ความเจริญไม่ได้อยู่ที่กาลเวลา หากแต่อยู่ที่ใจ
วันนี้จิปาถะหลากหลายเรื่อง หลังจากรับอาหารเช้าเสร็จข้าพเจ้าออกไปซื้อของที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยซื้อลองไปที่โลตัสเปิดใหม่ในอำเภอไม่ไกลมากนัก ได้เจ้าติ๋วมาคอยเกื้อกูล พิจารณาแล้วติ๋วนี่เขาติดตามข้าพเจ้ามาหลายปีมากลงจิตลงใจด้วยกันร่วมทุกข์กันมาก็หลายครั้ง เดิมทีเป็นลูกศิษย์ของเพื่อนที่รู้จักแต่ตอนนี้เรามาสนิทกันมากกว่า
ติ๋วเขาสนใจเส้นทางแห่งมรรคผล รู้จักกันไม่นานพี่ชายของเจ้าติ๋วก็บวช เจ้านี่ก็ตั้งใจปฏิบัติฝึกฝนตนเองไม่ต่างจากพี่ชายหนักเอาเบาสู้หลงๆไปบ้างก็ไปดึงกลับมาได้ ความหลงส่วนใหญ่ก็จะไปในทำนองเคลิบเคลิ้มกับความเป็นตัวกูของกูเสียมากกว่า ความลุ่มหลงหรือโมหะนี่เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนและหน้ากลัว แต่สำหรับประสบการณ์ของข้าพเจ้าเพื่อให้ปลอดภัยที่สุดคือ การมีครูบาอาจารย์และอยู่ในความดูแลของท่านทำให้เราปลอดภัยจากการหลงไปในที่ต่างๆ(ตัวจิตนี้เป็นตัวหลง) ยิ่งหากว่ามาถึงจุดๆหนึ่ง ผู้คนมักจะหลงไปว่าฉันนั้นเป็นคนดีคนเลิศคนประเสริฐใครบอกก็ไม่ฟังใครเตือนก็ไม่เชื่อ เชื่อตัวกูเสียละมากกว่า เจ้าอาการเหล่านี้ข้าพเจ้าก็เคยเป็นโชคดีที่ว่ามีครูบาอาจารย์ที่ดีและน้อมใจลงให้ท่านเสมอมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านเอ่ยกล่าวนั้นดีเสมอ จึงพอเป็นผู้เป็นคนบ้าง
เมื่อก่อนนี้จะไม่กล้าบอกใครๆ ว่าเรานั้นปฏิบัติธรรม เพราะละอายใจที่จะบอก เพราะรู้อยู่ในตัวเองว่าตนเองนี้ยังเป็นผู้ที่ต้องฝึกอยู่ และยิ่งตระหนักรู้มากเท่าใดก็ยิ่งเร่งเพียรภาวนาฝึกฝนในตนเองอย่างไม่ย่อท้อและไม่มีลืมวันเวลา เพราะเกรงเหลือเกินว่าจะตายก่อนจะเสียชีวิตก่อนจะยังไม่สามารถทำเต็มที่ ใจยังหมองและขุ่นมัว ยังไม่รู้ซึ้งเข้าไปในจิตในใจตนเอง
เวลาที่มีคนถามว่าถือศีลและปฏิบัติธรรมเหรอข้าพเจ้าก็มักจะปฏิเสธและจะบอกต่อใครว่าเปล่า แต่กำลังลองฝึกฝนตนเองตามศีลข้อต่างๆ อยู่ ปฏิบัติตนเองตามธรรมข้อต่างๆ อยู่ ไม่กล้ายอมรับต่อตนเองว่าเป็นผู้ถือศีลหรือธรรม เพราะดูยิ่งใหญ่และละเอียดอ่อน ข้าพเจ้ายังเป็นผู้เรียนรู้ตัวน้อยๆ ที่ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย
ตอนสายๆ หลังจากกลับมากจากข้างนอกข้าพเจ้ามานั่งเขียนหนังสือต่อสักพักก็ให้เด็กๆ ต้นกล้าฟื้นฟูฯ มาช่วยยกโต๊ะ กว่าจะได้ที่ได้ทางก็ทำเอาเด็กบ่นโอดครวญ น่ากว่าอะไรจะหลงตัวก็ต้องผ่านบททดสอบพอสมควรล่ะน่า แต่ก็เหมาะนี่เป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้ลงมานั่งทำงานข้างล่าง นี่เป็นสถานที่ทำงานที่ดีเยี่ยมเลย ได้นั่งเขียนหนังสืออ่านหนังสือและเดินจงกลม นี่คือสนามแห่งการงานอันเป็นการงานที่ฝึกฝนเรียนรู้เข้ามาในจิตในใจตนเอง
บ้านหลังเล็กๆ แต่อบอุ่นร่มรื่น เงียบสงบเหมาะและเอื้อต่อการดูจิตดูใจของตนเอง
แม่เคยถามว่า อยู่ที่นี่กับที่บ้านต่างกันอย่างไร ข้าพเจ้าบอกว่าต่างตรงความเงียบหากแต่ไม่วังเวงเหมาะสมอย่างยิ่งต่อการทำงานและเร่งทำความพากเพียร เอ่ยถึงแม่แล้วก็รู้สึกปิติซาบซึ้งใจตกมาปีนี้ดูแม่ปลาบปลื้มกับเส้นทางการปฏิบัติของลูกมากเลย หลายปีผ่านมาความอดทนเป็นตัวบ่งชี้ว่าผลลัพธ์ที่ดีนั้นเป็นอย่างไร และที่สุดแม่ก็คือครูผู้สอนให้ลูกมีความอดทนและมุ่งมั่นต่อเส้นทางและเป้าหมายที่ตั้งไว้ของชีวิต
ช่วงบ่ายข้าพเจ้าได้หนังสือจากพระอาจารย์มาศึกษา ว่าด้วยเหตุอันใดในปัจจุบันนี้สมณะทั้งหลายจึงได้ย่อหย่อนต่อข้อปฏิบัติ เปิดเจอหน้าที่ตนเองพับไว้แต่ยังไม่ได้อ่าน ความมีว่า
"ยาวกาลิก เป็นของที่ใช้บริโภคเป็นอาหาร ตั้งแต่เช้าถึงเที่ยงวันมีโภชนะทั้ง๕ คือ ข้าวสุกที่หุงจากธัญญชาติทั้งหลาย๑ ขนมกุมมาส เป็นของทำด้วยแป้งหรือด้วยถั่วงา มีอันจะบูดหรือล่วงคืนแล้ว๑ สัตตุคือ ขนมแห้ง เป็นของไม่บูด๑ ปลา๑ เนื้อ๑ นอกจากนี้ยังมี นมสด นมส้ม ของขบเคี้ยว คือผลไม้และเง่ามีมันเป็นต้น
ยาวกาลิกนี้ พ้นกำหนดเวลาแล้ว ภิกษุฉันให้ล่วงลำคอ ต้องอาบัติปาจิตตีย์ด้วยวิกาลโภชนสิกขาบท รับประเคนแรมคืนแล้วฉันในกาลแห่งวันรุ่งขึ้นเป็นต้นไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์ด้วยสันนิธการสิกขา"
สมณะส่วนใหญ่บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวไปปลงอาบัติเอาเพราะนี่ถือเป็นอาบัติเล็กน้อย
เวลาที่ข้าพเจ้าได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกสลดใจ เล็กน้อยๆ หลายครั้งก็รวมเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ และแม้เพียงเล็กน้อยนี้ยังปฏิบัติไม่ได้แล้วเรื่องใหญ่หรือละเอียดกว่านี้จะปฏิบัติได้อย่างไร ถือว่าเป็นความย่อหย่อนยิ่งนัก และหลายๆ ครั้งได้ยินนักทฤษฎีทางพุทธศาสนามักกล่าวว่า ศีลเป็นเพียงกุศลโลบายที่พระพุทธองค์ท่านนำมาใช้ฝึกพวกเรา เพราะฉนั้นอย่าไปเคร่งเอาจริงเอาจังมันมาก ก็แล้วหากว่าเป็นกุศลโลบายแล้วเรายังฝึกไม่ได้นั่นก็ไม่ได้เรียกว่าเดินตามเส้นทางแห่งพระพุทธองค์ ศีลในผู้ที่ฝึกได้แล้วจะรวมเป็นหนึ่งคือเป็นศีลที่ใจ ใจนี้จะไม่นำพากายไปสู่การกระทำที่ล่วงล้ำออกไปจากศีล
ผู้ที่ฝึกตนเองได้ดูไม่ยาก แนวทางท่านจะเป็นผู้ที่มีจิตใจมั่นคง ไม่หวาดกลัวต่อความถูกต้องแต่เกรงกลัวและละอายใจต่อสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลาย และมีความกล้าหาญต่อการเดินไปในเส้นทางแห่งศีล สมาธิ และปัญญา
เสียงแห่งลำไผ่เสียดสีล้อเล่นกับสายลม ไก่ขันล้อรับกัน แสงแดดอ่อนๆ หลังจากที่กวาดใบไม้และลานโล่งอาจดูกวาดยากเพราะชื้นและใบไม้ยังเปียกแฉะ แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ละทิ้งความเพียรคงยังทำหน้าที่ต่อเพราะหากว่าไม่ทำวันนี้แล้วเราจะไปทำวันไหนไม่นำพาตนเองไปสู่ความเป็นผู้ประมาท ทอดสายตามองออกไปตามแสงแดดรำไรระลึกถึงเร่ื่องราวมากมายที่ผ่านมาช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้ผ่านเรื่องต่างๆมาและ็โชคดีอีกเช่นกันที่ได้เจอเส้นทางแห่งความงามอันนำไปสู่การเจริญในจิตในใจสิ่งใดหนอที่หนุนนำมาให้ชีวิตได้เป็นเช่นนี้ ไม่ปล่อยชีวิตให้หลงใหลไปตามสิ่งต่างๆอย่างเนิ่นนาน
ความเย็นในใจ เคลื่อนตัวมาแทนความห่วงหวงทั้งหลาย ไม่รู้สึกกังวลเพราะทุกอย่างของชีวิตผ่านการกลั่นกรอง ใคร่ครวญ และการลงมือทำเต็มที่ต่อสิ่งต่างๆ ทุกเรื่องราวและต่อทุกสรรพสิ่ง ไม่มีคำว่าเสียดายหรือเสียใจมีเพียงแต่การรับรู้และก้าวเดินต่อไปอย่างรู้ตัวเท่านั้นเอง
...
๑๗ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ความเห็น (2)
อนุโมทนาในความตั้งใจอันดีในการปฏิบัติธรรมค่ะ
Ka-Poom
สวัสดีค่ะ ยินดีด้วยค่ะคุณโชคดีมากที่ละวางสิ่งรอบตัวได้
"....โชคดีอีกเช่นกันที่ได้เจอเส้นทางแห่งความงามอันนำไปสู่การเจริญในจิตในใจสิ่งใดหนอที่หนุนนำมาให้ชีวิตได้เป็นเช่นนี้ ไม่ปล่อยชีวิตให้หลงใหลไปตามสิ่งต่างๆอย่างเนิ่นนาน....
อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ