วันนี้ผมได้มีโอกาสทบทวนความรู้ และพยายามหาข้อเปรียบเทียบ
ระหว่าง พระสมเด็จวัดระฆัง กับ พระโรงงาน ระดับฝีมือจัด (ที่น่าจะมีผู้ที่มีความรู้ระดับเซียนวิชามารเป็นที่ปรึกษา ถ้าไม่เป็นเจ้าของโรงงานเสียเอง จึงทำได้คล้ายคลึงมากขนาดนั้น)
โดยใช้เทคนิคการส่องดูลักษณะของผิวด้วยกล้องจุลทรรศน์
- ที่สามารถมองเห็นรายละเอียดขององค์ประกอบของผิวองค์พระได้
- แบบเน้นการวิเคราะห์ความรู้เชิงเปรียบเทียบ
- เน้นหาจุดที่ช่างโรงงานยังทำไม่ได้
- โดยเฉพาะมิติการเปลี่ยนแปลงของผิว ที่ต้องอาศัย "เวลา" เป็น ๑๐๐ ปี ไม่สามารถเร่งรัด หรือทำให้เกิดทันทีได้
- ถึงแม้บางอย่างอาจจะพอทำได้บ้าง (ที่อาจต้องใช้เวลาอีกนิดหน่อย) แต่คาดว่าเจ้าของโรงงานและช่างยังชะล่าใจ ยังไม่ทำ เพราะของเก่าที่ทำมาแบบฝีมือหยาบๆ (ไม่ต้องถึงระดับฝีมือจัด) ก็ยังขายได้ดีอยู่
- แบบที่หนังสือทั่วไปชอบเขียนว่า "ความเป็นธรรมชาติ" ที่ตีความแบบคลุมเคลือ และเป็นจุดช่องทาง "หากิน" ของเซียนวิชามาร นักจัดประกวด และนักออกใบรับรองพระ
- ที่ต้องอาศัยความเข้าใจทั้งในเชิงวิวัฒนาการของมวลสารต่างๆที่น่าจะเป็น และปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น และที่เหลืออยู่ให้เห็นได้ด้วยสายตาในปัจจุบัน
- เพื่อหาแนวทางสร้างคำแนะนำสำหรับนักส่อง“มือใหม่” ที่สายตายังไม่เฉียบคมพอที่จะใช้ประสบการณ์ระดับ “ชอบ ไม่ชอบ” แบบเซียนใหญ่ได้
ตัวอย่าง พระสมเด็จ
ที่มีผิว ผงแป้ง และพิมพ์แบบ "แท้ดูง่าย" ในทุกมิติ ใช้เป็น "องค์ครู" ได้อย่างดี
ที่จำเป็นต้องอาศัยการดูลักษณะขององค์พระ แบบแยกทีละประเด็นดังนี้
- ความฉ่ำของผิว ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
- พระสมเด็จดูไกลจะแห้ง ดูใกล้จะฉ่ำแบบไล่อายุ ทั้งเนื้อใหม่เก่าปะปนแต่อยู่ด้วยกันอย่างเป็นระบบ ที่แม้จะแก่ผง เนื้อแห้งอย่างไร ก็จะต้องมีส่วนที่ฉ่ำเปียกอยู่บ้างบางส่วน และควรมีคราบน้ำมันตังอิ๊วอยู่แบบกระจายตามผิวเก่าแบบประปราย มีลักษณะเป็นสายธาร
- พระโรงงานมักจะแห้งเมื่อดูใกล้ หรือไม่ก็ ฉ่ำมันทั้งองค์แบบผิวอายุเดียว อาจมีคราบสีน้ำตาล "โปะ" เลียนแบบคราบน้ำมันตังอิ๊ว ที่ทำไว้เป็นกองๆ ปื้นๆ ไม่มีที่มา
- พระสมเด็จดูไกลจะแห้ง ดูใกล้จะฉ่ำแบบไล่อายุ ทั้งเนื้อใหม่เก่าปะปนแต่อยู่ด้วยกันอย่างเป็นระบบ ที่แม้จะแก่ผง เนื้อแห้งอย่างไร ก็จะต้องมีส่วนที่ฉ่ำเปียกอยู่บ้างบางส่วน และควรมีคราบน้ำมันตังอิ๊วอยู่แบบกระจายตามผิวเก่าแบบประปราย มีลักษณะเป็นสายธาร
-
บ่อน้ำตา ฟองเต้าหู้ รูน้ำตา ลำธารน้ำตา และคราบน้ำตา
- พระสมเด็จจะมีรูน้ำตา ที่มีคราบน้ำตาแบบเนียนเรียบอยู่รอบๆ มีการพอกของเนื้อใหม่ตามขอบของรอยแยก ทำให้ขอบรอยแยกมีทั้งความฉ่ำ และมน แบบไล่ระดับอายุ เป็นสายธารคราบน้ำตา ที่อาจยังมีรูน้ำตาชัดเจนเป็นโพรง ที่เรียกว่ารูปลายเข็ม ยังไม่อุดตัน
หรือมีลักษณะคล้ายโพรงปากถ้ำ รูปร่างไม่แน่นอน ขอบมน ผิวดูเปียกๆ
- พระโรงงานจะทำเลียนแบบ ให้มีลักษณะคล้ายหลุม (ไม่มีรูโพรง ไม่เป็นรูเข็ม) และมีคราบโปะขาวๆแห้งๆ เลียนแบบสายธารน้ำตา แบบอายุเดียว กองอยู่ใกล้ๆ ไม่มีลักษณะของสายธารน้ำตา ไม่ฉ่ำ
- พระสมเด็จจะมีรูน้ำตา ที่มีคราบน้ำตาแบบเนียนเรียบอยู่รอบๆ มีการพอกของเนื้อใหม่ตามขอบของรอยแยก ทำให้ขอบรอยแยกมีทั้งความฉ่ำ และมน แบบไล่ระดับอายุ เป็นสายธารคราบน้ำตา ที่อาจยังมีรูน้ำตาชัดเจนเป็นโพรง ที่เรียกว่ารูปลายเข็ม ยังไม่อุดตัน
-
ผงแป้งตามซอก และขุม ขององค์พระ
- พระสมเด็จวัดระฆัง ที่ยังไม่ถูกล้าง จะมีผงขาวๆแบบ “คราบเหงื่อแห้งๆ” ที่แท้จริงก็คือ เกล็ดผลึกปูน มีลักษณะเป็นเกล็ด พลิกหาแสงจะเห็นความแวววาว กระจายตัวดี แบบบางๆ สม่ำเสมอทั้งองค์ โดยเฉพาะจุดที่เป็น “ขุม” ที่ไม่ถูกสัมผัส
หรือผ่านการล้าง - พระโรงงานมักจะมีลักษณะเป็นผงแป้งโรย หรือคราบแป้งละเอียด ทาในร่อง ที่มีลักษณะเป็น “ฝุ่น” เป็นปื้นๆ โปะเป็นกองๆ ติดผิวองค์พระ
และมักกระจายไม่สม่ำเสมอ หนาบ้างบางบ้าง ตามความลึกของผิว รอยแยก หรือ “ขุม” ที่องค์พระ
- พระสมเด็จวัดระฆัง ที่ยังไม่ถูกล้าง จะมีผงขาวๆแบบ “คราบเหงื่อแห้งๆ” ที่แท้จริงก็คือ เกล็ดผลึกปูน มีลักษณะเป็นเกล็ด พลิกหาแสงจะเห็นความแวววาว กระจายตัวดี แบบบางๆ สม่ำเสมอทั้งองค์ โดยเฉพาะจุดที่เป็น “ขุม” ที่ไม่ถูกสัมผัส
-
พิมพ์ทรง ที่ส่วนใหญ่พระโรงงานฝีมือจัด ทำได้หมดแล้ว
- พระสมเด็จจะล่ำสัน ศิลปะคมเฉียบ เส้นซุ้มใหญ่หนา เสมอ แบบหวายผ่าซีก
- พระโรงงานบางองค์จะตื้น บิดเบี้ยว และอาจมีบางจุดเพี้ยนจากศิลปะมาตรฐาน
- พระสมเด็จจะล่ำสัน ศิลปะคมเฉียบ เส้นซุ้มใหญ่หนา เสมอ แบบหวายผ่าซีก
เมื่อดูผ่าน ๔ ข้อนี้แล้ว โอกาสพลาดจะน้อยมาก ไม่เกิน ๕%
แต่อย่างไรก็ยังต้องอาศัยความ “เคยชิน” และ "ความเข้าใจ" ที่จะนำไปสู “ทักษะ” และ "ความชำนาญ" ในที่สุด
จนสามารถเข้าใจคำว่า "ธรรมชาติ" ได้
และมั่นใจในพระสมเด็จที่เรามี ตามหลักวิชาการของ "การพัฒนาการตามธรรมชาติ"
ท่านก็จะมีโอกาสรอดพ้น "กรงเล็บ" ของเซียนวิชามาร ที่จะคอยมองท่านเป็นเหยื่อ ทั้งขาขึ้นและขาลง
ที่จะทำให้ท่านเสียเงินให้เขาโดยท่านไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา
- เพราะตามความจริงนั้น พระสมเด็จก็คือพระสมเด็จ พระโรงงานก็คือพระโรงงาน ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ความสวย ความงามที่มีก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้
- รวมทั้งการที่ท่านต้องซื้อพระที่มีแพงเกินจริง
- หรือ แม้เสียเงินเปล่าๆ ไปซื้อพระโรงงาน ที่หลายท่านคงเคยโดนมาแล้ว (รวมทั้งผมด้วย) แบบไม่ได้ประโยชน์อะไร
- การขายได้ราคาถูกกว่าที่ควรจะได้
- เสียเงิน เสียเวลา เสียความรู้สึกในการเข้าประกวดพระ ที่เป็นการหาเงินของเขาที่ไม่มีประโยชน์ที่เป็นจริง นอกจากการปั่นกระแสให้เราหลงทางตามกับดัก จนกลายเป็น "เหยื่อ" ของเขา และ
- เสียเงินค่าใบรับประกัน ที่เมื่อเรารู้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องมีใบรับประกัน
จึงขอให้ทุกท่านพัฒนาความรู้แบบใจเย็นๆ ค่อยเป็นค่อยไป
และขอให้ท่านโชคดี
ปลอดภัยจาก "กรงเล็บ" ผลประโยชน์ของเซียนวิชามาร และ การหยิบพระโรงงานมาถมบ้าน ครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน ใน เรียนประวัติศาสตร์จากของเก่า
คำสำคัญ (Tags)#การจัดการความรู้#km ธรรมชาติ#พระแท้#พระโรงงาน#พระสมเด็จวัดระฆัง#การดูพระแท้#การตีเก๊#การดูพระสมเด็จ
หมายเลขบันทึก: 435776, เขียน: 18 Apr 2011 @ 12:03 (), แก้ไข: 15 Dec 2012 @ 19:51 (), สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน, ดอกไม้: 16, ความเห็น: 59, อ่าน: คลิก
อาจารย์ครับ รบกวนช่วยดูพระสมเด็จองค์นี้ให้ผมทีนะครับ ผมได้ส่งรูปเพิ่มไปทางเมล์ของอาจารย์ด้วยนะครับ
อยากจะสอบถามเรื่องพระสมเด็จครับ พอดีผมมีพระสมเด็จอยู่ที่บ้าน 1 องค์ แต่ผมไม่ทราบว่า จริงหรือปลอม จึงอยากขอให้ผู้รู้จริงเรื่องพระสมเด็จช้วยดูให้หน่อยครับ