ผู้หญิงที่อยู่เบื้องหน้ากับความบ้าที่เธอเผชิญอยู่
พี่หน่อยนำพาผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้าข้าพเจ้า ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ... ใบหน้ามอมแมม ท่าทางเธอพยายามตั้งสติอย่างเต็มที่ ข้าพเจ้าได้เริ่มต้นบทสนทนาต่อเธออย่างที่ไม่ใช้เหมือนกับการซักประวัติ...
แต่...
ข้าพเจ้าถามเธอว่า "ร้องไห้มาเหรอ"...
เท่านั้น ท่าทางที่สะกดกั้นเอาไว้พังทลายลง น้ำตาของเธอทลักออกมา เธอพยักหน้าพร้อมกลั้นสะอื้นไว้...
ข้าพเจ้าถามเธอว่า "มีเรื่องเสียใจเหรอ"...
แล้วเธอก็พยักหน้า...
เธอเป็นผู้ป่วยจิตเวชที่ถูกนำส่งมาในภาพของผู้ป่วยที่คลุ้มคลั่งอาละวาด...
ข้าพเจ้าไม่ดุเธอ ไม่เข้มงวดต่อเธอ...หากแต่ใช้ความรู้lสึกสงสารส่งผ่านออกมาให้เธอสัมผัสได้ ซึ่งข้าพเจ้าก็รับรู้ว่าเธอสัมผัสได้ เพราะท่าทีที่แข็งขืนและตั้งท่าพร้อมต่อสู้ดูอ่อนลง ทั้งการนั่งและแววตา ... ความรู้สึกของข้าพเจ้าที่มีต่อเธอ คือ ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่น่าสงสารมาก เมื่อก่อนเธอคงไม่ได้เจ็บป่วยทางจิตใจเช่นนี้ เธอคงเคยหัวเราะและเบิกบาน เธอคงไม่ต่างอะไรจากพวกเราๆ ทั้งหลาย... แต่วันนี้ "เธอคือผู้ป่วยที่เจ็บป่วยทางจิตใจ"...
ญาติของเธอเดินเข้ามาหาข้าพเจ้าพร้อมท่าทีที่โกรธอารมณ์พลั่งพรูเล่าถึงพฤติกรรมแห่งความก้าวร้าวและความสะท้อนออกมาจากสภาวะแห่งความเจ็บป่วยของเธอ...
"ทุกข์"...ทั้งผู้ป่วยและทุกข์ทั้งญาติ
เพียงแต่ว่าตอนนี้ญาติของเธอยังพอมีสติกำกับอยู่ เธอจึงพอประคองอารมณ์และจิตใจของตนเองไว้ได้ เธอจะทราบไหมนะว่า... ณ วันหนึ่งหากสติขาดผึงลงเธออาจจะป่วยทางจิตดั่งญาติของเธอ...
เราจะมีสักกี่คน...ที่หันย้อนมามองสภาวะแห่งความเป็นไปทางจิตใจ มากกว่าที่จะวุ่นวายไปตามความคิด อันนำไปสู่ความโลภ ความโกรธ และความหลง...
จะมีใคร...สักกี่คนนะ...ที่จะมองเห็น ณ ขณะนี้ตนเองกำลังอยู่กับลมหายใจเข้าและหายใจออก เรานั้นไม่ได้มีสิ่งใดใดเลยในชีวิต เรานั้นมีเพียงลมหายใจที่ประคองการดำรงอยู่ให้พึงเป็นไป...
ด้วยเหตุที่ว่าเราไม่เคยเห็นความเป็นไปดั่งลมหายใจเข้าและออก เราจึงพลาดออกไปจากความรู้ตัวและถูกเจ้าความโกรธ ความหลง ความโลภ...ชักจูงไปให้ชีวิตได้มัวเมาและหลงระเริง และเมื่อไรที่ก้าวไปสู่ความเจ็บป่วยทางจิตใจเมื่อนั้นก็ยากที่จะกู่กลับมาได้
๒๘ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๓
ความเห็น (4)
เธอจะทราบไหมนะว่า... ณ วันหนึ่งหากสติขาดผึงลงเธออาจจะป่วยทางจิตดั่งญาติของเธอ...
"สติ" เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยประคับประคอง "จิตใจ" ของ "มนุษย์" นะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
แวะมารับสิ่งดี ๆ ค่ะ
ไม่เผาใจตัวเอง เอาสติเป็นเพื่อน...
เห็นด้วยมากๆค่ะ ว่าคนเราต้องมีสติ มาก่อนบางทีสติก็ขาดลงกระทันหัน เหมือนกันนะ