บ้านท้ายวัด
สองวันกับการช่วยกันมุงหลังคา...บ้านหลังน้อย
บ้านหลังนี้ก่อนหน้าปรับปรุง ถือว่าเป็นหลังที่ดูจะแย่กว่าหลังอื่นๆ เพราะเป็นหลังสุดท้ายที่เด็กๆ ต้นกล้าทั้งหลายช่วยกันทำ ที่นี่คือ ที่ฝึกฝนทั้งสำหรับเด็กและผู้มาปฏิบัติภาวนา ==> เราทุกคนต่างเป็นผู้ฝึกฝน
เมื่อหนึ่งปีก่อนหลวงปู่เมตตาให้พระอาจารย์ต้อนำพาเด็กๆ สร้างกฏิเพิ่มสามหลัง(งานสร้างกุฏิ) แต่ด้วยความเข้าใจผิดของบางกลุ่มที่มีมุมมองต่อเด็ก...ทำให้ต้องยุติการสร้างจึงได้สร้างขึ้นเพียงสองหลัง หลังที่สองนี้ถือว่าเป็นหลังที่เกือบจะไม่สมบูรณ์ ใครๆ เข้ามาก็ไม่อยากจะพัก บันไดก็ห่างขึ้นลงลำบาก ระเบียงฝนสาดและน้ำไหลเข้าไปในห้อง ห้องน้ำก็ใช้ไม่ได้ลาดน้ำไม่ลง พื้นไม้ก็ไม่เรียบมีเสี้ยนไม้เต็มไปหมด หน้าต่างก็ปิดไม่ได้ หลากหลาย...เรื่อง เป็นสถานะความกดดันมากมายต่อเด็กๆ ที่ถูกส่งตัวมาบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดที่วัด แต่...ข้าพเจ้ามักจะเรียกเด็กๆ เหล่านี้ว่า "ต้นกล้า"
"ต้นกล้า" อันเปรียบเสมือน ต้นเล็กๆ ที่เติบโตมาแล้วอาจโดยเพลี้ย โดนแมลง...รุมกัดกิน ก็คงจะเปรียบได้ดั่งยาเสพติดและความพลาดพลั้งในชีวิตของเขา แต่...โจทย์มีว่าทำอย่างไรเขาจึงจะเติบโตขึ้นไปได้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่กล้าแกร่งกับชีวิตไม่ไหวเอนไปตามสิ่งอันเป็นอกุศลที่เข้ามายั่วยุ
ข้าพเจ้าขอปวารณาตัวปรับปรุงบ้านหลังน้อยนี้
ค่อยๆคิด ค่อยๆ ปรับปรุง...และพัฒนา
แก้ไขทีละส่วนที่บกพร่อง เริ่มต้นจากบันไดก่อน เด็กที่ผลัดกันเข้ามาแต่ละรุ่นเขาจะได้รับโอกาสมาแต่งเติมแก้ไขให้บ้านหลังน้อยๆ นี้ค่อยๆ สมบูรณ์ขึ้น ห้องน้ำก็ต้องมาเทพื้นใหม่ แก้ไขชักโคก ติดตั้งไฟ บันได้ปรับขยับระหว่างขั้นในเรื่องความห่างและมีระดับเสมอกันปลอดภัยต่อการขึ้นลง หน้าต่างปรับใหม่ให้ปิดได้ ติดมุ้งลวดเข้าไป พื้นไม้ขัดถูให้เรียบ...
เทปูตรงบันได้และหน้าห้องน้ำทำให้มีลานพอนั่งทำภาระกิจได้หลายอย่าง และติดตั้งระบบไฟใหม่ ทำแบบค่อยๆ ทำ
วันไหนว่างๆ...สะดวกจากการงานข้าพเจ้าก็มักจะเข้าไปพักบ้านน้อยหลังนี้ และเลือกพักหลังนี้ จำได้ว่าเด็กที่ได้รับมอบหมายสร้างหลังนี้มีเจ้าชาตรี เจ้าโหยหรือท้อป ที่ต่างก็ดูไม่เอาไหน แต่พระอาจารย์ก็พยายามจะฝึกฝนเขาให้ได้เป็นงาน พอมีอะไรติดตัวออกไปบ้าง ที่สำคัญนี่คือ โอกาสของการได้สร้างกุศล
มีหลายรุ่นที่ได้ผลัดกันมาทำ...มาสร้างมาพัฒนา
รุ่น ๒๐ เองก็ได้มีโอกาสมาต่อเติมหลังคาด้านหน้าให้ เพราะฝนที่เทลงมาและสาดเข้าไปในห้อง รุ่นนี้เข้ามาทำสามสี่คน ในช่วงเวลาไม่กี่วันก็ทำเสร็จ สำหรับข้าพเจ้าแล้วมองว่าบ้านหลังน้อยนี้คือ ที่รวมแรงใจของคนที่ก้าวพลาดแต่ได้รับโอกาสได้แก้ไขและสั่งสมความดีในชีวิตของเขา
ด้านหน้าเป็นลานกว้างมองไกลออกไปเห็นทุ่งนาเขียวขจี
ด้านหลังโอบล้อมด้วยต้นไผ่ เสียงลำไผ่เสียดสีกันฟังแล้วไพเราะดั่งเสียงดนตรีขับขานและกล่อมเกลา เยื้องออกไปหลังกอไผ่มีที่เดินผ่อนกายและใช้เดินเพื่อการใคร่ครวญในตนเอง
เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๔ สิงหาคม หลังจากที่เด็กปรับปรุงบ้านเสร็จ มีแขกรายแรกมาเยือนข้าพเจ้าพร้อมน้ำดื่มอันชื่นใจ รอยยิ้มและเสียงสดใส (✿อุ้มบุญ ✿)
ที่นี่คือ ที่พักจิตพักกาย
เงียบและสงบ
กิจกรรมที่อยู่ที่นี่ คือ การพักเข้าไปในระดับของจิต และการฝึกฝนการใคร่ครวญทางปัญญา สลับการเขียนหนังสือ ชมธรรมชาติดื่มด่ำกับต้นไม้ และการเคลื่อนไหวของสัตว์ตัวน้อยๆ...
ตอนที่ยังเป็นโครงสร้าง...
เมื่อวันที่ ๑๓ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๓
ก่อนปรับปรุงด้านหน้า
ระเบียงไว้นั่งเล่น...สบายๆ...และใช้เป็นที่นั่งฝึกฝนความเพียร
นั่งเขียนหนังสือ...เป็นมุมที่ก่อเกิดสมาธิอันจดจ่อกับงานที่ทำที่อ่านเบื้องหน้า
ปรับปรุงใหม่...
รอยยิ้มเกิดขึ้นระหว่างผู้ทำและผู้ได้รับผลของการทำสิ่งนี้
เด็กๆ ทำเสร็จหน้าตาเขาสดชื่นสดใส ข้าพเจ้าเองก็รู้สึกดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสของเด็กๆ ต้นกล้า...
ทางเดินจงกลมข้างบ้านหลังน้อย ทางนี้เหมาะต่อการเดินพักผ่อน...และเส้นทางหนึ่งอยู่ด้านหลัง ทางนี้เหมาะต่อการเดินใคร่ครวญ
...ได้เดินผ่อนกายและใช้ในการใคร่ครวญในบางครั้ง
...
ปรับปรุงเสร็จ ๑๓ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ความเห็น (14)
- สวัสดีครับอาจารย์
- บ้านท้ายวัดใช้พักจิต พักกาย ละความวุ่นวาย พาใจให้สงบ
- ปัญหาเด็กใช้ยาเสพติด ป้องกันได้ถ้าเขาคิดว่า ตัวเขานั้นยังมีคุณค่า ที่จะไม่มายุ่งกับยาเสพติดครับ เพราะการมองว่าตัวเองไม่มีค่า รับรู้ว่าไม่มีใครห่วง ใครรัก ใครจะมาชักจูงไปทำอะไรก็ทำไป ให้ลองใช้สารเสพติดก็เอา
- เมื่อเสพแล้วทำให้สุขเคลิ้มชั่วคราว พอเหงาๆ ก็มีโอกาสกลับไปใช้อีก ปัญหาเด็กติดยา เป็นปัญหาที่หลายคนไม่อยากพูดถึง โดยเฉพาะพ่อแม่ลูกหลานติดยา ซึ่งที่มาขาดความสุขทางใจ ไม่ค่อยได้รับการเหลียวแลนั่นเองครับ
ใช่เลยค่ะที่วัดใช้หลักเมตตาธรรมคือ การเติมใจด้วยความรักค่ะ แววตาเขาก็มีประกายสุขใบหน้าอิ่มเอิบขึ้นค่ะ
"แม้ว่าบ้านจะอยู่ท้ายวัด แต่เชื่อว่า อยู่กลางใจของใครหลาย ๆคนค่ะ"
บรรยากาศสงบ เงียบ มากๆ ชอบมุ้งเทพธิดา (มุ้งสายบัว เอชื่อนี้ไหม) ค่ะพี่กะปุ่ม
...สวัสดีค่ะคุณกะปุ๋ม..ยายธีมาชื่นชมเจ้าค่ะ...อยากนำไปเป็นต้นแบบ..ในป่า..ยายธีเมืองกาญจน..กลับบ้านคราวนี้..จะนำตัวไปพบ..คุณกะปุ๋มเจ้าค่ะ..ยายธี
สวัสดีค่ะน้องกะปุ๋ม
มองแล้วมีความสุขจังค่ะ ... เรียบง่าย สงบ ร่มเย็น ชื่นใจ:)
ขอบคุณมากจ้ะติ๋ว หวังคงเป็นเช่นนั้น
ไม่แน่ใจนะคะว่าเรียกมุ้งสายบัวหรือเปล่าแต่พี่กะปุ๋มเรียก"กลด". จ้า
คุณยายธีมาพักด้วยกันนะคะ ^__^
สงบค่ะพี่หนูรี มาเที่ยวยโสธรไหมคะ
- เสื่อผืนหมอนใบแสนเรียบง่าย...
- พี่ชื่นชอบบรรยากาศอันเงียบสงบ...ให้ได้พักร้อนผ่อนคลายแม้ได้สัมผัสในเวลาอันสั้น
ดีจังเลยค่ะพี่โอวันไหนว่างๆ แวะมาอีกนะคะ เมื่อวานอิ่มใจมากเลยค่ะ ขอบพระคุณพี่โอที่นำพาไปถึงส่วนด้านในที่หลวงปู่สรวงท่านเมตตาชี้ทาง
สวัสดีค่ะ
แวะมาชื่นชมด้วยคนค่ะ
บรรยากาศ ร่มรื่น วิเวกดีจังค่ะ
เหมาะในการฝึกกาย ใจ ดีมากเลยค่ะ
พักกายพักใจ. เตรียมพร้อมต่อการฝึกฝนทางปัญญาในชีวิตประจำวัน