บันทึกถึงพ่อ l คุณงามความดี
"คุณงามความดี" เป็นอีกหนึ่งบันทึกซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าใครเป็นคนเขียนถึงพ่อ เพราะไม่ได้ลงชื่อไว้ท้ายบันทึก ...
อาจารย์วีระ ลครวงศ์ เป็นผู้นำและนักต่อสู้เพื่อความถูกต้องตั้งแต่สมัยเยาว์วัย เป็นที่รักใคร่ของเพื่อนฝูง เป็นที่ยอมรับของครู-อาจารย์และบุคคลทั้วไปมาโดยตลอด จะเห็นได้จากเหตุการณ์ เมื่อ ปี พ.ศ.๒๕๐๓ เมื่อศาลโลกตัดสินให้เขาวิหาร ซึ่งเดิมทีเป็นสมบัติของประเทศไทย ตกเป็นสมบัติของประเทศเขมร ตามแนวแบ่งเขตพรมแดนของประเทศอาณานิคมฝรั่งเศสสมัยนั้น และขณะนั้นอาจารย์วีระ ลครวงศ์ กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่ ๖ ได้เป็นผู้นำนักเรียน นักศึกษา และประชาชน ชาวจังหวัดยโสธร เดินขบวนเพื่อเรียกร้องความถูกต้องให้ศาลโลกได้รับทราบแม้จะไม่มีผลอะไร แต่อย่างน้อยชาวโลกก็ได้รับรู้การแสดงออกของอาจารย์วีระ ลครวงศ์ ซึ่งได้แสดงถึงความเป็นผู้นำที่ดี เป็นนักต่อสู้เพื่อความถูกต้อง ยากที่จะหาคำเปรียบเทียบได้
ครั้นเมื่อเข้ารับราชการ อาจารย์วีระ ลครวงศ์ ยังได้แสดงความอุตสาหะ วิริยะในการทำงานความเป็นผู้นำอย่างแจ่มชัดยิ่งขึ้น ในการต่อสู้อุปสรรคปัญหาในเชิงวิชาการ การบริหารการศึกษา เพื่อประโยชน์สูงสุดในการศึกษาของเยาวชนของชาติจนส่งผลให้อาจารย์วีระ ลครวงศ์ มีตำแหน่งที่สูงขึ้นตามลำดับ จากครูจัตวาเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการระดับ ๗ กองการศึกษาเทศบาลเมืองอุบลราชธานี และได้รับพระราชทานเครื่องราชตริตาภรณ์ช้างเผือกชั้น ๓ (ต.ช.)เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๗
จากหนังสือ อนุสรณ์งานฌาปนกิจศพ
อาจารย์วีระ ลครวงศ์
วันอาทิตย์ที่ ๒ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๐
การได้กลับมาอ่านบันทึกเช่นนี้...ทำให้เห็นว่ามีผู้คนมากมายที่รักพ่อ จำได้ว่าเมื่อวันงานประชุมเพลิงนั้นมีผู้คนมาร่วมงานมากมายเต็มวัด ในตอนนั้นก็ไม่มีใครทราบเช่นกันว่าผู้คนต่างหลั่งไหลจากไหนบ้าง ทราบแต่ว่า เป็นการบอกต่อๆกันว่า อาจารย์วีระ...เสียชีวิตแล้ว และทุกคนต่างมาเพื่อร่วมเคารพศพและส่งดวงจิตดวงวิญญาณของพ่อไปสู่สุขคติภูมิร่วมกัน...
ความเห็น (3)
การกระทำเพื่อประเทศชาติ เป็นการแสดงความกตัญญูและกตเวทีต่อแผ่นดินเกิดที่คนยุคปัจจุบันไม่ค่อยให้ความสำคัญ
เพราะระบบการศึกษาของเรามีปัญหาใช่หรือไม่?
โลกของคุณพ่อ...และโลกของอาจารย์กะปุ๋ม
...เต็มเปี่ยมไปด้วยคนที่คิดถึงและรักตลอดเวลาครับ
พระพุทธเจ้าตร้สว่า ความดีก็มะม่วงสุก ถึงเวลาก็หอมเอง ศร้ทธาในความดีคร้บ