ชีวิตของคนเรานั้น เปรียบเสมือนการเดินทาง ที่ไม่เคยหยุดนิ่ง...ต่อกาลเวลา ...
..............
หากจะหยุดก็ต่อเมื่อ ลมหายใจนั้นได้เลือนหายไป...
เรามักลืม...ลมหายใจ เพราะมัวปล่อยจิตนั้นวุ่นไป...ความเป็นไปรอบด้าน...ตลอดเวลา
หากเมื่อบางครั้ง...บางครา..หันกลับมาใส่ใจ...ในลมหายใจ..ของเราเอง...
เราจะพบว่า...เรายังเหลือสิ่งมีค่าให้ต้องเรียนรู้ ต่อ"ชีวิต"...อีกต่อไป
ถนน...บางครั้งก็คราคร่ำด้วยรถ...
แต่บางครั้ง...ก็นิ่ง...รอการเคลื่อนไหว...
ในการมา...ของรถ...และผู้คน...
บางห้วงแห่งอารมณ์...
รอคอยการมา...
หากบางห้วงอารมณ์...
ดำเนินไป...ตาม"ชีวิต..แห่งวิถี"....
ไม่มีอะไรแน่นอน...และแน่นอน...
หากแต่ปล่อยเป็นไป...ตามท่วงทำนอง...
แห่งการเดินทาง...ของชีวิต
ขอบคุณ..พี่เล็กมากนะคะ...
เห็นหลังอยู่ไวไว...ที่ชุมชนคนชุดเขียว...
ไฉน...มาถึงที่นี่เร็วจังเลยคะ...
มาตามเส้นทาง...
ที่กะปุ๋ม...พามาหรือเปล่าคะ...
..........
ทุกอย่าง..
เกิดขึ้น คงอยู่...และดับไป...
ไม่มีอะไรแน่นอน...
ขอบพระคุณท่านอาจารย์ Panda มากคะ...
ขอไม่น้อมรับการถ่ายทอดวิทยายุทธนะคะ....กะปุ๋ม...เป็นเพียงแค่มือสมัครเล่นๆๆ...เท่าเองแหละคะ...
.......................
ประโยคที่ว่าที่ชอบ...แบ่งๆ...กันไป "ใช้"...ก็ได้คะ
เพราะกะปุ๋มเองก็ชอบเหมือนกันคะ...(ยิ้มๆ)
ขอบคุณมากนะคะ...คุณ Mr_Jod
นิ่ง...อยู่กับลมหายใจ
หากแน่นในอกมากไป...
ก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ...ช้าๆ...
พร้อมกับบอกตนเองว่า...
"ผ่อนคลาย...สบาย..."
.....
สิ่งหนึ่งที่ดิฉันทำเสมอ...คือ
"อภัย...และมีเมตตา...."
ยิ้มๆ...เพิ่งมาเจอ คห. คุณ IS....
ขอบคุณมากนะคะ...ทราบได้อย่างไรคะว่ากะปุ๋มตัวเล็ก (ยิ้มๆ...)
สุขสันต์วันแม่ย้อนหลังนะคะ...