วันนี้ช่วงสายได้มีโอกาสสนทนากับสุภาพสตรีท่านหนึ่งที่เป็นมิตรกันมาตลอด...ในหัวอกแห่งความเป็นลูกผู้หญิง..
ดิฉันได้ติดตาม...เรื่องราวของเธอมาตลอด...เธอมีชายคนรักที่ศรัทธามาก...ที่เฝ้ารอคอยมาตลอดสิบปี...โดยที่ชายคนรักนี้สัญญาว่าจะแต่งงานและมีครอบครัวด้วย...โดยที่ชายคนนี้แต่งงานมีครอบครัวแล้วและมีลูกสาวหนึ่งคน...แต่เธอคนนี้ก็เฝ้ารอมาตลอด...
เธอทำทุกอย่างเพื่อรอคนที่รัก..แม้สังคมจะตราหน้าเธอว่าอย่างไรก็ตาม แต่เธอก็ยังศรัทธา...ในรักนั้น
...
ในยามที่เขาทุกข์ท้อมา...เธอคนนี้จะคอยเฝ้า...ดูแล
ในยามที่เขาเจ็บป่วยไม่มีใคร...เธอคนนี้..ก็คอยห่วงใย...อย่างไร้รังเกียจ...
ด้วยหัวใจแห่งรัก...เธอยอมทนทุกข์และถูกกระทำ...เรื่อยมา...
...
ชายคนรักของเธอ...ยังคงวิ่งแสวงหารัก...จากหญิงอื่น..เสมอโดยใช้ภาพแห่งการทำงานและความมีอุดมการณ์เป็นเครื่องมือในการแสวงหาความรักที่จะมาเติมเต็ม...
...
ภรรยาและลูกสาวก็อยู่เงียบๆ...ที่บ้าน โดยเขาสัญญาว่าในชีวิตจะไม่เลิกลากับภรรยาแต่ขอทำงานตามอุดมการณ์ ซึ่งภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง...และกับเธอคนนี้เขาก็ยังให้ความหวัง...มาตลอดว่ารอลูกสาวโตเขาจะจัดการให้เรียบร้อย...โดยการหย่ากับภรรยา
ด้วยหัวใจแห่งรัก...เธอก็รอ...รอเพราะรัก...ทำทุกอย่าง แม้แต่การกู้หนี้ยืมสิน..หาเสื้อผ้าราคาแพงให้เขาสวมใส่...หาเงินใส่กระเป๋าให้เขา ...ก่อนหน้านี้เขาเป็นเพียงผู้ชายเฉยๆ..คนหนึ่งที่มาดูดีขึ้นเพราะผู้หญิงคนนี้จัดสรรหาให้...
...
แต่ตลอดเวลา...เขาคนนั้นก็ไปหลอกล่อผู้หญิงอื่นให้มาติดกับแห่งพันธการในรักของเขา...เขาจะไปบอกกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตว่า"เขาแยกทางกับภรรยาแล้ว"...ภรรยานอกใจไปมีชู้...หรือหากใครทราบเรื่องของผู้หญิงคนนี้อีกคนของเขา...เขาก็จะบอกต่อสังคมว่าเธอเป็นคนไม่ดี ทั้งๆที่เธอคอยช่วยเหลือเขาทุกอย่างทั้งทรัพย์สมบัติและสิ่งของทางวัตถุที่เขาอยากได้ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือ โน๊ตบุ๊ก หรืออะไรอีกหลายอย่าง...เธอเล่าให้ฟังว่า..."ใครจะว่าโง่ก็ตามหากแต่เราได้รัก...เราก็ขอยึดมั่นในรักนั้น"...
...
เขามีผู้หญิงใหม่คนแล้วคนเล่า...หลอกล่อให้มารัก...และหากผู้หญิงใหม่ที่มารักเขารู้ความจริงทุกอย่างและขอเลิก...เขาก็จะบอกต่อสังคมว่าผู้หญิงคนนี้นอกใจ..ไปมีคนรักใหม่...เขาถึงต้องซมซานปวดร้าวใจอยู่เฉกเช่นนี้ และก็จะมีผู้หญิงคนใหม่เข้ามาเห็นใจ ปลอบประโลมและเขาก็จะบอกเธอคนใหม่อีกครั้งว่า..."ผมรักคุณ"...และผู้หญิงคนใหม่นี้ก็จะติดกับเข้าไปในวังวนของเขาอีกคน...
ฟังดูเหมือนเป็นวัฏจักรแห่งวังวนของความรัก
แต่ดิฉันมองว่าเป็นเรื่องกรรมที่ติดพันกันมาตั้งแต่ชาติก่อน...ที่ต้องมาชดใช้กันในชาตินี้...
ฉันได้บอกผู้หญิงคนนั้นไปว่า...ให้อภัยและอโหสิกรรม...ต่อผู้ชายคนนั้นเสียเถอะ...เพื่อที่เธอจะได้สบายใจ...และยืนอยู่อย่างยืนหยัดอย่างทรนงด้วยหัวใจแกร่งแห่งความเป็นลูกผู้หญิง...
แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกกังวลตามมา คือ...ผู้ชายคนนี้มีลูกสาว...กรรมทุกอย่างที่เขาทำต่อผู้หญิง..สักวันผู้ที่รับกรรมนั้นอาจเป็นลูกสาวที่ผูกพันกันด้วยสายใย...แห่งจิตของความเป็นพ่อลูก...สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ที่บอกเธอคนนั้นไป คือ...การเฝ้ามองความเป็นไปของเขา...ในจุดที่สิ้นสุดแห่งชีวิตว่าจะจบลงเช่นไร...
ด้วยหัวใจรักที่ศรัทธาต่อชีวิต...จึงขออนุญาตคนต้นเรื่องนำเรื่องราวมาบันทึกไว้เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนคนอีกหลายคนที่กำลังตกลงไปติดบ่วงแห่งกรรมนั้น...
นิภาพร ลครวงศ์
13 สิงหาคม 2549
ผู้หญิง มักศรัทธาในรักเสมอ และทุ่มเทให้ความรัก แต่ผู้ชายมักแสวงหาความรักและผลประโยชน์จากผู้หญิงที่มารักตน ผู้ชายคนนี้สักวันเขาจะได้พบสัจจธรรมแห่งชีวิตของเขาเอง เชื่อว่าอย่างนั้น แม้เขาจะวิ่งหาและทำลายเพศแม่อย่างไรก็ตาม
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้หญิงทุกคน
"คุณไม่แสดงตน"
ขอบคุณนะคะ...ที่มาร่วมรับรู้และทิ้งรอยไว้...
ทีแรกตั้งใจว่าจะเขียนหลายตอน...คะ..
แต่เกิดเปลี่ยนใจ...เพราะเชื่อในเรื่องกฏแห่งกรรมคะ...
และเชื่อในเรื่องของความจริงก็คือความจริง...
เราต่างหลีกหนีความจริงไปไม่พ้นคะ...
คุณขจิต...มิตรแท้..(แต่ไม่ประกันภัย)
ขอบพระคุณอย่างยิ่ง..ในตัวแทนของบุรษเพศ...
ที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น...
ที่กะปุ๋มตัดสินใจเขียนบันทึกนี้...เพื่ออยากตีแผ่...ชีวิตของใครคนหนึ่ง...เพื่ออาจหยุดยั้ง..ไม่ให้เขาไปทำร้ายใคร...อีก..ต่อไป...
แต่...ไม่ทราบว่าจะได้ผลหรือไม่...รอกฏแห่งกรรมเท่านั้นแหละคะ....
....
ก็ได้แต่หวังว่า...หากเขาคนนั้นได้มีโอกาส...มาเจอบันทึกนี้...อาจได้คิด...และกลับคืนสู่ครอบครัวที่แท้ของเขา...สงสารภรรยาและลูกของเขาคะ...
ขอบคุณสำหรับมิตรไมตรีที่ดีคะ...
กะปุ๋ม
ทำไมอ่านแล้วมันเศร้าอย่างงี้
คนเราหลอกลวงกันได้มากมายขนาดนี้เลยหรือ แล้วทำไมอีกคนต้องยอมเป็นผู้ถูกกระทำขนาดนั้น
เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ผจญอยู่มันไม่ดี มันไม่ใช่ ก็จงถอยออกมานะคะ เป็นกำลังใจมห้กับทุกคน ทุกฝ่าย
มนุษย์ทุกคนย่อมมีศักดิ์ศรีของตน เพราะฉะนั้นจงยึดมั่นในศักดิ์ศรีตนเอง
ขอบคุณ..นะคะ..Dr.Ka-Wa-O
หวังว่าเรื่องเล่านี้...จะสามารถสะท้อนอะไรได้หลายอย่าง...กะปุ๋มเชื่อว่าผู้หญิงนั้นต่างเข้มแข็ง...เชื่อและศรัทธาในรัก...เสมอ...
...
ผู้หญิงคนนั้นเธอสัญญาว่าเธอจะเข้ามาเรื่องเล่าของเธอเอง...เพื่อหวังไม่ให้ผู้หญิงอีกหลายๆ คนต้องตกเป็นเหยื่อในห้วงแห่งความรักนั้นของเขาอีก...
ขอบคุณคะ...
การที่ชายคนนี้...ยืนอย่างสง่า...ในท่ามกลางสังคม..พร้อมตอบคนรอบข้างว่า "ผมเป็นผู้มีความรู้...และอุดมการณ์"....แต่มีผู้หญิงอีกหลายคนที่ต้องกล้ำกลืนน้ำตา...กับการแสวงหาเกียรติยศและชื่อเสียงของชายคนนี้...
....
ได้โปรด...กลับคืนสู่ครอบครัว...
และให้ความรักแก่ลูก...มากกว่าการแสวงหาเถอะ...
ด้วย...จิตปรารถนาดี...
แด่..เพศพ่อ...
ขอบคุณคะที่แวะเวียนมา...น้องชาย (แอบแซวคะ)
จริงแท้แน่...ทุกอย่างปรบมือข้างเดียวไม่ดัง...
หากแต่ต้องไตร่ตรองว่าที่ทำลงไปเพราะอะไร...
เรื่องของความรัก..ไม่มีใครมากะเกณฑ์ได้...นอกจากตัวเราเอง...
...
ความรักไม่มีถูกไม่มีผิดคะ...
แต่หากเมื่อผิดศีลธรรม...ขอคงต้องจบ (ทัศนะส่วนตัวน่ะคะ...)
ขอบคุณ Dr.Ka-Poom ค่ะ...ที่เข้าไปเชิญชวนมา
เชื่ออย่าง คุณ "ขจิต" ค่ะ
Kapoom เพื่อนผู้เป็นที่รักยิ่ง รักเพื่อนที่มีเมตตา รักเพื่อนที่เข้าใจและพร้อมที่จะจากมา เธอทำถูกแล้ว เดินมาสู่หนทางที่ควรเดิน ชีวิตเป็นของเราเอง วันนึงคู่แท้ต้องมี เค้าต้องมา รอคอยด้วยหัวใจเถอะเพื่อน
ความรักบางครั้งก็เป็นสุข...
บางครั้งก็แสนทุกข์..
การแต่งงานไม่ใช่ที่สิ้นสุด...
ก่อนมีเค้า ชีวิตเราก็เดินคนเดียว ถ้าจะต้องเดินคนเดียวอีกครั้งก็ไม่ต่างกัน
รักเพื่อนที่เพื่อนเป็นแบบนี้ที่สุด
หากเขารักและศรัทธาในรัก ศรัทธาที่จะรอคอยคนที่รัก...ต่อให้เอาช้างมาฉุดยังห้ามรักไม่ได้เลยค่ะ
ก็คงตอบได้อย่างเดียวแหละคะว่า...เป็นกฏแห่งกรรม...
กรรมทั้งสองฝ่าย...หรือร่วมอีกหลายๆ...ฝ่าย...
หากเราเพียงรู้...และรอ...รอเพื่ออะไร...รอเพื่อให้อีกฝ่าย...ทำร้าย...อีกฝ่าย...
ขอบคุณ คุณ vij ที่มาช่วยเติมเต็ม...หวังว่าคงนำไปเป็นอุทาหรณ์..ต่อๆ..ไปได้นะคะ
ขอบคุณคะ..."เพื่อนที่ยังอยู่ในหัวใจ"...
เป็นเพียงเรื่องเล่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่าให้กะปุ๋มฟังตลอด 7-8 เดือนที่ผ่านมาที่เฝ้าติดตามเรื่องราว และความเป็นไปของเขาเหล่านั้น...
....
เห็นใจทุกฝ่ายคะ...และตอนนี้กำลังทราบมาว่า...วังวนนั้นกำลังหมุนวน...อยู่...และเริ่มมีเหยื่ออารมณ์รายใหม่เข้ามา..เพราะหลงติดบ่วงแห่งห้วงอารมณ์...
หากเธอหรือเขาใช้ปัญญามากกว่าอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง...ก็จะดี..ยิ่งต่อชีวิต...
เชื่อว่ากะไรคะ...คุณขจิต...
หากเชื่อในกฏแห่งกรรม...กะปุ๋ม..ก็ขอชื่นชม...
เพราะตน...ก็เชื่อเฉกเช่นกัน...
ใครที่มักล้อเล่นในความรัก...
ก็มักจะได้รับ...ผลกรรมแห่งความไม่จริงแท้ต่อรักนั้นคะ....
ขอบคุณนะคะที่แวะมาอีกรอบ...
น่าคิดคะ...คุณจ๊อด...รักแท้..หายาก...
แต่เมื่อหาเจอแล้ว...ก็ยังยากที่จะรักษาไว้ได้...
ไม่มีใครหนีพ้นกฏแห่งกรรมนี้ได้...
ราตรี..สวัสดิ์นะคะ...สำหรับค่ำคืนนี้...
คุณ Dandelion1
วันนี้คือวันที่กะปุ๋มปลอดโปร่งมาก ได้คุยกับสุภาพสตรีท่านนี้อีกครั้ง ถึงเรื่องราวต่างๆ และความจริงที่ผู้ชายที่ไม่เคยซื่อสัตย์ในรักคนนี้...และความเป็นไปกับผู้หญิงที่เป็นเหยื่อรายใหม่ของเขา...
...
รู้สึกสงสารแต่ภรรยา และลูกสาว...
ช่างเป็นเวรกรรมจริงๆ...
กฏแห่งกรรม...หากใครไม่เชื่อแต่กระปุ๋มเชื่อคะ...
...
น้ำ............ใจแท้นิ่งใส แลเห็น
ไหล..........แรงกระแทกจิตกระเด็น หลุดหาย
นิ่ง............จิตนิ่งอย่างควรเป็น เดิมแท้
ตื่นแท้ รู้แท้ แล้วไซร้ เบิกบานใจไม่อาวรณ์
พี่ หรอย
แวะมาอ่านหลายรอบ แต่ไม่ได้ออกความเห็น...และยังไม่ขอออกความเห็น เรื่องของความรักเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนจัง บางทีก็ดูจะรู้สึกเหนื่อยๆ เมื่อคนเราต้องพยายามทำอะไรมากๆ เพื่อที่จะครองความรักนั้นไว้ ความรักมันน่าจะมีความสุขมากกว่าที่ต้องอดทนไม่ใช่รึ
เฮ้อ ๆๆ
พี่หรอยคะ...
ดีใจมากเลยคะ...ที่มาพบรอยของพี่ชายมาทิ้งไว้ให้สะกิด...
"น้ำไหลนิ่ง"...คือ สิ่งย้อนกลับที่มาช่วยให้ทบทวนแห่งสติ...และจิตวิญญาณ...ตนอีกครั้ง
...
ตอนนี้ตื่นแท้...แน่แล้วไม่อาวรณ์...ด้วยจิตที่นิ่ง...ไม่ขุ่นมัวอีกต่อไป
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
คุณ IS...
จริงแท้เรื่องราวแห่งความรัก...เป็นสิ่งที่สวยงาม
หากเมื่อใดที่คนเรารักแล้ว...และหวังแห่งการครอบครอง..ไปถึงจิตวิญญาณกันและกัน...เมื่อนั้นรักที่ว่าบริสุทธิ์ก็ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม