โกรธมาก...
มี case หนึ่งที่ได้ให้การช่วยเหลือ...เป็นผู้หญิง วิเคราะห์บุคลิกภาพแล้วพบว่าเธอเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย ไม่ค่อยพูด และติดขี้อาย ไม่ค่อยกล้าคุยกับคนแปลกหน้า ค่อนข้างที่จะไม่ไว้ใจคนอื่น เธอมาพบดิฉันเพราะรู้สึกว่าไม่สามารถจัดการกับอารมณ์และความคิดของตนเองได้ เธอมองว่าเธอเองมักตกเป็นทาสอารมณ์ของตนเองเสมอ..
เวลาโกรธ...ก็จะโกรธมาก...โกรธจนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้ ซึ่งขัดกับบุคลิกภาพปกติของเธอ บางครั้งเธอบอกว่าโกรธจนคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างลงไปเพื่อให้ตนเองรู้สึกดีขึ้น ซึ่งมักจะแสดงออกมาในการทำลาย เช่น การขว้างปาสิ่งของ ... หรือบางครั้งที่โกรธมากจนจัดการอะไรไม่ได้...ก็จะร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น...สักพักใหญ่ๆ อารมณ์นี้ก็จะคลายลง สิ่งที่เธอกังวลมากก็คือ เธอเกรงว่าเวลาโกรธมากขณะนั้นความยับยั้งชั่งใจแทบจะไม่มี เธอเกรงว่าจะทำอะไรที่รุนแรงลงไป...โดยที่เธอไม่รู้สึกตัว
การช่วยเหลือที่ดิฉันได้ใช้เป็นแนวทาง...อันดับแรก คือ การที่ทำให้เธอไว้วางใจและเปิดเผย โดยการกระตุ้นด้วยการซักถาม ท่าทีที่ใส่ใจ เพื่อเอื้อให้เธอได้ผ่อนคลายมากที่สุด สำหรับ case นี้ดิฉันใช้แบบประเมินบุคลิกภาพร่วมด้วย แรกๆ เธอค่อนข้างจะเงียบ ไม่ค่อยเปิดเผย ดังนั้นการใช้แบบประเมินนี้จะทำให้รู้จัก case ยิ่งขึ้นเพื่อนำไปสู่การ approach case ได้ดีที่สุดในสภาวะแรกพบ...
....
สิ่งที่ทำต่อมา คือ ให้ case ทำ relaxation หรือการผ่อนคลายความเครียด ซึ่งก็มีหลายวิธี ที่ให้เธอเลือกและเหมาะสมกับจริตของเธอเอง สำหรับ case นี้เธอเลือกใช้การฝึกสมาธิ ดังนั้นเราจึงเลือกที่จะฝึกไปพร้อมกัน ให้เธอได้เรียนรู้ในการสังเกตลมหายใจ ... และฝึกควบคุมลมหายใจ โดยเฉพาะในยามที่เธอโกรธ... การที่จะทำให้อารมณ์โกรธนั้นลดลงได้..นั่นก็คือ การควบคุมลมหายใจ เพราะเวลาที่คนเราโกรธนั้นมักจะหายใจตื้น ไม่เต็มปอด และหายใจถี่ๆ...ดังนั้น หากลองสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ช้าๆ...และหายใจออกช้าๆ...ให้ผ่อนคลาย...และคลาย..คลายลงเรื่อยๆ..ก็จะสามารถปรับระดับอารมณ์แห่งความโกรธให้ลดลงมาได้...
เบื้องต้นนี้...ที่ให้ case ช่วยเหลือตนเอง คือ การฝึกลมหายใจ..ตามลมหายใจ...
แนวทางการช่วยเหลือต่อไป...คือ การช่วยกระบวนการทางปัญญาปรับกระบวนการคิด...อย่างพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ใหม่...ต่อเหตุการณ์หรือตัวกระตุ้นที่ก่อให้เกิดอารมณ์โกรธ...
ความเห็น (5)
เป็นอีกแนวทางหนึ่งที่อาจลองนำไปใช้ นอกจากการสะกดอารมณ์แล้วเดินหนีไป...
ขอบคุณ "คุณmoomi"มากนะคะที่มาช่วยต่อยอด...แนะ..เสนอวิธีเพิ่มเติม...
ใช่แล้วคะ..สะกดอารมณ์ เดินเหนี ... แต่ไม่เก็บไว้ใส่ใจนะคะ...เพราะสักพักอารมณ์นี้จะหายไป...หากแต่เมื่อใดที่เราเก็บไว้...มันก็จะสะสมพอกพูกทวีคูณ...และรอวันที่จะปะทุออกมา...
นำ case มาเล่าเรื่อยๆนะคะ
เวลาโกรธแล้ว ต้องหายใจลึดๆ ใช่ไหมค่ะ
อ่านแล้วจะได้ช่วยสอนตัวเองให้พยายามไม่ให้โกรธบ่อย หรือโกรธแล้ว พูดอะไรไม่เหมาะสมค่ะ
ขอบคุณคะ...คุณพี่ใบบุญ...มากนะคะ
ใช่คะใช่....อย่างงั้นแหละคะ...หายใจเข้าลึกๆ...ช้าๆ...
และหายใจออก...ช้าๆ.....
บอกกับตัวเองว่า....สบาย....ผ่อนคลาย....
ทำจน...ระดับความกดดันในใจ...ลดลง...
จึงค่อยคลี่คลาย...ปัญหานะคะ...
ปัญหาเราต้องคุยยามที่ไม่มีอารมณ์....นะคะ