะ เคล็ดลับการพ้นทุกข์อย่างถาวร คือ สติที่สะสมมากๆๆๆๆ จนกลายเป็นมหาสติ ฯ มหาสติฯนี้เอง ที่ปัญญาจะตามมา ตัดสังโยชน์ ขาดกระเด็น
ฟังเพลง Live & learn บ่อยๆนะ มีท่อนหนึ่ง ชื่อว่า "ตามความคิดสติเราให้ทัน"
เจ็บก็เพราะ ความคิด สุขก็เพราะความคิด
ทุกข์ก็เพราะ ความคิด
ความคิดนี่แหละ เป็น input เข้าไปกระแทกจิต จิตเกิดอาการ 1 ครั้ง ก็ต้องกลับมาเกิดอีกครั้ง
จิตว่าง ก็ เตรียมเข้านิพพานได้เลยครับ
อย่าอิน อย่าตามใจตนเอง อย่าหลงไปกับอำเภอใจ
มีสติ เฝ้าระวังความคิด อย่าให้ความคิดผสมกับจิตได้ ปล่อยจิตว่างๆ เอาสติไปควบคุมความคิด เอาสติไปควบคุมกาย จิตจะโล่งๆ โปร่งสบาย
รุ่งเช้าวันหนึ่งแจ่มใส...
เธอพาดวงใจ..ของเธอก้าวมา
แผ่วเบาเหมือนดังลมพา...
เธอเริ่มแสวงหาในสิ่งที่ควร.....
ในยามที่ท้อแท้...ขอเป็นแค่คนหนึ่ง...จะคิดถึง
...และคอยห่วงใย.....ในยามที่ชีวิต....หม่นหมองร้องไห้.....ขอเพียงมีใครปลอบใจสักคน....
ไป...ไป...ไปลง_รก..ซะเถิดที่รัก....ฉันจะลงโทษเธอ....เวลาของเธอหมดแล้ว....555
ร้องมาซะ 3 เพลงคงไม่ทำให้น้องกะปุ๋ม อาการหนักกว่าเดิมนะคะ ปนกันค่ะ...จิตแข็งแรง...จิตเพี่ยงพล้ำ
จิตปกติ....จิตกังวล.....แต่ก็แพ้จิตมุ่งมั่นไปในที่สุด
ขอบพระคุณ...อาจารย์วรภัทร์ (คนไร้กรอบ)..มากนะคะ..
สำหรับการเตือนสติ...
ที่เบิกปัญญา...สำหรับคนคนหนึ่ง...
กะปุ๋มพยายามฝึกฝนและเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาคะ...
ได้บ้างไม่ได้บ้าง...แต่ก็ไม่ท้อ...และพยายามฝึกฝนเสมอคะ
กระจ่าง...ใจ..คะพี่จิ๊บ...
กับการก้าวเดิน...อย่างไม่เหลียวหลัง...
หากจะเหลียว...ก็เพียงแค่หันมามอง...
เพื่อนำไปเป็นบทเรียนแห่งการเรียนรู้...ชีวิตต่อไป
เพื่อ...ปัจจุบัน
เพื่อ...อนาคต
555...
พี่จิ๊บคะ...กลับมาอีกครั้ง...
ชอบเพลงสุดท้ายของพี่จังเลยคะ...
...
ตอนนี้ก็ได้แต่เฝ้ามองความเป็นไป...ของความสมบูรณ์ของมนุษย์ที่วิ่งเข้าไปในวังวน...
ทำได้เพียงเรียงถ้อยคำตามกำหนด
อาจดูไม่งามงดอย่างที่หวัง
แต่ทุกถ้อยร้อยวจีมีพลัง
มอบข้ามฝั่งใจถึงใจในวันนี้
อาจารย์บวรคะ..ขอบพระคุณมากนะคะ...
เมื่อยามที่คนเรา...ต้องพบบทสอบแห่งชีวิต..
เมื่อไหร่...หากผ่านพ้นไปได้...ด้วยตัวเอง...
ชีวิตนั้นก็จะเจริญงอกงามขึ้น...คะ
